ไม่ชอบกินขนม
1205 คำ
ตอนที่ 10
ไม่ชอบกินขนม
ตอนแรกเขมมิกานึกว่าเจ้านายของเธอจะขึ้นมาเอาของสำคัญบนห้องอย่างที่บอกไว้ จึงรีบเดินและเปิดประตูอย่างรีบร้อน ทว่าเมื่อร่างหนาของ วิณณ์ เข้ามาในห้องแล้วเขาหลับเดินไปหยิบไวน์ในตู้พร้อมแก้วเปล่าสองใบ แล้วย่อกายลงนั่งยังโซฟาตัวใหญ่ ก่อนจะรินไวน์แดงลงแก้วและยกจิบอย่างใจเย็น
อืม!! เมื่อกี้กินอาหารเหลามาเขาอาจจะเลี่ยน
เธอเองก็เหมือนกัน คิดแล้วหญิงสาวเลยเดินปรี่ไปยังโซนครัวด้านหลัง เปิดตู้เย็นที่หยิบกล่องเค้กและผลไม้ที่ซื้อตุนไว้หลายอย่างออกมาจัดใส่จาน ก่อนจะยกกลับไปที่โต๊ะกลมหน้าโซฟา เผื่อเจ้านายอยากจะกินด้วย
“ขนมกับผลไม้ค่ะ เค้กร้านนี้อร่อยมากกว่าจะซื้อได้”
วิณณ์ หลุบตามององุ่นกับแอปเปิ้ลที่วางไว้ในจานเล็ก พร้อมเค้กบลูเบอร์รี่ตรงหน้า ก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นจรดริมผีปาก
“ฉันไม่ชอบกินขนม”
เขาไม่ชอบกินอะไรจุกจิกพวกนี้โดยเฉพาะขนมแทบทุกอย่าง แต่ผลไม้จะกินบ้างเป็นบางอย่างที่ไม่หวานเกินไป อาจเพราะติดนิสัยไม่กินหวานมาตั้งแต่เด็ก พอลิ้นได้ลิ้มรสความหวานแม้เพียงนิดก็รู้สึกว่าเพียงพอแล้วจนไม่อยากจะแตะต้องของหวานที่มาจากขนมปรุงแต่งใดq
“คะ ..แต่เค้กร้านนี้อร่อยมากนะคะ”
คิ้วเรียวสวยของเขมมิกา ขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ความจริงเธอเองก็ไม่ได้กินขนมหวานพร่ำเพรื่อนัก แต่เค้กบลูเบอรี่ร้านนี้ไม่หวานมาก รสกลมกล่อมเป็นซิกเนเจอร์ของร้านดัง ที่กว่าจะสั่งได้ต้องรอคิวหลายวัน ใครได้กินเป็นต้องติดใจทุกคน
“ฉันไม่ชอบขนมทุกอย่าง ..โดยเฉพาะขนมหวาน”
กรรม! แล้วเธอดันชื่อขนมเสียด้วย!!
“ค่ะ”
กินคนเดียวก็ได้!
ดีเหมือนกันสั่งไลน์แมนมาได้แค่สองชิ้น จะได้ไม่ต้องแบ่งใคร ว่าละเธอก็ตักเค้กที่เนื้อเนียนละเอียดเข้าปาก สัมผัสรสชาติหวานละมุนลิ้น ให้ความกลมกล่อมชุ่มฉ่ำนั้นละลายในปาก ดวงตาคู่สวยหลับพริ้มคล้ายมีความสุขเสียเต็มประดา
อร่อยมาก!!!
“ฮึ!! อะไรจะขนาดนั้น”
วิณณ์ ยกมุมปากเล็กน้อย เมื่อเห็นท่าทีของเธอ เด็กอะไรดูสดใสรื่นรมย์ได้ตลอดเวลา ทั้งที่ชีวิตผ่านเรื่องราวอะไรมากมายมาขนาดนั้น
เรื่องราวมากมาย..คิดแล้วเขาก็ผ่อนลมหายใจเล็กน้อย
“...”
“เธอคิดว่า เอสเอสออนไลน์ด้อยกว่าวีว่าตรงไหน?”
เขมมิกาชะงักมือที่ตักเค้กเล็กน้อย ด้วยรู้ว่าเจ้านายหมายถึง วีว่าออนไลน์ แพลตฟอร์มออนไลน์เจ้าใหญ่ของประเทศเป็นของเจ้าสัวโอวาทและตอนนี้ วิวัฒน์ ลูกพี่ลูกน้องเขากำลังบริหารงานอยู่
“ด้อยกว่าหลายอย่างค่ะ”
เธอบอกตามตรงหลังจากกินเค้กชิ้นสุดท้ายไปแล้ว “แต่นั่นคือจุดดีของเอสเอส เพราะเราเล็กกว่าทำให้เรามีโอกาสพัฒนาและมีความคล่องตัวในการบริหารทั้งโปรโมชั่นแวนเดอร์และอะไรหลายอย่าง”
อืม!! เด็กขนมจืดนี่ฉลาดกว่าที่เขาคิดไว้!
