ตอนที่ 3 ระแวดระวัง
1144 คำ
@ห้องทานอาหาร
"ว้าว...แด๊ดดี้สั่งมาเยอะขนาดนี้เลยเหรอคะ" ชมดาวตาโตเมื่อได้มองอาหารทุกอย่างบนจาน มีประมาณยี่สิบอย่างได้ แบบนี้เธอจะกินครบทุกเมนูไหมเนี่ย
"ลูกสาวแด๊ดดี้กลับมาทั้งที จะธรรมดาได้ไงคะ" คนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะเอ่ยขำ ๆ เขากำชับเชฟที่ร้านแล้วว่าให้ทำสุดฝีมือ เพราะชมดาวจะกลับบ้าน
เชฟยังคงเป็นคนเดิมคือ 'เจ๊ก้อย' หรือป้าก้อยของชมดาว แม่ค้าประจำของเมีย เมื่อก่อนชมจันทร์มักไปฝากท้องที่ร้านนั้นอยู่บ่อย ๆ จนเขาได้ซื้อตัวอีกฝ่ายมาเป็นเชฟที่ 'ร้านลาบแซ่บผู้การสันต์' เพื่อเอาใจเมีย
"ขอบคุณค่ะ ชมจะกินให้หมดเลย"
"ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ค่ะ หนูกินที่หนูไหวก็พอ" แบบนั้นลูกสาวเขาท้องแตกพอดี เขายังไม่อยากกำพร้าลูกในตอนนี้
"ค่ะ" ชมดาวพยักหน้ารัว ๆ หยิบผ้ามาเช็ดมือก่อนจะลงมือทาน ฝีมือการจกข้าวเหนียวปั้นยังไม่ตก เพราะอยู่ที่ต่างประเทศเธอก็จกข้าวเหนียวทุกวัน เป็นลูกค้าประจำร้านอาหารอีสานต่างแดนไปแล้ว
คำแรกเธอคุ้ยลงไปที่เมนูส้มตำ กินส้มตำให้อร่อยทั้งที มันต้องใช้มือสิถึงจะถูก แล้วส้มตำแบบต้นตำรับที่ถูกต้องมันต้องมีหน้าตาอย่างนี้
เธอชอบแบบไม่ปรุงแต่งอะไรใด ๆ เยอะ แม้กระทั่งปูดอง ชอบกินรสชาติบ้าน ๆ ที่มีเพียงผงชูรส น้ำปลา น้ำปลาร้า ตำรวมกับมะละกอ มะเขือเทศ พริก และมะนาวหอม ๆ กินพร้อมกับไก่ย่างสีเหลืองทองเข้ากั๊นเข้ากัน
แต่ไม่ใช่ว่าร้านอาหารของแด๊ดดี้จะมีแค่เมนูส้มตำธรรมดาหรอกนะ ส้มตำอย่างอื่นก็มี แต่เธอชอบตำแบบโบราณมากกว่า
ก็เพราะหม่ามี้ปลูกฝังให้เธอชอบกินแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก และคนที่ทานเมนูอีสานแทบทุกวันคือหม่ามี้ของเธอเอง
ส่วนแด๊ดดี้ ก็กินบ้าง ไม่กินบ้าง เมื่อก่อนได้ยินหม่ามี้บอกแด๊ดดี้กินแต่เมนูไทยและฝรั่ง แต่เพราะกลัวหม่ามี้ไม่รักก็เลยต้องหัดกินเมนูอีสาน และปัจจุบันกินจนชำนาญ
ฟังไปก็น่าขำเหมือนกัน เพราะแด๊ดดี้ต้องยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองก็เพื่อต้องการพิชิตใจหม่ามี้
น่ารัก แด๊ดดี้เธอน่ารักสุด ๆ ไปเลย
"อิ่มจังเลยค่ะ" ชมดาวลูบพุงป่อง ๆ ของตัวเองหลังจากยกน้ำเปล่าขึ้นจิบ เธอไม่สามารถยัดอะไรลงไปได้อีกแล้ว
"งั้นชมขอตัวเลยนะคะ"
"เดี๋ยวสิคะ!" รีบเรียกคนที่ทำท่าจะเดินออกจากห้อง เขายังไม่หายคิดถึงเลย ชมดาวจะรีบไปไหน
"อะไรคะแด๊ดดี้" ชมดาวหันกลับไปมอง เผื่อพ่อมีอะไรจะคุยกับเธอก่อน
"หนูจะไปไหนคะ"
"ไปคุยกับอากรณ์ค่ะ"
"ทำไมต้องคุยคะ" ไอ้กรณ์อีกแล้ว ไอ้นี่มันมีอะไรดี!
