โนล่า/ดูแลใส่ใจ&สปอยล์
1630 คำ
จากัวร์..
ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นผมงัวเงียลุกขึ้นจากที่นอนแล้วเดินไปปิดเสียงก่อนจะเดินกลับมาดูคนป่วยที่นอนหลับบนเตียงโดยไม่มีทีท่าว่าจะตื่นง่ายๆ ผมเอามืออังหน้าผากพรีมเพื่อดูว่าเธออาการดีขึ้นไหม ตัวเธออุ่นขึ้นไม่ได้ร้อนเหมือนเมื่อคืนแล้วล่ะทำให้ผมโล่งใจแต่ยังไงก็ยังไม่หายดีผมรีบเอายาแก้ไข้ไปจัดการก่อนจะนำมาให้พรีมกิน ตอนนี้มันเป็นเวลาตีห้าครึ่งแต่คงยังไม่มีใครตื่นผมเดินลงมาในครัวเพื่อบดยาแก้ไข้ให้พรีมก็เจอกับเฮียลีโอที่กำลังยืนดื่มน้ำอยู่หน้าตู้เย็น
"อ้าวเฮัยเมื่อคืนไม่ได้นอนคอนโดเหรอ"
"ถ้านอนจะเห็นกูยืนอยู่นี่ไหมวะไอ้จากัวร์"
"น้องนุ่งถามแค่นี้ตอบให้มันดีๆ หน่อยเดี๋ยวจะยุให้ยัยลินหาผัวใหม่"
"ก็ลองดูดิกูจะบอกให้น้องพรีมถอนหมั้นมึงแล้วกูจะหาผู้ชายดีๆ ให้แทน"
"หึ หาไปเถอดีแค่ไหนสุภาพบุรุษแค่ไหนยัยนั่นก็ไม่สนใจหรอก"
"อ่อ มึงว่าตัวมึงดีที่สุดแล้วว่างั้นน้องพรีมถึงไม่สนใจใครนอกจากมึง"
"เปล่า เพราะยัยนั่นไม่เคยสนใจนอกจากเฮียไง"
".........."
"หลีกทางหน่อยเฮียผมจะบดยาแก้ไข้ให้พรีมนี่มันเลยเวลากินยามาหลายนาทีแล้ว" เฮียลีโอหลีกทางให้ผมก็เดินมาที่เคาท์เตอร์ครัวเพื่อหาอุปกรณ์ในการบดยาพร้อมกับเดินไปหยิบขวดน้ำส้มในตู้เย็นออกมา
"ไอ้จากัวร์"
"อะไร"
"มึงชอบน้องพรีมหรือเปล่า"
"เปล่าไม่ได้ชอบ"
"ปากให้มันตรงกับใจหน่อยกูไม่อยากให้มึงเป็นเหมือนกูที่กว่าจะรู้ใจตัวเองก็เกือบเสียคนที่เรารักไป"
"ผมกับเฮียมันต่างกันว่ะ เพราะยัยลินน่ะรักเฮียส่วนยัยพรีมเธอไม่ได้คิดอะไรกับผมเลยแม้แต่นิดเดียวเพราะเธอรักแต่เฮียคนเดียว"
"แต่มึงกับน้องพรีม"
"มันก็แค่เรื่องผิดพลาดของยัยนั่นเท่านั้นเอง"
"แปลว่ามึงไม่คิดว่ามันคือความผิดพลาดสินะ" ผมไม่ตอบเพราะสำหรับผมไม่ว่ามันเกิดจากสาเหตุอะไรมันก็ไม่มีประโยชน์
ผมกลับเข้ามาในห้องนอนของพรีมอีกครั้งเธอก็ยังไม่ตื่นผมวางแก้วน้ำส้มที่มียาแก้ไข้ผสมอยู่ไว้ตรงหัวเตียงแล้วจัดการปลุกเธอให้ลุกขึ้นมากินยา
"พรีม"
"หื้มมมมม ง่วงอย่ากวน"
"ตื่นมากินยาก่อนเร็ว"
"มันขมไม่กิน"
"มันไม่ขมฉันเอาไปผสมน้ำส้มมาให้แล้ว ถ้าภายในหนึ่งนาทีไม่ลุกมากินยาฉันจะเอายาเม็ดขมๆ มาให้เธอกินนะ" ได้ผลครับพรีมรีบลุกมาทันทีสงสัยกลัวจะได้กินยาเม็ด
"อ่ะดื่มให้หมด"
"นายไปทำมาให้ฉันเหรอ"
"ฉันไม่ทำแล้วใครมันจะทำเฮียลีโองั้นเหรอ"
"ฉันแค่ถามเฉยๆ ทำไมต้องพูดถึงเฮียลีโอแล้วทำเสียงไม่พอใจใส่กันด้วยอ่ะ"
