ภายในห้องทำงานกว้าง... หลังโต๊ะทำงานไม้ตัวใหญ่ มีร่างของชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคนนั้นกำลังนั่งถอดถอนใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในมือของเขาก็หมุนปากกาไปมาอย่างใช้ความคิด
ใช่...
เขากำลังขบคิดหาคำตอบอยู่ แต่พยายามมาหลายชั่วโมงแล้วก็ยังคิดหาคำตอบไม่ได้สักที
ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา”
เอกภพเดินเข้ามาภายในห้องทำงานของเจ้านายสุดหล่อพร้อมกับแฟ้มสีดำในมือ
เขาเดินมาหยุดตรงหน้าโต๊ะไม้ ก่อนจะวางแฟ้มเอกสารที่ต้องการลายเซ็นลงตรงหน้าของผู้เป็นเจ้านาย
วิศรุตเปิดเอกสาร ไล่สายตาอ่านเพียงเล็กน้อยอย่างไร้อารมณ์ ก่อนจะจรดปลายปากกาเซ็นชื่อลงไป พร้อมกับเลื่อนแฟ้มสีดำคืนให้กับเลขาฯ ส่วนตัว
เอกภพหยิบแฟ้มสีดำขึ้นมาถือเอาไว้ ตอนแรกว่าจะเดินออกไปเลย แต่สุดท้ายก็อดที่จะเอ่ยถามออกมาไม่ได้
“ท่านประธานเครียดอะไรอยู่หรือเปล่าครับ”
“หน้าตาฉันดูเคร่งมากเลยเหรอ”
เขาย้อนถามเสียงหงุดหงิด
“ใช่ครับ หน้าตาท่านประธานดูเครี๊ยดเครียดมากเล
