ตอนที่ 47
เด็กดีของผม
(กลับไปพักผ่อนนะคนดี ....ดึกๆผมโทรหานะครับ)
คนดี คนของผม คำพวกนี้เขาเอ่ยอีกแล้ว ไม่รู้หรืออย่างไรว่าหัวใจเธอเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะทุกครั้งที่ได้ยิน แม้จะเตือนและบอกตัวเองเสมอว่าอย่าเอาใจลงไปเล่น แต่เหมือนเขาจะไม่ให้ความร่วมมือแต่อย่างใด
จะแกล้งให้เธอคลั่งไปถึงไหนกัน
“ค่ะ”
แต่สิ่งที่เธอเอ่ยตอบมีเพียงแค่นั้น ก่อนที่สายจะตัดไป มุมปากของเขมมิกาก็ยกยิ้มขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว และขับรถต่ออย่างอารมณ์ดี เออนะ...การมีความสุขทางใจเป็นเช่นนี้เอง
อบอุ่น ปลื้มปริ่ม เหมือนโลกทั้งใบเป็นสีชมพู
เกิดมาก็เพิ่งเคยเป็น ไม่แน่ใจว่าความรู้สึกแบบนี้คืออะไร
ขับมาได้ไม่นาน สายตาของหญิงสาวก็เหลือบไปเห็นร้านต้นไม้สวยงามข้างทางที่มีทั้งกุหลาบและดอกกล้วยไม้หลากสีน่ามอง นั่นทำให้เธอชะลอรถข้างทางเพื่อลงไปดู แม้วิณณ์จะแจ้งว่าวันเสาร์หน้าจะมีต้นไม้หลายอย่างมาส่งและดิวเรื่องแลนด์สเคบไว้แล้ว แต่เธอก
