ของขวัญ
1065 คำ
ตอนที่ 5
ของขวัญ
เขมมิกา ตื่นมาในตอนสายพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงขนาดคิงไซส์ในห้องนอนใหญ่ของเพนท์เฮ้าส์ที่คาดว่าน่าจะเป็นห้องนอนของเขา หญิงสาวก้มมองตัวเองที่หลับทั้งชุดตัวเก่งเมื่อวานอย่างแปลกใจ ด้วยไม่แน่ใจว่าตัวเองเดินเข้ามาในห้องเองตั้งแต่ตอนไหน
แต่เธอไม่มีเวลาสงสัยนานนัก ด้วยต้องรีบตื่นอาบน้ำแต่งตัวเพราะวันนี้ตั้งใจจะเข้าไปดูบ้านที่ผู้รับเหมารายใหม่จะเข้ามารีโนเวทในวันนี้ ตามที่เธอได้คุยค้างไว้เมื่อวาน ด้วยอยากทำให้จบๆจะได้อยู่อย่างสบายใจ
(เป็นไงบ้างขนมเพนท์เฮ้าส์ตาวิณณ์หลับสบายมั้ย)
เสียงคุณปลาภรรยาของคุณโอมดังมาตามสาย ทันทีที่เธอกดรับ ขณะกำลังจัดเตรียมสัมภาระเพื่อขนออกจากห้อง ด้วยตั้งใจว่าคืนนี้จะกลับไปพักที่บ้าน หรืออาจหาหอพักใกล้ๆแถวนั้น
“สบายมากค่ะฝากขอบคุณคุณวิณณ์มากเลยนะคะ ที่ต้องมาเดือดร้อนเพราะหนู เดี๋ยววันนี้หนูจะขนของกลับแล้วค่ะ”
(เดือดร้อนอะไรกัน ห้องนั้นไม่ค่อยมีใครได้อยู่ หนูอยู่นั่นไปก่อนจะย้ายไปอยู่ไหนบ้านก็ยังไม่เรียบร้อยดี วันนี้ฉันจะให้คนไปช่วยดูหน้างานให้ อีกสักสองสัปดาห์เสร็จแล้วค่อยย้ายเข้าไปอยู่ ไม่งั้นฉันไม่สบายใจ)
คุณปลา เอ่ยเสียงสูงนั่นทำให้เธอชะงักเล็กน้อย
“แต่หนูบอกคุณวิณณ์ไปแล้ว”
(ฉันบอกเจ้าวิณณ์แล้ว ไม่ต้องกลัวอยู่นั่นแหละ)
บอกแน่นะ! แค่นึกถึงหน้าที่เคร่งเครียดของเขาเมื่อวาน เขมมิกาก็เริ่มจะปวดหัวตามไปด้วย
“งั้นขอบคุณมากค่ะ วันนี้หนูจะเข้าไปดูงานผู้รับเหมาเองจะได้เสร็จไวๆไม่รบกวนคนของคุณปลาก็ได้ค่ะ”
(รบกวนอะไรกันขนม แม่เธอช่วยฉันมาเยอะกว่านี้อีก เรื่องผู้รับเหมาไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเชิดจัดการให้เป็นสาวเป็นแส้จะไปคุยไซด์งานคนเดียวได้ไง อีกอย่างวันนี้ฉันกับคุณโอม มีเรื่องจะคุยด้วย กำลังให้คนรถไปรับมาที่บริษัท เดี๋ยวเจอกันนะหนู)
เอ่ยเสร็จ ผู้มีพระคุณของเธอก็วางสายไปแทบจะทันที
เขมมิกา ได้แต่มองจออย่างงุนงงเพียงครู่ก่อนจะทวนคำว่ามารับไปบริษัท เธอจึงรีบรื้อกระเป๋าเสื้อผ้าตัวเองใหม่ รีบเปลี่ยนเป็นชุดเดรสเรียบร้อยสีสุภาพทันที
แม้ไม่แน่ใจว่าทั้งสองต้องการคุยกับเธอเรื่องอะไร
.
.