"ก็... เห้อช่างมันเถอะ เธอก็รีบๆ กินซะ"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แอร๊ดดดดดดด
"พี่ีลีโอ^^"
"น้องพรีม เป็นไงบ้าง"
"ดีขึ้นแล้วค่ะพี่ลีโอพอเห็นหน้าพี่น้องพรีมก็หายป่วยเลย^^"
"ขนาดนั้นเลยเหรอ5555"
ตอนนี้เหมือนผมเป็นส่วนเกินยังไงไม่รู้ครับผมเลยเดินออกมาจากห้องปล่อยให้เฮียกับพรีมคุยกันในห้องถามว่าไม่กลัวเหรอที่ปล่อยสองคนนั้นไว้ด้วยกัน ผมไม่กลัวหรอกครับเพราะผมรู้ว่าเฮียลีโอมันคิดกับพรีมแค่น้องสาวเพราะเฮียของผมมันรักเมียยิ่งกว่าอะไรมันไม่สนใจผู้หญิงคนไหนแล้วล่ะทุกวันนี้ก็เป็นทาสเมียไปแล้ว
"อ้าวจากัวร์ตื่นแล้วเหรอลูกแล้วน้องพรีมเป็นไงบ้างอาการดีขึ้นไหม แม่ทำข้าวต้มหมูเพิ่งเสร็จกำลังจะเอาขึ้นไปให้น้องพรีมทาน"
"ตื่นแล้วครับกำลังคุยกับเฮียลีโออยู่ในห้อง"
"งั้นเหรอ อืมมม แล้วเราหิวหรือยังทานข้าวต้มเลยมั้ยแม่จะได้ตักให้"
"เดี๋ยวผมค่อยทานก็ได้ครับเอาไปให้พรีมก่อนดีกว่า ไม่ใส่หอมเจียวไม่ใส่พริกไทยนะครับแม่ยัยนั่นไม่ชอบกิน"
"จ้าาา^^"
"แม่ยิ้มทำไม" แม่ยิ้มแบบล้อๆจนผมเขิน
"แม่แค่ดีใจที่จากัวร์เอาใจใส่น้องพรีมรู้ว่าน้องพรีมชอบอะไรไม่ชอบอะไร"
"............" ผมแค่จำได้ไม่เห็นว่าจะตัองดีใจอะไรเลย
พรีม...
"เดี๋ยวผมค่อยทานก็ได้ครับเอาไปให้พรีมก่อนดีกว่า ไม่ใส่หอมเจียวไม่ใส่พริกไทยนะครับแม่ยัยนั่นไม่ชอบกิน"
"จ้าาา^^"
"แม่ยิ้มทำไมอ่ะ"
"แม่แค่ดีใจที่จากัวร์เอาใจใส่น้องพรีมรู้ว่าน้องพรีมชอบอะไรไม่ชอบอะไร"
เธอเดินลงมาได้ยินประโยคนี้เขัาพอดีมันทำให้เธอไม่กล้าที่จะก้าวขาเดินลงไป มันอธิบายไม่ถูกว่าตัวเองรู้สึกยังไงกับสิ่งที่ได้ยิน
"น้องพรีมหยุดเดินทำไมครับลงไปสิ" เธอสะดุ้งตกใจเสียงพี่ลีโอที่เดินตามหลังลงมา
"เอ่อ ขอโทษค่ะ"
เธอเดินมานั่งที่โต๊ะทานข้าวสักพักอาเรนก็เอาข้าวต้มมาวางตรงหน้ากลิ่นข้าวต้มหมูหอมๆ ทำให้เธอคิดถึงแม่เคทเพราะทุกเช้าแม่จะทำเมนูนี้ให้เธอทานทุกวันเพราะเธอชอบมันมาก
"ขอบคุณค่ะอาเรน" เธอกราบขอบคุณอาเรนส่วนจากัวร์เธอไม่เห็นแล้วว่าเขาไปไหน เธอมองซ้ายมองขวาก็ไม่เจอ
"มองหาจากัวร์เหรอจ๊ะน้องพรีม"
"ปะเปล่าค่ะ" เธอรีบปฏิเสธทันทีแม้เธอจะมองหาจากัวร์จริงๆ ก็ตาม
"แล้วมันไปไหนแล้วล่ะครับแม่เมื่อกี๊ยังได้ยินมันพูดกับแม่ในครัวอยู่เลย"
"อ๋อเมื่อกี๊ซีโน่โทรมาน่ะบอกให้แวะไปหาที่บ้านหน่อย"
"อ่อ"
เธอนั่งทานข้าวต้มจนรู้สึกอิ่มก็ขอตัวขึ้นไปนอนพักต่อเพราะยังรู้สึกปวดหัวอยู่