“มันก็จริงก็เธอ แต่ความจริงมันก็ไม่ง่ายขนาดนั้น”
ข้อนี้เขารู้ดี จากหลายเหตุการณ์ที่ผ่านมากระทบกับธุรกิจหลักของครอบครัวในช่วงโควิด ทั้งอาหารทะเลที่ส่งออกไม่ได้ ผลิตภัณฑ์ไวน์และเครื่องดื่มที่โดนยกเลิกจากห้างดังหลายออเดอร์ทั้งในและต่างประเทศ ครอบครัวเขาระส่ำระส่ายจนหุ้นหลายตัวร่วงระนาว ต้องปลดพนักงานออกและปิดบริษัทบางแห่งที่ไม่จำเป็นเพื่อลดต้นทุน
ปาลิดา แม่เขาเครียดมากจนล้มป่วย ตัวเขาเองก็โดนแฟนสาวบอกเลิกหันไปหมั้นหมายกับลูกพี่ลูกน้อง ตอนนั้นเขาเพียงมองหล่อนเดินหันหลังจากไป โดยไม่คิดจะฉุดรั้งไว้เพียงนิด จิตใจมุ่งมั่นอยู่กับการดึงธุรกิจของครอบครัวให้ฟื้นกลับมาอีกครั้ง
เขาและกานต์พี่ชายกับบิดา หันมาบริหารจัดการใหม่ ปรับเปลี่ยนคนภายใน เพื่อผลิตภัณฑ์และหาลูกค้าเพิ่ม เน้นลูกค้าโมเดิร์นเทรดต่างประเทศ โดยพี่ชายเน้นไปทางนำผลิตภัณฑ์ออแกนิคจุดขายคือเพื่อสุขภาพที่ได้รับความนิยมเป็นอย่างสูง ส่วนเขามาเน้นการทำการตลาดออนไลน์และพบกว่าการสร้างแพลตฟอร์มของตัวเอง เป็นการสร้างโอกาสในนำสินค้าทุกอย่างในเครือศรีพิพัฒน์ให้ออกสู่สายตาชาวโลกได้
ตอนนี้ SS Online สามารถสร้างผลกำไรและดังหลายธุรกิจในเครือของศรีพิพัฒน์ให้ลืมตาอ้าปากได้อีกครั้ง ทว่าทุกอย่างก็ยังคงมีจุดอ่อนอยู่ เพราะเจ้าสัวโอวาทก็หันมาทุ่มเม็ดเงินมหาศาลและเปิดแพลตฟอร์มที่ยิ่งใหญ่กว่าเขาหลายเท่า
โอกาสเป็นของผู้ที่แสวงหา ...ฝั่งนั้นก็คงเป็นแบบนั้น
“จริงค่ะ ถ้าง่ายคงไม่ต้องมีระดับคุณวิณณ์มาบริหาร”
ยายขนมจืดบอกเขาด้วยรอยยิ้ม หลังจากกินขนมจนเกลี้ยงจานไปแล้ว
“ฮึ! ระดับฉันเลยเหรอ?”
เขาพอรู้ว่าเด็กนี่ประจบสอพลอเก่งทั้งกับพ่อแม่ของเขาเอง และยังจะคู่ค้าที่เจอในวันนี้อีก แต่คงไม่ต้องมาทำท่าทีเพื่อเอาอกเอาใจแบบนี้กับเขาก็ได้
“เอสเอ็มเรามีโอกาสและมีความสามารถค่ะ ตอนนี้แวนเดอร์ที่ร่วมพันธมิตรในแพลตฟอร์มของเราอาจไม่เยอะ นั่นทำให้เราจัดหมวดหมู่สินค้าได้ง่าย และเราจะใช้ผลิตภัณฑ์ทีมีอยู่นี่แหละให้มีจุดเด่นที่สุด และเราจะดึงสินค้าทุกตัวในเครือศรีพิพัฒน์มาผลักดันด้วย”
“อืม..”
ยายขนมจืดนี่ เพิ่งจะมาทำงานกับเขาวันแรกแน่เหรอ? คงจะจริงที่ทางคุณผิง ผู้บริหารของศรีพิพัฒน์เคยชมตอนที่เด็กนี่มาฝึกงาน และการดึงตัวเธอมาเพื่อจะทำงานเอสเอ็มของพ่อกับแม่เขา คงคิดไว้แล้วว่าเธอคงจะมีความสามารถจริงๆ
บางที! เธออาจจะเก่งอย่างที่พ่อเขาบอกไว้ก็ได้
ปึก!
แก้วไวน์ที่ว่างเปล่าถูกวางบนโต๊ะ เขมมิกาเห็นไวน์หมดไปขวดหนึ่งแล้ว ผิวหน้าเนียนละเอียดของเจ้านายรูปหล่อเริ่มจะแดงระเรื่อเล็กน้อย ทว่าชายหนุ่มกลับเปิดขวดใหม่แล้วรินไวน์ลงไปเพิ่มในแก้วของเขาเอง และแก้วอีกใบก่อนจะยื่นให้เธอ
“ดื่มซิ!”
“หือ”
“ถือซะว่าฉลองที่เธอเริ่มงานวันแรก และเราได้ลงเรือลำเดียวกันแล้ว”
เรือลำเดียวกัน! เธอจะสละเรือทันมั้ยเนี่ย
“.....”
“รับซิ! อย่าบอกนะกินเป็นแต่ขนมเด็กๆพวกนี้”
วิณณ์ แค่นเสียงสูง ดวงตาคู่สีถ่านมองเธออย่างท้าทาย นั่นทำให้มือขาวของเขมมิการับแก้วไวน์มาอย่างรวดเร็ว และจรดริมผีปากจิบสัมผัสรสชาติฝาดละมุนช้าๆ
ชิ!! รู้จักเธอน้อยไปซะแล้ว ...ว่าเธอคอแข็งขนาดไหน!
- ผู้เขียน
