น้ำหนาวของอคิน 3 | ทน
932 คำ
หลายเดือนต่อมา...
สวบ!!
ปึก!! ปึก!! ปึก!!
“อึก อะ อ๊า จะ...เจ็บค่ะ คุณคินหนาวเจ็บ ฮือ!!เจ็บไปหมดเลย ไม่ไหวแล้ว”
“เธอจะเจ็บอะไรนักหนาน้ำหนาว เรามีอะไรกันมาตั้งหลายครั้งแล้วนะ เธอควรจะชินกับขนาดของฉันได้แล้ว ไม่ใช่มีอะไรกันตอนไหนก็เอาแต่ร้องว่าเจ็บอยู่นั่นแหละ มันหน้ารำคาญ”
“ก็มันเจ็บ”
“เจ็บก็ต้องทน เพราะฉันยังไม่เสร็จ”
พอเขาพูดเสร็จก็จัดการกระแทกท่อนเอ็นใหญ่ของตัวเองใส่ร่องรักของเธออย่างแรงแบบต่อเนื่อง
ปึก!! ปึก!! ปึก!!
วันต่อมา...
นี่ก็เป็นอีกวันในเวลาเช้าตรู่ที่เธอกำลังพยุงร่างโทรม ๆ ของตัวเอง กลับห้องพักให้เร็วที่สุดเพราะว่ากลัวว่าถ้าเดินช้ามากกว่านี้ คนงานในไร่ต้องเห็นเธอเข้าแล้วต้องถามว่าไปโดนอะไรมาสภาพถึงเป็นแบบนี้ เธอขี้เกียจที่ต้องหาคำโกหกมาอธิบาย เพราะเธอไม่สามารถบอกความจริงไปได้ เธอใช้ชีวิตที่ต้องแบกสังขารตัวเองออกจากห้องอนาคินแบบหลบซ่อนแบบนี้มาจะหกเดือนแล้ว เธอได้แต่คิดว่าตอนไหนถึงจะหลุดพ้นเรื่องบ้า ๆ แบบนี้สักที เพราะเธอรู้สึกเหนื่อยเต็มทนแล้ว
แกรกกก
พอเปิดประตูเสร็จก็ไปอยู่ตัวเองเข้ามาในห้องโดยไม่ลืมที่จะล็อกกลอนประตูของตัวเองเอาไว้
“ทำไมมันเจ็บแบบนี้นะ ไปอดอยากปากแห้งมาจากไหนเนี่ย แสบไปหมดเลยดีนะที่ฉันยังมีชีวิตรอดมาได้” เธอนึกไปถึงเหตุการณ์ก่อนที่เธอจะหลับเมื่อคืนอนาคินไม่ยอมให้เธอนอนเลย พอเธอจะหลับตาเขาก็จัดการกระแทกแรง ๆ เข้ามาในร่องทำให้เธอหลับไม่ได้ กว่าเธอจะหลับได้ก็เลยเวลามาเกือบสว่าง พอต่างฝ่ายต่างหลับอยู่ดี ๆ เธอก็สดุงตื่นขึ้นมานึกขึ้นได้ว่าเธอต้องรีบกลับห้อง เลยลุกขึ้นรีบแต่งตัวแล้วรีบเดินกลับมาห้อง “รีบนอนดีกว่า ตื่นมาค่อยลุกไปล้าง”
หนึ่งชั่วโมงต่อมา...
