ห้ามรู้สึก
1398 คำ
จากัวร์...
ไอ้ซีโน่มันลากแขนผมขึ้นมาคุยบนห้องแทนที่จะคุยกันข้างล่างซึ่งก็ดีแล้วครับเพราะถ้านั่งคุยกันตรงนั้นผมคงไม่มีสมาธิที่จะฟังไอ้โน่มันพูดเพราะน้องสาวมันเอาแต่จ้องหน้าผมแล้วก็ยิ้มหวานๆ มาให้ประหนึ่งว่าผมคือไอดอลในดวงใจของเธอ
"มึงมีเรื่องด่วนอะไรวะไอ้โน่ถึงให้กูมาหามึงแต่เช้าขนาดนี้" ผมเดินไปนั่งที่โต๊ะอ่านหนังสือซึ่งอยู่ในห้องนอนของมัน
"กูกำลังจะขอพี่สาวมึงเป็นแฟนกูเลยอยากขอให้มึงช่วย"
"อ่าวที่แล้วที่ผ่านมาไม่ได้คบเป็นแฟนเหรอวะเห็นคุยกันมาเป็นเดือนๆ "
"พี่มึงใจแข็งชิบหายบอกให้คุยๆ กันไปก่อนยังไม่ให้เรียกว่าแฟน แต่มึงก็รู้ว่าตอนนี้พี่สาวมึงเรียนจบแล้วปีหน้าก็จะเข้ามหาลัยกูก็เลยอยากขอพี่มึงเป็นแฟนก่อนเพราะต่อไปกูคงไม่มีเวลาได้เจอพี่มึงทุกวันเพราะเรียนคนละที่"
"มึงนี่เป็นเอามากเหมือนกันว่ะยิ่งกว่าตอนเป็นแฟนยัยลินอีก"
"เพราะพี่ลินกูรู้อยู่แล้วไงว่าเธอมีคนรักอยู่แล้วคือพี่ชายมึงแต่พี่สาวมึงไม่ได้มีใครไม่เคยชอบใครไม่เคยมีใครมาจีบมีกูคนแรกและกูก็หวังว่าจะไม่มีใครมาจีบพี่มึงอีกต่อจากกู"
"มึงก็เลยจะเล่นใหญ่ขอพี่สาวกูเป็นแฟนอย่างเป็นทางการว่างั้น"
"อืม กูเลยอยากขอให้มึงช่วยเพราะกูจะไปขอพี่สาวมึงเป็นแฟนที่บ้านมึงทำให้พ่อแม่มึงรับรู้ถึงความจริงใจที่กูมีให้พี่สาวมึง" ผมมองไอ้ซีโน่อย่างอึ้งๆ มันดูจริงจังมากดูกล้ามากทั้งที่เมื่อก่อนมันไม่ค่อยกล้าเท่าไหร่เรื่องผู้หญิงสงสัยมันคงจะรักพี่สาวผมจริงๆ
"มึงชอบพี่สาวกูตรงไหนวะมีอะไรให้มึงสนใจให้มึงรักวะกูถามจริง" พี่แสนรักน่ะทั้งพูดมากขี้โวยวายบ้าดาราเกาหลีอีกต่างหากไอ้โน่ไปชอบลงได้ไง
"ตอนที่กูกำลังเศร้ากำลังอกหักจากพี่ลิลินกูก็ได้พี่แสนรักนี่แล่ะคอยปลอบโยนปลอบใจจนกูดีขึ้น"
"อ่ออออ"
"นะมึงช่วยกูหน่อยนะไอ้จากัวร์"
"เออ ๆๆ ก็ได้ๆ ไหนๆ ก็ไหนๆ ละพี่สาวกูก็ไม่เคยมีแฟนมึงก็เพิ่งอกหักมาก็เหมาะสมกันดี" ผมคุยธุระกับไอ้ซีโน่เสร็จก็จะกลับเพราะห่วงคนที่ป่วยอยู่ที่บ้านไม่รู้ว่ากินยาหรือยัง
"งั้นกูกลับก่อนนะ"
"จะรีบกลับไปไหนวะมึงอ่ะอยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนดิ"
"ไม่อ่ะกูจะรีบกลับ"
"อ่อลืมไปมึงมีคู่หมั้นรออยู่ที่บ้านนี่หว่า คงจะอยากกลับไปดูแลสินะมึงอ่ะ อิจฉาว่ะ"
"มึงจะอิจฉากูทำไมไอ้โน่"
"อ่าวก็อิจฉาคนมีคู่ไง"
"กูกับยัยนั่นหมั้นกันเพราะผู้ใหญ่บังคับไม่ได้หมั้นเพราะรักกัน" ผมบอกแค่ว่าผมหมั้นกับพรีมแต่ไม่ได้บอกรายละเอียดว่าหมั้นเพราะอะไรกลัวโดนมันถามโน่นนั่นนี่ขี้เกียจตอบมัน
"พี่จากัวร์จะกลับแล้วเหรอคะ" น้องไอ้โน่มันถามผมเมื่อเห็นผมเดินลงมากับไอ้โน่
"ครับ"
"ไว้มาเที่ยวใหม่นะคะโนล่าอยากเจอหน้าพี่จากัวร์ทุกวันเลย^^"
"น้อยๆ หน่อยโนล่าอย่าแก่แดดให้มากไม่งั้นพี่จะฟ้องแม่"
"แก่แดดอะไรคะโนล่าแค่ชวนเพื่อนพี่มาเที่ยวที่บ้านเราอีกมันเป็นมารยาทหรือเปล่า"
"แล้วอะไรคืออยากเจอหน้าทุกวัน"
"ก็พี่จากัวร์หน้าเหมือนแบคฮยอนของโนล่านี่นา>พรีม...
