@เช้าวันต่อมา
"มอร์นิงค่ะลูกสาวของแด๊ดดี้" อ้าแขนออกรับชมดาวที่เดินลงมาจากบนห้อง ทว่าพอเห็นใบหน้าหวานแตกต่างไปจากเมื่อวานกลับตกใจในทันที
"ทำไมตาหนูถึงบวมคะ!" ชมดาวไปทำอะไรมา หรือมีใครทำอะไรลูกสาวเขา
หรือว่า..
ไอ้กรณ์! ต้องเป็นมันแน่ ๆ
ชมดาวกลับมาอยู่บ้านได้แค่คืนเดียว มันกลับทำลูกสาวเขาร้องไห้ซะแล้ว
"ไอ้..."
"เมื่อคืนชมดูซีรีส์ค่ะแด๊ดดี้" ชมดาวรีบเอ่ยขึ้นเพราะไม่อยากให้แด๊ดดี้คิดไปไกล ไม่อยากให้เรื่องราวมันบานปลายไปมากกว่านี้
"คะ ดูซีรีส์" ผู้การสันต์ได้ยินอย่างนั้นทำหน้าแปลกใจ แค่ดูซีรีส์เอง ชมดาวจำเป็นต้องร้องไห้จนตาปูดตาบวมขนาดนี้เลย?
มันซีรีส์เรื่องไหนกันนะ!
"อือฮึ เมื่อคืนชมดูซีรีส์เรื่องหนึ่งค่ะ กำลังจะถึงตอนจบอยู่แล้ว แต่พระเอกดันบอกเลิกนางเอกซะงั้น ทั้งที่คนทั้งคู่คบกันมาตั้งหลายปี ตั้งแต่นางเอกตัวเล็ก ๆ จนเรียนจบ ส่วนพระเอกก็เข้าวัยผู้ใหญ่ อะไร ๆ ก็ดูพร้อมไปหมด มันควรเป็นเวลาที่คนทั้งคู่มีความสุขกัน ทั้งคู่ควรได้แต่งงานกัน ควรสร้างครอบครัวได้แล้ว แต่พระเอกดันบอกเลิกนางเอกซะงั้นค่ะ ฮึกฮือ..."
ชมดาวอดไม่ได้ร้องไห้ออกมา เพราะซีรีส์เรื่องที่ว่า มันมาจากเรื่องจริงของเธอไง
ถึงเราทั้งคู่ไม่ได้ตกลงว่าคบกัน แต่อากรณ์ก็น่าจะดูออกว่าเธอรักอา อยากเป็นเมียของอามาตลอด
และถึงอากรณ์จะไม่ได้พูดว่าเลิก แต่การกระทำทั้งหมด ก็เท่ากับว่าอาต้องการตัดเธอออกจากชีวิต ไม่เรียกว่าบอกเลิก จะให้เรียกว่าอะไร
ผู้การสันต์ทำหน้างง "ไอ้พระเอกคนนั้นมันได้บอกเหตุผลไหมคะ ว่าทำไมถึงขอเลิกกับนางเอก"
ทำไมไอ้พระเอกเรื่องนี้มันใช้ไม่ได้เลย! เป็นผู้ชายประสาอะไร ทำไมถึงกล้าบอกเลิกผู้หญิงที่คบกันมาหลายปีขนาดนี้
"ไม่ได้บอกค่ะแด๊ดดี้ อยู่ ๆ พระเอกก็บอกนางเอกว่าไม่ให้มายุ่งเกี่ยวกัน ให้ต่างคนต่างอยู่ค่ะ"
"โอ๋ ๆ ไม่เป็นไรนะคะลูกสาวของแด๊ดดี้" ลูกสาวเขาคงจะอินหนัก! เพราะไอ้นักแสดงคนนั้นมันคงเล่นดีด้วย
ไม่สิ ไม่ใช่แค่ไอ้นักแสดงชายคนเดียว ต้องโทษค่าย โทษผู้กำกับมันด้วย เอาบทหนังแบบนี้ออกมาเฉิดฉายได้ยังไง!
"หนูพอจะบอกได้ไหมคะ ว่าซีรีส์ของค่ายไหน แด๊ดดี้จะให้คนไปเผาค่ายมันทิ้งค่ะ!"
"ชมจำไม่ได้ค่ะแด๊ดดี้" และถ้าเป็นไปได้ เธอไม่ขอจดจำดีกว่า
"ไม่เป็นไรนะคะ เพราะนั่นมันแค่ในซีรีส์ไม่ใช่ในชีวิตจริง เพราะแด๊ดดี้เชื่อว่า บนโลกใบนี้ ไม่มีใครใจร้ายเท่าไอ้ผู้ชายคนนั้นแล้วค่ะ!"
