“โอ้โห...นี่ของที่คนเมืองเขากินกันเหรอ” เพราะรสชาติของอาหารที่เธอไม่เคยกินมาก่อนและมันก็ถูกปากมากๆ
“ใช่ กินเยอะๆ เลยนะ ของพวกนี้มีประโยชน์กับคนท้อง”
“อื้อๆ”
คิมหันต์นั่งมองภรรยาของตัวเองกินอาหารที่เขาทำมาให้อย่างเอร็ดอร่อย คงเป็นเพราะเธอไม่เคยได้ออกไปไหนเลยสินะ ถึงไม่ได้รู้จักอาหารพวกนี้เลย ยังดีที่บนเรือของเขามีอาหารตุนมามากพอที่จะอยู่ได้เป็นอาทิตย์ เขายังไม่รีบเพื่อให้บุหงาเตรียมตัวในการเดินทางไกลด้วย
“ปากเลอะหมดแล้ว” ว่าแล้วเขาก็เอื้อมมือไปเช็ดที่ขอบปากของบุหงา “ค่อยๆ กินสิ อย่าเคี้ยวเร็ว อาหารจะไม่ย่อยเอานะ”
“แม่ฉันสอนว่าอย่ากินข้าวช้า”
“งั้นเหรอ งั้นก็เคี้ยวให้ละเอียดหน่อย เพราะถ้าเคี้ยวข้าวไม่ละเอียดกระเพาะก็จะทำงานหนัก และอาจจะท้องอืดเอาได้”
“พูดอะไร ไม่รู้เรื่องเลย เมื่อไหร่จะเลิกพูดภาษาคนเมือง”
“เดี๋ยวพอเข้าเมืองบุหงาก็ต้องเรียนรู้ภาษาของคนเมืองนะ จะได้เข้าใจเวลาใครๆ