"พรีมทานยาแล้วเหรอครับแม่"
"จ๊ะเพิ่งทานไปก่อนหน้าลูกจะหลับมานี่เอง"
"แล้วพรีมทานข้าวได้เยอะมั้ยครับ"
"ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่แต่ก็ทานไปหลายคำอยู่ งั้นจากัวร์ก็ดูแลน้องพรีมไปก่อนนะแม่ขอลงไปข้างล่างก่อน"
"ครับแม่" พอเสียงประตูห้องปิดลงเธอก็รู้สึกได้ถึงแรงยวบของเตียงสักพักมือของจากัวร์ก็แตะลงมาที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา
"อืมตัวเริ่มเย็นลงแล้ว" จุ๊บ เธอถึงกับสะดุ้งที่จู่ๆ จากัวร์ก็จูบเธอที่หน้าผากเธอรีบหลับตาแน่นเพราะกลัวเขารู้ว่าเธอยังไม่นอน
ตี๊ดดดดดดด ตี๊ดดดดดดดดด เสียงมือถือของจากัวร์ดีงขึ้นเขารีบลุกออกจากเตียงแล้วไปนั่งที่โซฟา
"ฮะ..."
"โนล่า?? "
"เอ่อพี่เพิ่งถึงบ้านน่ะ"
"ไม่รู้เหมือนกัน ว่าแต่เราเอาเบอร์พี่มาจากไอ้โน่เหรอ"
"แล้วโทรมามีอะไรหรือเปล่า"
"งั้นพี่ขอวางสายก่อนนะ"
"โนล่าอย่าดื้อ"
"โอเค โอเค ไว้ค่ำๆ ค่อยโทรมาหาพี่ใหม่ก็ได้ แค่นี้นะ"
ใครคือโนล่า แล้วทำไมจากัวร์ถึงต้องพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแบบนั้นกับคนในสายหรือจะเป็นคนรักของเขากัน หึทีคนรักของตัวเองพูดเสียงอ่อนเสียงหวานทีคุยกับเธอที่เป็นคู่หมั้นคุยแต่ละทีเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อชอบข่มขู่สารพัด น่าโมโหจริงๆ แล้วทำไมเธอต้องรู้สึกไม่พอใจด้วยล่ะ ไม่ ไม่ ไม่ เธอต้องห้ามดมโหห้ามรู้สึกอะไรเธอต้องรักเดียวใจเดียวต่อพี่ลีโอแม้จะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ก็ตาม
"เป็นอะไรฉันเห็นเธอนอนดิ้นไปดิ้นมาอยู่สักพักแล้ว" ไม่รู้จากัวร์เดินมาขึ้นเตียงเธอตอนไหนและตอนนี้เขาก็ลงมานอนกอดเธอไว้อย่างหลวมๆ
"อ๊ะ!! เอามือนายออกไปเลยนะไอ้จากัวร์" เธอหันไปตะคอกใส่คนที่กอดเธอด้านหลังพร้อมกับดึงมือจออกอย่างแรงแต่เขาก็ไม่สะทกสะท้าน
"พอหายไข้ละก็ออกฤทธิ์เลยนะ ทีเมื่อคืนนี้อ้อนฉันทั้งคืน"
"อ้อนบ้าอ้อนบออะไรอย่ามาพูดมั่วๆ นะ"
"กอดพรีมหน่อย กล่อมพรีมหน่อย กอดแน่นๆ "
"ไม่จริงนายโกหก"
"ไม่เชื่อก็ตามใจ"
"โอเคฉันเชื่อก็ได้ฉันอาจจะคิดว่าตัวเองยังอยู่บ้านเพราะปกติถ้าไม่สบายแม่จะคอยดูแลฉันฉันอาจจะคิดว่านายคือแม่ก็ได้ แต่ตอนนี้ฉันหายดีแล้วไม่เป็นไข้แล้วนายก็กลับห้องนายได้แล้ว"
"ยังไม่อยากกลับอยากอยู่ดูแลเมีย"
"ไอ้บ้าจากัวร์ ฉันบอกนายไปกี่ร้อยครั้งพันหนแล้วว่าไม่ชอบให้นายเรียกฉันแบบนี้"
"ถ้าเธอไม่ให้ฉันเรียกเธอว่าเมีย วันนึงฉันไปเรียกคนอื่นว่าเมียเธออย่ามาร้องไห้ขี้มูกโป่งล่ะ"
"เชิญเลยเชิญตามสบายฉันจะแถมข้าวให้อีก100กระสอบ"
"โหรวยเนอะแถมให้ตั้งร้อยกระสอบ5555"
"นายจะไปมีเมียกี่สิบเมียก็เรื่องของนายฉันไม่สนใจแต่นายต้องถอนหมั้นกับฉันก่อน"
"ไม่อ่ะ ทำไมต้องถอนหมั้น พ่อแม่ฉันให้สินสอดเธอไปตั้งกี่ล้านฉันต้องเอาเธอให้คุ้มก่อนสิ"
"ไอ้จากัวร์!!! นายมัน อื้ออออ"
อิจากัวร์แกจะทำอาร๊ายยยยยยยยยยย
- ผู้เขียน
