ตอนที่ 46
มากกว่านั้น
“เธอไม่ได้เป็นแค่เลขาฉันนี่นา”
น้ำเสียงวิณณ์อ่อนโยนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ความอุ่นซ่านที่แผ่จากมือหนาของเขาทำให้เขมมิการู้สึกอบอุ่นใจอย่างเหลือล้นราวกับความฝันที่เธอเคยหลงไหลยามนอนหลับ มันอิ่มเอมซาบซ่าน จนอยากจะดื่มด่ำกับความรู้สึกตรงนี้ให้นานๆ
“แต่ดิฉันเป็นเลขาที่รับของขวัญราคาแพงมาใช่มั้ยคะ?” เธอแสร้งหัวเราะร่วนกลบเกลื่อน แม้อยากจะเข้าข้างตัวเองสักเท่าไหร่ แต่ในความจริงก็ตระหนักและตอกย้ำในใจตัวเองเสมอว่าอย่าคาดหวังให้เกินกว่าเหตุ มีแต่จะเจ็บปวดหัวใจ
“ไม่ใช่”
วิณณ์ บีบมือเธอแน่นขึ้น
“ของขวัญอะไรนั่นแค่ส่วนเล็กน้อยเท่านั้น ฉันแค่อยากให้เธออยู่ใกล้ๆและทำงานให้ฉันได้นานๆเท่านั้น”
แค่ทำงานให้นานๆ
สำหรับเขาก็คงมีแต่เรื่องงานงั้นซินะ..
“ยังไงดิฉันก็ต้องทำตามข้อตกลงในสัญญาอยู่แล้วค่ะ”
เธอเอ่ยบอกเสียงราบเรียบ เกรงว่าเขาจะกังวลในส่วนนี้ ต่อให้ไม่มีสัญญาเป็นลายลักษณ์