"น้องพรีมจ๊ะเดี๋ยวตอน11โมงอาจะขึ้นไปปลุกนะจ๊ะน้องพรีมจะได้กินยาแก้ไข้^^"
"แต่....." เธอกำลังจะบอกอาเรนว่าเธอไม่อยากกินยา
"ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะจากัวร์บอกอาไว้แล้วว่าให้บดยาให้น้องพรีมแล้วผสมกับน้ำส้มเพราะน้อพรีมไม่ชอบทานยาเม็ด^^"
"เอ่อ..ค่ะขอบคุณค่ะอาเรน"
เธอเดินเข้ามาในห้องนอนก็เห็นหมอนกับผ้าห่มของจากัวร์วางที่พื้นเธอเดินไปเก็บหยิบขึ้นมาพับแล้ววางบนโซฟาก่อนจะคิดถึงเจ้าของๆ มัน เมื่อคืนกลางดึกเธอรู้สึกปวดฉี่ตั้งใจจะลุกไปเข้าห้องน้ำแต่ปรากฏว่าเธอนอนอยู่ในอ้อมกอดของจากัวร์พอเธอขยับตัวเขาก็กอดเธอแน่นขึ้นเอามือมาตบตูดเธอเบาๆ แล้วก็ฮัมเพลงกล่อมเธอเหมือนเธอเป็นเด็กตัวเล็กๆ จนเธอไม่กล้าที่จะลุกออกจากเตียงต้องข่มตาหลับจนถึงเช้า เธอไม่ชอบให้เขาทำแบบนี้เลยเพราะมันทำให้เธอหวั่นไหว
จากัวร์...
ผมขับรถออกมาหาไอ้ซีโน่ที่บ้านมันบอกมีเรื่องสำคัญจะพูดด้วย พอผมเดินเข้ามาในบ้านก็เจอกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กคนนึงกำลังนั่งดูการ์ตูนออยู่ที่ห้องรับแขก พอเธอหันหน้ามาผมก็รู้ทันทีว่าคงจะเป็นน้องสาวไอ้ซีโน่เพราะหน้าตาคล้ายกันมาก
"มาหาใครคะ" เสียงใสๆเอ่ยถาม
"มาหาซีโน่น่ะ"
"พี่ซีโน่เหรอกำลังอาบน้ำอยู่ค่ะ เชิญนั่งรอก่อนสิพี่เป็นเพื่อนพี่ชายหนูเหรอคะ"
"อืมใช่"
"พี่ชื่อจากัวร์หรือเปล่าคะ"
"รู้จักชื่อพี่ได้ไง"
"พี่ซีโน่เคยเล่าให้ฟังว่ามีเพื่อนสนิทชื่อจากัวร์หนูเลยเดาเอาว่าต้องเป็นพี่ค่ะ"
"เราเป็นน้องสาวไอ้โน่เหรอ"
"ใช่ค่ะหนูชื่อโนล่านะอายุ15ปี^^" ถามคำถามเดียวแต่ตอบหมดทั้งชื่อทั้งอายุ
"อื้ม"
"พี่นั่งก่อนสิคะเดี๋ยวหนูจะไปบอกให้พี่แม่บ้านเอาน้ำมาให้พี่ทาน^^"
น้องไอ้ซีโน่พูดจบก็วิ่งหายเข้าไปข้างในก่อนจะเดินออกมาพร้อมกับน้ำและขนมเต็มจาน
"พอดีไม่มีใครอยู่ในครัวโนล่าเลยยกมาเองค่ะ" น้องสาวไอ้ซีโน่วางน้ำและจานขนมไว้ตรงหน้าของผมก่อนจะเดินไปนั่งที่เดิมจากนั้นก็เอาแต่จ้องหน้าผมไม่วางตาจนผมประหม่าเพราะไม่เคยเจอใครจ้องหน้าแบบนี้มาก่อน
"พี่น่ารักจังเหมือนแบคฮยอน EXOเลยค่ะ^^"
"ห๊ะ!!! "
น้องโนล่าก็มาอะไรยังไงตัวละครเพิ่มขึ้นมาอีกแล้ว
❤❤❤❤❤
สปอยล์....
"ยังไม่อยากกลับอยากอยู่ดูแลเมีย"
"ไอ้บ้าจากัวร์ ฉันบอกนายไปกี่ร้อยครั้งพันหนแล้วว่าไม่ชอบให้นายเรียกฉันแบบนี้"
"ถ้าเธอไม่ให้ฉันเรียกเธอว่าเมีย วันนึงฉันไปเรียกคนอื่นว่าเมียเธออย่ามาร้องไห้ขี้มูกโป่งล่ะ"
❤❤❤❤❤
- ผู้เขียน