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
พอเธอนอนหลับไปได้สักพักก็ได้ยินเสียงเคาะประตูหน้าห้อง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นอีกครั้งในเวลาต่อมา
“น้ำหนาวตื่นหรือยังลูก เช้าแล้วนะ”
“น้ำหนาว”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ค่ะป้าอ่อน แปปนึงนะคะ” เธอรีบลุกขึ้นพยุงตัวเองเดินไปเปิดประตู พอเปิดออกพบว่าเป็นป้าของตัวเองที่กำลังยืนอยู่
“มีอะไรเหรอคะป้า”
“เช้าแล้ว รีบตื่นไปช่วยป้าเตรียมของทำอาหารให้คุณท่านใส่บาตร ลืมตั้งนาฬิกาปลุกอีกแล้วเหรอ”
“ลืมค่ะ” เธอยิ้มแห้งแบบรู้สึกผิดให้ป้าของตัวเองทั้งที่ท่านเตือนเธอแล้วตั้งแต่เมื่อวาน
“งั้นก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว ป้าจะไปทำอาหารเช้าให้คุณท่านก่อน รีบตามมานะ”
“ได้ค่ะ” เพราะว่าเมื่อวานรีบไปหาอนาคินที่ห้องเลยลืมว่าวันนี้เธอบอกว่าจะไปช่วยป้าเตรียมอาหาร พอคิดได้แบบนั้นเลยรีบไปอาบน้ำให้เร็วถึงร่างกายจะไม่ไหวแต่ก็ต้องรีบไปเพราะกลัวว่าคนอื่นจะสงสัย
พอทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วก็รีบเดินมายังบ้านใหญ่ ดินตรงไปยังห้องครัวเห็นป้าของเธอกับแม่บ้านสามคนที่กำลังช่วยกันล้างผักแล้วก็หันเนื้อสัตว์ เธอจึงเดินเข้าไปร่วมวงช่วย พอทำเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ถึงเวลารับประทานอาหารของเจ้านาย จึงช่วยกันทยอยเดินมาเสิร์ฟ โดยที่คุณท่านทั้งสองแล้วก็คุณอนาคินนั่งรออยู่
"วันนี้มีอะไรทานบ้างครับป้าอ่อน"
"หลายอย่างเลยค่ะ มีเมนูโปรดของคุณคินด้วยนะคะ"
"ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มด้านหน้าพูดกับป้าของเธอเสร็จก็ลงมือทานอาหารตรงหน้าของตัวเอง โดยมีเธอที่ยืนมองเขาอยู่ แต่พอมองไปได้สักพักเขาเลยหน้าขึ้นมาปะทะกับเธอพอดี เธอจึงรีบทำสายตาหนีเพราะกลัวว่าเขาจะจับได้ว่าเธอมองเขาอยู่
“อาหารอร่อยเหมือนเดิมเลยนะครับป้าอ่อน”
“อร่อยก็ทานเยอะ ๆ นะคะ ผอมกว่าเมื่อก่อนมากเลยนะคะช่วงนี้”
“ช่วงนี้ผมออกกำลังกายหนักไปหน่อยครับ”
“ต่อไปนี้ออกแค่พอดีนะลูก ออกไปเยอะ ๆ มันก็ไม่ดีต่อร่างกายหรอก”
“ครับคุณแม่”
“ทานอันนี้ดูอร่อย”
เธอที่ยืนอยู่สักพักก็รู้สึกว่าตัวเองควรไปจากที่นี่แล้วจึงค่อย ๆ ปลีกตัวเดินออกมาแล้วเดินไปรดน้ำต้นไม้ที่ตัวเองค้างเอาไว้ต่อ
พร้อมกับร้องพึมพำเพลงออกมาด้วยความอารมณ์ดี
“น้ำหนาว”
“อ๊ะ…ตกใจหมด” เธอที่กำลังตั้งใจรดต้นไม้แล้วก็ร้องเพลงอยู่นั้นก็สะดุ้งตกใจขึ้นมาอย่างแรง หลังจากที่มีคนเรียกชื่อของเธอ "มีอะไรเหรอคะ"
“ทำไมตกใจแรงขนาดนั้น เธอคิดอะไรอยู่บอกฉันได้ไหม”
“ไม่มีอะไรค่ะ คุณคินมีอะไรหรือปล่าวค่ะ”
“เมื่อเช้าเธอกลับห้องตอนไหน”
“ตอนเช้ามืดค่ะ มีอะไรอีกหรือเปล่าพอดีต้องไปรดน้ำต้นไม้ตรงอื่นแล้ว”
“ไม่ค่อยสำคัญมากหรอก แค่จะมาเตือนว่ากินยาด้วยเมื่อคืนฉันไม่ได้ป้องกันอีกแล้ว”
- ผู้เขียน
