เลขาคุณวิณณ์
1192 คำ
ตอนที่ 6
เลขาคุณวิณณ์
“คุณวิณณ์!!”
เสียงทักของยายเด็กขนม ทำให้หน้าคมเข้มของ วิณณ์ อึมครึมขึ้นกว่าเดิม ด้วยวันนี้เขาได้รับเรียกจากประธานอาวุโสให้เข้ามารับฟังเรื่องการพิจารณาเพิ่มทุนของเอ็มเอสกรุ๊ป และหลังว่าจะมาพบกับทีมบริหารคนอื่นในห้องประชุมใหญ่ ไฉนจึงมีพ่อกับแม่ของเขานั่งอยู่เด็กนี่เพียงลำพัง
และดูท่าทางจะไม่เกี่ยวกับการเพิ่มทุนของเขาเลยสักนิด
“มีอะไรเหรอครับ?”
ชายหนุ่มหลุบตาต่ำมอง คนร่างเล็กที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับบิดาตน มือขาวนั้นกุมกล่องของขวัญผูกโบว์สีแดงไว้แน่น ทำให้มุมปากเขายกยิ้มขึ้นเล็กน้อย
ฮึ!! เข้ามารับของขวัญซินะ
“นั่งก่อนซิ วิณณ์”
“ครับ”
“เห็นว่าเลขาแกจะลาคลอดกลางเดือนหน้าและยังไม่ได้เลขาใหม่ใช่มั้ย พ่อกับแม่คุยกันแล้วว่าจะให้หนูขนมมาเป็นเลขาคอยช่วยงานแกช่วงที่แก้วกัลยาไม่อยู่”
วะ..ว่าไงนะ!!! จะให้ยายเด็กเมื่อวานซืนเนี่ยนะมาเป็นเลขาเขา มีหวังไปทำงานพังและทำเขาปวดหัวไม่เว้นแต่ละวัน คิดว่าบริษัทของเขาเป็นสนามเด็กเล่นหรือยังไงกัน
“หนูว่าไม่เหมาะมั้งคะ”
เขมมิกา เอ่ยแย้งขึ้นจะทันที ใครจะอยากมาเป็นกระโถนให้เขากัน แค่นั่งรถมาด้วยกันไม่กี่ชั่วโมงเมื่อวาน เธอก็รู้สึกอึดอัดจนหายใจแทบจะไม่ทั่วท้องแล้ว
ขืนให้ทำงานด้วยกัน เธอคงต้องพกยาดมเป็นโหลแน่
“ใช่ไม่เหมาะครับ! ไม่เหมาะเลยสักนิด”
วิณณ์แค่นเสียงสูง ย่อกายลงนั่งไม่ห่างจากคนตัวเล็กเท่าไหร่นัก ใจก็นึกหมั่นใส้ว่าเด็กนี่มีดีอะไรนักหนาถึงขนาดพ่อกับแม่เขาเรียกมาคุยในห้องส่วนตัว แถมยังมายัดเยียดให้เขารับเป็นเลขาอีก คิดว่าเป็นงานง่ายๆรึอย่างไร
“หนูขนมเป็นคนเก่ง ตอนมาฝึกงานที่นี่คุณผิงยังชมว่าประสานงานได้ดีเยี่ยมและน้องเขาจบทางด้านสารสนเทศน่าจะช่วยแกได้ดี พ่อโทรคุยกับแก้วให้เขาเตรียมถ่ายเทงานให้น้องได้เลย และยังไงเรื่องเพิ่มทุนพ่อจะจัดการให้เรียบร้อยหลังจากนี้”
“พ่อ!!”
นี่เขาเป็นประธานของเอสเอ็มหรือยัยขนมกันแน่!!
“งานเลขาผมไม่ใช่ง่ายนะครับ! อย่ามาคร่ำครวญทีหลังละกัน” วิณณ์หันไปสบตากับคนตัวเล็กที่นั่งตัวลีบอยู่บนเก้าอี้อีกตัวด้วยแววตาดุกร้าว
ก็ได้! ถ้าจะเล่นแบบนี้ เขาจะทำให้ยายเด็กขนมนี่น้ำตาตกในจนวิ่งแจ้นกลับบ้านแทบไม่ทันเลยทีเดียว
“งั้นก็ไปเริ่มงานพรุ่งนี้เลยละกันนะ ส่วนเรื่องบ้านไม่ต้องห่วง ฉันจะรีบดำเนินงานให้เร็วที่สุด”
วิณณ์ผุดกายลุกขึ้น ไม่สนใจจะฟังต่อ แค่รู้ว่าอีกไม่นานบริษัทเขาจะได้เพิ่มทุนนั่นก็น่าจะเพียงพอแล้ว ส่วนเรื่องนังเด็กนั่นก็ให้แก้วกัลยาจัดการไปละกัน
หวังว่าจะไม่ร้องให้ขึ้มูกไปก่อนนะ ..ฮึ!!
.
.
