หลังจากผ่านค่ำคืนเร่าร้อนร่วมกันมาแล้ว ความเบื่อหน่าย ความรำคาญที่มีต่อน้ำผึ้งก็ไม่เหลืออยู่ในใจอีกเลย
วันนี้ทั้งวันกลับเป็นเขาที่นั่งชะเง้อคอรอว่าเมื่อไหร่หญิงสาวจะแวะมาหา
มันบ้ามากที่ความรู้สึกเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเช่นนี้
แต่มันก็คือความจริง
เขาอยากเจอน้ำผึ้งจนรู้สึกกระวนกระวายไปหมด
ชายหนุ่มถอนใจเบาๆ ขณะก้าวเข้ามาภายในคฤหาสน์หลังงามของตัวเอง
มารดาของเขานั่งอยู่ในห้องรับแขก และเมื่อเห็นเขาก็เอ่ยเรียกทันที
“มานั่งนี่ก่อนสิลูก”
วิศรุตเดินมานั่งบนโซฟาใกล้ๆ กับมารดา และก็เอ่ยถามออกไป
“คุณแม่มีอะไรหรือครับ”
มารดาหันมามองหน้าเขา และก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“คุณพ่อบอกแม่เมื่อเช้าเรื่องปัญหาการเงินของครอบครัวหนูผึ้งน่ะ”
คิ้วเข้มของวิศรุตเลิกสูง “มีอะไรหรือครับ ช่วงนี้ผมยุ่งกับโปรเจคใหม่ก็เลยไม่ได้ตามข่าวอะไรเท่าไหร่”
“เรื่องที่บริษัทของลุงพนากรมีปัญหาการเงินอย่างหนักน่ะ”