"ค่ะแด๊ดดี้" ชมดาวพยักหน้ารัว ๆ กระชับกอดเอวคนเป็นพ่อแน่น ร้องไห้จนเสื้อของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยคราบน้ำตาของลูกสาว
มือหนาลูบผมชมดาวเบา ๆ รอจนเด็กน้อยของตัวเองหยุดนิ่ง แล้วเป็นฝ่ายผละออกไปเอง มือหนาซับน้ำตาให้ที่แก้ม
"ดีขึ้นแล้วใช่ไหมคะ หนูอยากร้องไห้อีกหรือเปล่า"
"ไม่แล้วค่ะ ขอบคุณนะคะแด๊ดดี้" ถึงอากรณ์จะไม่รักเธอ แต่เธอก็ยังมีแด๊ดดี้นี่นา ไม่ว่าจะเสียน้ำตามากี่ครั้ง ก็มักจะมีแด๊ดดี้คอยปลอบอยู่เสมอ
"แด๊ดดี้รักหนูนะคะ"
"หนูก็รักแด๊ดดี้ค่ะ"
"ปะ งั้นเราไปทานข้าวกันเถอะค่ะ แด๊ดดี้สั่งอาหารมาจากร้านของเรา" ชมจันทร์เข้าร้านตั้งแต่เช้า ส่วนเขาก็ดูแลลูกสาวเหมือนเดิม พอรู้ว่าชมดาวโปรดปรานอาหารอีสาน เขาก็จัดให้ทุกคาบ
ชมดาวส่ายหัว "ชมยังไม่หิวเลยค่ะ" เพราะที่กินไปเมื่อคืนยังไม่ย่อยเลย
"งั้นหนูอยากไปไหนไหมคะ แด๊ดดี้จะพาไปค่ะ ออกไปเปิดหูเปิดตาดีไหมคะ" มีลูกสาวคนเดียวนี่ ถ้าไม่ให้ตามใจชมดาว จะให้เขาไปตามใจใคร
"ชมว่าจะไปเดินห้างค่ะ"
"แด๊ดดี้พาไปค่ะ" ช่วงเช้าเขาว่างไม่มีงาน บ่ายถึงจะกลับมาคุยงานอีกที
ถึงเขาจะเกษียณอายุราชการนานแล้วก็จริง แต่ยังมีงานที่รับทำอยู่บ้างพอให้ไม่เบื่อ คือเป็นที่ปรึกษาทางด้านกฎหมายให้กับคนใหญ่คนโต บ่ายโมงเขาจะเข้าห้องทำงานอีกที คงกลับมาทันเวลา
"ชมไปเองดีกว่าค่ะ ไม่รบกวนแด๊ดดี้หรอก"
"รบกวนที่ไหนกันคะ แด๊ดดี้ว่าง เดี๋ยวแด๊ดดี้พาไปค่ะ" สำหรับลูกสาวได้เสมอ ต่อให้มีประชุมร้อยล้านพันล้านเขาก็พร้อมยกเลิก
"ชมจะไปซื้อเครื่องสำอางค่ะ ชมกลัวแด๊ดดี้เมื่อย"
"ไม่เมื่อยค่ะ เดี๋ยวแด๊ดดี้นั่งรอหนูก็ได้" ให้นั่งรอทั้งชาติยังได้เลย ก็บอกแล้ว สำหรับลูกสาวคนเดียวเขาทำได้ทุกอย่าง
"แต่แด๊ดดี้แก่แล้วนะคะ"
"..."
ชมดาวไม่รู้ว่าตัวเองพูดอะไรผิดเพราะคนเป็นพ่อนิ่งมาก หรือว่า...
"อะ...อ๋อ ยะ...ยังไม่แก่ค่ะ แด๊ดดี้ชมหล่อเท่หน้าเด็กขนาดนี้จะแก่ได้ไงเนอะ ว่าไหมคะ" ชมดาวรีบเขยิบเข้าอ้อนคนเป็นพ่อ ไม่น่าเลย ไม่น่าหลุดพูดแบบนั้นเลย
เธอรู้ว่าพ่อตัวเองไม่โอเคมาก ๆ หากมีใครมาบอกว่าแด๊ดดี้แก่ ต้องบอกว่าเท่ ดูดี ดูหล่อสมวัยเท่านั้น!
ผู้การสันต์ถอนหายใจออกมาเบา ๆ แก่ได้ไง ถึงจะใกล้เจ็ดสิบแต่หรรมก็ยังแข็งอยู่นะ และสัญญาว่าจะแข็งไปถึงร้อยปี!
"แด๊ดดี้ไปเป็นเพื่อนนะคะ"
"แต่หากแด๊ดดี้ไปด้วย ชมคงกดดันค่ะ"
"แล้วหนูจะกดดันทำไมคะ ไม่ต้องกดดันค่ะ สบาย ๆ แด๊ดดี้รอได้ค่ะ"
"แด๊ดดี้ขา..."
"แด๊ดดี้จะให้หนูไปคนเดียวได้ยังไงคะ" ที่อยากไปด้วยก็เพราะเป็นห่วงไง ไม่อยากให้ชมดาวอยู่นอกสายตา ก็บอกแล้วว่าคนมันเป็นห่วง
"ใครบอกว่าชมจะไปคนเดียวคะ" ชมดาวทำหน้างง เธอยังไม่ได้พูดสักหน่อย
"แล้วหนูจะไปกับใครคะ ไปกับเพื่อนเหรอ"
"หึ ชมจะไปกับอากรณ์ค่ะ" ในเมื่อไม่อยากคุย ไม่อยากให้เธออยู่ใกล้นักใช่ไหม งั้นก็มาดูแลเธอซะเลย!
คราวนี้แหละ เธอจะทำให้อากรณ์รู้สึกอึดอัดใจจนอกแตกตายไปเลย ใครบอกอยากมาทำนิสัยเสียใส่เธอ!