ไม่นานนักหญิงสาวก็มาถึง ตึกศรีพิพัฒน์ อาคารยี่สิบหกชั้นย่านสาธร เจ้าหน้าที่แจ้งให้เธอขึ้นไปชั้นยี่สิบสี่ซึ่งคุณปลาและคุณโอมรอเธออยู่ก่อนแล้ว ความจริง เขมมิกา เคยมาที่นี่หลายครั้งแล้ว ตั้งแต่ตอนเรียนและตอนฝึกงานสามเดือนที่นี่และเด็กทุนของมูลนิธิศรีพิพัฒน์ส่วนใหญ่หากเรียนจบ มักจะมาทำงานในกลุ่มของศรีพิพัฒน์
แต่เธอเองยังไม่อยากจะทำที่นี่ เพราะต้องการจะไปหาประสบการณ์ในที่อื่นก่อน แม้จะตระหนักได้ว่าที่นี่มีบุญคุณกับตนมากแค่ไหนก็ตาม
“เชิญๆขนม”
“สวัสดีค่ะคุณโอมคุณปลา”
คุณโอภาสกับคุณปลา นั่งรออยู่แล้วในห้องด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม หญิงสาวโค้งตัวเล็กน้อยและไหว้ทั้งสองอย่างนอบน้อมก่อนจะนั่งลง กล่องของขวัญผูกโบว์สีแดงอันใหญ่ถูกเลื่อนให้ตรงหน้า
“ยินดีด้วยนะกับบัณฑิตใหม่”
นี่คงเป็นของขวัญชิ้นแรกในรอบหลายปีที่ผ่านมา และเป็นของขวัญชิ้นเดียวในวันเรียนจบของตัวเอง ที่เพื่อนๆคนอื่นๆมีญาติพี่น้องมาแสดงความยินดีพร้อมของขวัญมากมาย
แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกน้อยใจแต่อย่างใด
อย่างน้อยเธอก็โชคดีที่มีคนอุปถัมถ์ค้ำจุนมาตลอด
“ขอบคุณมากค่ะ”
เธอรับกล่องมาไว้ในมือพร้อมรอยยิ้ม ทั้งสองคงเรียกเธอมาที่นี่เพื่อรับของขวัญซินะ! เพราะเมื่อวานเห็นว่าติดงานสำคัญเลยไม่ได้ไปหาตามที่นัดไว้
แค่นี้เธอก็พอใจแล้ว
“เออ แล้วก็เรื่องงานที่ฉันเคยคุยไว้ ถ้าตำแหน่งที่HRเสนอไปยังไม่ถูกใจ เดี๋ยวจะลองให้เจ้าหน้าที่เสนอตำแหน่งอื่นให้ดีไหม ทำกับศรีพิพัฒน์นี่แหละช่วยกันทำงานไปด้วยกัน”
คุณปลาเอ่ยเสียงอ่อนโยน นั่นทำให้เขมมิกาหลับสายตาเล็กน้อย ความจริงท่านทั้งสองมีพระคุณกับเธอมาก แต่ตำแหน่งธุรการ บัญชีและแอดมินอะไรนั่น เธอยังไม่อยากจะทำสักเท่าไหร่ และพอทราบว่าตำแหน่งหลักในศรีพิพัฒน์นั้น ยากที่จะให้เด็กใหม่เข้าไปทำ ด้วยมีแต่ระดับหัวกะทิอยู่แล้ว
และเธอไม่ได้อยากทำธุรการเสียหน่อย
“ได้ค่ะ หนูเองก็มองหาไว้แล้วที่ความจริงหนูอยากทำงานด้านการตลาด การพัฒนาผลิตภัณ์หรืองานแพลตฟอร์มออนไลน์มากกว่า” เธอเรียนจบด้านเทคโนโลยีสารสนเทศมา หากต้องมาเป็นแอดมินหรือธุรการ คงจะไม่ท้าทายเท่าไหร่
ยังมีอีกหลายบริษัทที่รอนัดสัมภาษณ์และเรียกตัว
“งั้นไปทำของ เอสเอ็มในเครือของเราก็ได้”
โอภาสเอ่ยขึ้น แววตามีประกายความหวังเล็กน้อย
“เอสเอ็ม”
คิ้วเรียวของเขมมิกาย่นเข้าหากันเล็กน้อย เธอพอทราบว่าศรีพิพัฒน์มีบริษัทลูกในเครือเกือบร้อย และมีหลากหลายธุรกิจ แต่ไม่แน่ใจว่าตอนนี้หันไปเปิดด้านแพลตฟอร์มออนไลน์ด้วย
“ใช่เป็นบริษัทแพลตฟอร์มใหม่ที่กำลังไปได้ดีเลย ตอนนี้เราต้องการเพิ่มกำลังคนที่มีความสามารถ”
น่าสนใจจัง! หญิงสาวตาลุกวาว
“นั่นไง ประธานใหญ่ของเอสเอ็มมาแล้ว เดี๋ยวฉันจะฝากให้เลย”คุณโอภาสบอก ขณะที่ประตูห้องถูกเปิดขึ้นก่อนที่ร่างหนาในชุดสูทสีเทาเงินจะเดินเข้ามาในห้อง เขมมิกาชะงักเล็กน้อยเมื่อสบตากับหน้าหล่อเหลา เจ้าของเพนท์เฮ้าส์หรูที่เธอนอนเมื่อคืนนี้
“คุณวิณณ์!!”
- ผู้เขียน