แม้จะไม่เห็นด้วยกับผู้มีพระคุณทั้งสองในการให้มาเป็นเลขาของ วิณณ์ ศรีพิพัฒน์ แต่สุดท้ายในเช้าวันต่อมาเขมมิกาก็มานั่งอยู่ตรงหน้ากับ แก้วกัลยา หญิงคนเก่งที่เธอพอทราบว่าเป็นเลขาของประธานเอสเอ็มมาหลายปีและรู้ใจนายอย่างดีที่สุด
“วันนี้พี่จะให้ดูไฟล์งานและข้อมูลของแวนเดอร์และคู่ค้าสำคัญของเราก่อนนะคะ”
แก้วกัลยาเริ่มถ่ายเทงานอย่างกระตือรือร้น ด้วยส่วนหนึ่งได้รับแจ้งจากคุณโอภาสมาเบื้องต้นแล้วตั้งแต่เมื่อวาน และเมื่อเช้า วิณณ์ เจ้านายของเธอก็ได้ย้ำทางไลน์อีกรอบ ด้วยวันนี้เขาติดธุระน่าจะเข้าออฟฟิศตอนบ่าย
เขมมิกาตั้งใจเรียนรู้งานอย่างเต็มที่ แม้ว่าจะเป็นตำแหน่งที่เธอไม่อยากจะทำเท่าไหร่ แต่เมื่อได้รับปากผู้ใหญ่แล้ว ก็ถือว่าตนต้องรับผิดชอบงานให้ดีที่สุด อีกทั้งเมื่อได้ศึกษาข้อมูลเบื้องต้น เธอรู้สึกงานที่นี่มีความน่าสนใจหลายอย่าง
ส่วนเรื่องเจ้านายหน้ายักษ์นั้น! ก็คิดซะว่าเป็นแค่รูปปั้นประติมากรรมแกะสลักละกัน
“หน้าที่หลักเลยคือประสานงานและรู้ใจนาย หัวใจสำคัญของเลขาคือทำตัวเหมือนฟองน้ำ รับมันได้ทุกเรื่องและพร้อมจะบีบออกโดยไม่เหลือแม้สักเรื่องเช่นกัน”
ฟองน้ำงั้นเหรอ!! เข้าใจเปรียบเทียบ
“เราเป็นแค่ฟันเฟืองเล็กๆในขบวนการที่ยิ่งใหญ่ เหมือนฟองน้ำที่ทำให้ภาชนะและจานชานสะอาด มันพร้อมจะรับน้ำยาล้างจานเพื่อไปขัดล้างให้ทุกอย่างสะอาดและพร้อมที่จะบีบทิ้งทุกอย่างออกจากตัวมันเช่นกัน”
จะบอกว่าให้เธอทำตัวเหมือนสก็อตไบร์ทใช่ไหม?
อย่างงั้นเธอคงเป็นสามเอ็มถึงจะทนทาน
“อ้าวคุณวิณณ์มาแล้ว”
แก้วกัลยา กระซิบบอกเมื่อเห็นร่างหนาของประธานเอสเอ็มเดินออกจากลิฟต์ “อีกอย่างเลขาอย่างเราต้องหูไวตาไว แต่ทำเหมือนไม่รู้”
วะ! ทำไมมันต้องย้อนแย้งขนาดนั้นด้วย
วิณณ์ ชะงักเท้าเล็กน้อยเมื่อเห็นใครคนหนึ่งนั่งอยู่หน้าห้องโดยมีโต๊ะอีกตัวมาวางชิดกับแก้วกัลยา แถมยังไม่คิดจะเงยหน้ามองเขาผู้เป็นเจ้านายเลยแม้แต่น้อย
ชิ!! เลขาบ้าอะไร
“ผมขอกาแฟแก้วครับ”
เขาเอ่ยเสียงราบเรียบ เมื่อเดินมาถึงประตูห้องและกำลังผลักเข้าไป แต่ยังคงชำเลืองมองว่าว่าที่เลขาคนใหม่ของตัวเองสนใจอะไรที่อยู่หน้าจอ
รายชื่อแวนเดอร์และคู่ค้าต่างๆ
ฮึ!! นี่ไม่ใช่การมานั่งท่องข้อสอบหรอกนะหนู
“ได้ค่ะเดี๋ยวแก้วจัดการให้ค่ะ”
แก้วกัลยารีบผุดลุกขึ้นอย่างกระตือรือร้นพร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส นั่นเป็นจุดที่เขาชอบเลขาคนโปรดคนนี้ยิ่งนัก ยายเด็กขนมนี่ได้มีทางทำได้แม้เพียงเศษเสี้ยว
“ไม่ต้องหรอกแก้วให้ว่าที่เลขาคนใหม่จัดการดีกว่า”
คำบอกของเจ้านายทำให้แก้วกัลยาชะงักเล็กน้อย ก่อนจะรีบหันมามองเขมมิกา ด้วยวันนี้น้องเพิ่งจะเข้ามารับบรีฟงานวันแรกไม่กี่ชั่วโมง เธออยากจะเทรนอะไรอีกหลายอย่างเสียหน่อย ก่อนที่จะให้มาทำอะไรจุกจิกแบบนี้
นั่นทำให้แก้วกัลยาหันไปมองเขมมิกาอย่างลังเล ด้วยเธอไม่ใช่คนโง่ พอจะไม่รู้ว่าเด็กสาวหน้าตาน่ารักคนนี้สำคัญพอควร คุณโอภาสกับคุณปลาประธานใหญ่ของศรีพิพัฒน์ถึงได้โทรมามอบหมายฝากฝังด้วยตัวเอง
แต่ดูท่าเจ้านายของเธอจะไม่คิดแบบนั้น
“เร็วๆนะครับ! รีบเอามาวางที่โต๊ะ”
- ผู้เขียน
