ขนมหวานของคุณวิณณ์

กลัวเหรอ

ตอนที่ 8

สั่นแล้วเหรอ

“แค่นี้ก็สั่นแล้วเหรอ? ..ยังเรียนรู้ได้ไม่ถึงไหนเลย”

วิณณ์ แค่นเสียงสูง นั่นทำให้สองแก้มเปล่งของหญิงสาวแดงก่ำขึ้นทันที ไม่ว่าจะเจอะเจออะไร เขมมิกา ไม่ชอบหนักหนาที่คนมาปรามาศว่าเธอหวาดกลัวกับเรื่องอะไร ด้วยที่ผ่านมาเธอใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวมาตลอด และความเฉยชาต่อหลายเรื่องที่ฝังลึกในใจมันเป็นเกราะป้องกันให้เธอกล้าแกร่ง

ถือเป็นคนแรกละกันที่ทำให้เธอใจสั่นโดยไม่ทราบสาเหตุ

“ไม่ได้สั่นค่ะ แค่รู้สึกหนาวเท่านั้น”

หญิงสาวตอบทันควัน ตวัดเรียวขาภายในกระโปรงทรงสอบให้ชิดกันแล้วเปิดไอแพคขึ้นมา พร้อมเปิดแอพพลิชั่น Smooth See Oline ขึ้นมา หน้าสาวก้มมองจอในตักตัวเอง จนทำให้ประธานของเอสเอ็มอมยิ้มออกมา

“ความจริง ฉันชอบคำตอบเมื่อกี้ของเธอ”

ประธานเอสเอ็มเอ่ยบอกเบาๆ ตามที่ใจตัวเองรู้สึก “แพลตฟอร์มส่วนใหญ่จะเน้นความอลังการ ยิ่งมีสินค้ามากมายเท่าไหร่ยิ่งรู้สึกว่าใช้งานยากขึ้นเท่านั้น แต่เราต้องการให้มันง่ายและไม่ซับซ้อนที่ทุกคนก็ใช้ได้ แม้แต่เด็กและคนแก่ที่ไม่รู้เทคโนโลยีและกลัวการสั่งของออนไลน์”

สีหน้าของเขาจริงจังขึ้น เขมมิกาจึงเงยหน้ามาสังเกตเขาชัดๆเมื่อเขาก้มมองไอแพคในมือของเธอ และลากนิ้วยังบนหน้าจอที่เธอเปิดแอพพลิเคชึ่นของ SSM Online ค้างไว้

วิณณ์ เป็นชายหนุ่มที่มีกรอบหน้าสมบูรณ์แบบออกหวานคล้ายผู้หญิง ถ้าไม่ติดว่าเขามีจมูกโด่งเป็นสัน และคิ้วหนาพาดอยู่บนดวงตาคู่สีถ่านที่ดูลุ่มลึกน่าเกรงขามนั้น ก็จะทำให้ผิวหน้าเนียนละเอียดและปากหยักได้รูปอมชมพูนั้นดูนุ่มนวลในทันที กระนั้นผมหยักศกที่จัดแต่งอย่างเป็นระเบียบก็ขับให้ใบหน้าราวรูปปั้นแกะสลักนั้นน่ามองนัก

ความจริงเขาเป็นคนหน้าตาดีและหล่อเหลาเอาการ

ซึ่งข้อนี้เธอรู้ดีมาตลอด ...ตั้งแต่วันที่เจอเขาครั้งแรก

“มีอะไรสงสัยงั้นเหรอ?”

คิ้วหนาของ วิณณ์ ขมวดเข้าหากัน เมื่อรู้สึกว่าคนข้างๆเอาแต่จับจ้องมองหน้าเขาอยู่ตลอดเวลา

“ปะ..เปล่ามองค่ะ”

นอกจากหน้าตาดีแล้ว เขาก็มีตาทิพย์เสียด้วย!!

“ถึงแล้วครับนาย”

มินิแวนคันหรูมาถึงร้านอาหารจีนย่านทองหล่อในเวลาไม่นานนัก ผู้จัดการร้านออกมาต้อนรับประธานเอสเอ็มทันทีที่ก้าวลงจากรถ พร้อมรีบพาไปยังห้องรับรองที่จัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว ไม่นานนักแวนเดอร์ที่นัดคุยไว้ก็เดินตามเข้ามาในห้อง มีผู้ชายสองคนและผู้หญิงหนึ่งคน

เขมมิกา พอทราบข้อมูลเบื้องต้นจากแก้วกัลยา ว่าคือ คุณดนัย และผู้ช่วยกับเลขาของเขา ซึ่งเป็นเจ้าของบริษัทพรีเมียมกรุ๊ป ผู้ผลิตและจำหน่ายของพรีเมี่ยมรายใหญ่ของประเทศไทย และเป็นหนึ่งในพาร์ทเนอร์สำคัญของเอสเอ็มในขณะนี้

“ผมไม่ได้มาสายใช่มั้ยครับ?”