"อ้าว แล้วทำไมชมจะคุยไม่ได้คะ" ชมดาวขมวดคิ้วสงสัย แด๊ดดี้มีพิรุธนะนี่
"แด๊ดดี้หมายถึงหนูมีอะไรจะคุยกับอาอีกเหรอคะ หรือหนูอยากได้อะไร บอกแด๊ดดี้ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวแด๊ดดี้จัดการให้" เห็นท่าทางของชมดาวเหมือนไม่โอเคเขาต้องรีบกลับคำ เดี๋ยวหาว่าเขากีดกันไม่ให้ไปเจอมันอีก
ก็กีดกันจริง ๆ นั่นแหละ ไม่ต้องการให้คนทั้งคู่มีปฏิสัมพันธ์อะไรกันทั้งนั้น
ใช่ เขารู้ว่าชมดาวชอบมัน รู้มาตั้งนานแล้ว ไม่งั้นจะส่งลูกไปอยู่ต่างประเทศเหรอ
ชมดาวมองไอ้กรณ์ไม่เหมือนมองอาคนอื่น ๆ ก็เลยต้องคอยระวังอยู่แบบนี้ไง
"ชมไม่อยากได้อะไรค่ะ"
"หนูมีอะไรจะคุยกับอาอีกงั้นเหรอคะ"
"เยอะแยะไปหมดค่ะ"
"มาคุยกับแด๊ดดี้นี่มา สนุกกว่าเยอะ ไอ้นั่นมันคุยไม่สนุกหรอก เอาแต่เงียบทั้งวัน" มือหนากวักเรียกลูกให้กลับมานั่งลงที่เดิม ทว่า...ชมดาวกลับส่ายหน้า
"ฮึ คุยกับคนแก่มีแต่เรื่องเครียดค่ะ ชมไปคุยกับคนหนุ่มดีกว่า น่าสนุกกว่าเยอะ หึหึ"
"..."
"ชะ...ชมหมายถึงกับแด๊ดดี้เราก็คุยกันตอนกินข้าวไปแล้วไงคะ"
ว้า...ทำไมถึงหลุดปากพูดออกไปแบบนั้นล่ะชมดาว เดี๋ยวแด๊ดดี้ก็งอนเธออีกหรอก
ผู้การสันต์นิ่งไม่ตอบ จนชมดาวต้องรีบเดินกลับไปหา สองแขนกอดคอคนเป็นพ่อแล้วหอมเอา ๆ แน่นอนผู้การสันต์งอนแล้ว หม่ามี้เธออยู่ยังไงเนี่ย แด๊ดดี้งอนเก่งใช้ได้เลย!
"ให้ชมไปเถอะนะคะแด๊ดดี้ ชมนัดอากรณ์ไว้แล้วค่ะ ชมไม่อยากเสียคำพูด คุยแป๊บเดียวจะรีบขึ้นบ้านเลยค่ะ"
"ให้ลูกไปเถอะนะคะแด๊ดดี้" ชมจันทร์บอกกับสามี เธอรู้ว่าอีกฝ่ายกังวลเรื่องไหน แต่นี่ในบ้านเราไง ชมดาวก็อยู่ในสายตาตลอด
อีกอย่างเธอกลัวลูกสาวจะอึดอัดเปล่า ๆ เพราะนี่แค่วันแรกที่กลับมาบ้าน พ่อก็ตามจับผิดลูกเสียแล้ว
ผู้การสันต์ถอนหายใจยาว ยอมรับว่าเขาเป็นห่วงชมดาว ต่อให้อยู่ในบ้านเขาก็ห่วง
ยิ่งลูกสาวเขาสวยด้วย ชมดาวโตเป็นสาวสะพรั่งไปทั้งตัว บอกเลยว่าไว้ใจใครไม่ได้สักคน!
"ไปเถอะค่ะ" ชมจันทร์บอกกับลูกสาวยิ้ม ๆ ชมดาวจึงพยักหน้าให้แล้วเดินออกไป
ผู้การสันต์ถอนหายใจแรง ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาต่อสายหาลูกน้องคนสนิทอย่างหรั่ง ถึงยังไงเสีย ไอ้หรั่งก็ยังเป็นคนเดียวที่เขาไว้ใจมากที่สุดอยู่ดี
(ครับผู้การ)
"ดูแลชมดาวด้วย"
(คุณชมจะไปไหนครับ) หรั่งรีบถามกลับ เขาจะได้เตรียมการกับพรรคพวก
"จะไปหาไอ้กรณ์"
(อ๋อ...) ก็นึกว่าจะออกไปไหน (ผู้การน่าจะบอกให้ผมดูแลไอ้กรณ์มันดีกว่านะครับ หึหึ)
"ไอ้หรั่ง!" เขารู้ว่ามันหมายถึงเรื่องอะไร
แน่นอน ไม่ใช่แค่เขาที่คิดไง ทุกคนที่นี่รู้หมดแล้วว่าชมดาวชอบไอ้กรณ์ และชอบมาตลอด นี่ถ้าไม่มีเขาอยู่ในบ้านด้วย ชมดาวคงจับมันทำผัวตั้งแต่อายุสิบห้าปี!
- ผู้เขียน