“ไม่เลยครับ คุณนัยมาได้เวลาพอดีผมเองก็เพิ่งมา”

“ดีใจมากเลยครับ นานๆผมจะมีโอกาสได้มาทานข้าวกับคุณวิณณ์สักที”

ดนัยยิ้มเล็กน้อยก่อนจะนั่งลงตามประธานเอสเอ็มที่มาพร้อมกับเลขาคนใหม่ นั่นทำให้หน้าตี๋ของแวนเดอร์หนุ่มฉงนเล็กน้อย เมื่อเห็นสาวหน้าใสที่ไม่คุ้นหน้ามานั่งเคียงข้างกับวิณณ์แทนที่จะเป็นแก้วกัลยาเลขาคนเดิม

“อ้อ นี่คุณเขมมิกาจะมาทำหน้าที่เลขาแทนคุณแก้วครับ”

วิณณ์ชิงเอ่ยขึ้น ขณะที่เลขาของเขายิ้มหวานเรี่ยราดให้กับคู่ค้าเสียจนเขารู้สึกหมั่นใส้ขึ้นมาตะหงิดๆ ..จะยิ้มพร่ำเพรื่ออะไรหนักหนา!!

“อ้อ! ยินดีที่ได้ร่วมงานด้วยครับคุณเขมมิกา เอ่อ..”

“ขนมค่ะ ...เรียกขนมก็ได้ วันนี้ขนมมาทำงานเป็นเลขาของคุณวิณณ์วันแรกค่ะ” แม้จะโปรยยิ้มหวาน แต่เธอก็นั่งหลังตรงและวางมือประสานบนโต๊ะด้วยท่าทีสง่างาม โดยมีไอแพควางไว้ด้านข้าง “เห็นว่าคุณดนัยชอบอาหารจีน ขนมก็เลยเลือกร้านนี้เป็นร้านเก่าแก่ในย่านที่เปิดมานานแล้วค่ะ”

ความจริงแก้วกัลยาเป็นเลือกและเธอเป็นคนโทรจอง

“เยี่ยมเลยครับ! ผมอยากจะมาทานที่นี่นานแล้วไม่มีโอกาสได้มาสักที ต้องขอบคุณทางเอสเอ็มและคุณขนมมากเลยนะครับ”

คำบอกของดนัย ทำให้หน้าสวยของเลขายิ้มหวานยิ่งกว่าเดิม ...แค่โทรมาจอง! ไม่เห็นจะยากอะไร

“ที่นี่มีอาหารหลายอย่างครับ คิดว่าคุณดนัยต้องชอบแน่”

วิณณ์ยิ้มมุมปาก ผายมือให้คู่ค้าเลือกเมนูตามสบาย ขณะที่เหล่ตามองคนข้างๆเล็กน้อย ด้วยเพิ่งตระหนักในอะไรบางอย่างที่ตนเองเคยสงสัย ว่าทำไมยายเด็กขนมนี่ถึงได้เป็นคนโปรดของพ่อกับแม่ของเขาได้

. ...เพราะยายเด็กคนนี้รู้จักประจบสอพลอนี่เอง!

การเจรจาในมื้อเย็นเป็นไปอย่างราบรื่น ทางพรีเมี่ยมกรุ๊ปยินดีที่นำผลิตภัณฑ์ทุกอย่างมาจัดจำหน่ายผ่านแพลตฟอร์มและตั้งราคาโปรโมชั่นตามนโยบายของเอสเอ็มได้โดยไม่มีข้อแม้ แต่รายละเอียดเรื่องสัญญาจะเซ็นอย่างเป็นทางการในภายหลัง

ตลอดระยะเวลามื้ออาหารนั้น วิณณ์สังเกตเห็นว่าดนัยคู่ค้าของเขานั้น แทบจะคุยกับเขานับคำได้ส่วนใหญ่จะหันไปคุยกับยายขนมจืดเลขาของเขาเสียมากกว่า หลังจากที่ได้คุยรายละเอียดข้อตกลงเบื้องต้นแล้ว

“อ้อคุณขนมจบจากที่นั่นมาเหรอครับ น้องสาวผมก็เรียนที่นั่นเหมือนกันตอนนี้น่าจะอยู่ปีสาม บังเอิญเสียจริง”

คำของคู่ค้าทำให้วิณณ์ย่นจมูกเล็กน้อย และชำเลืองมองเลขาตัวเองที่ตอบด้วยสีหน้าระรื่นจนไม่น่าเชื่อว่านี่จะเป็นการมาทำงานวันแรกของเธอ

เพิ่งรู้ว่ายายขนมจืด ...ปั้นหน้าได้เก่งได้ขนาดนี้

*************