"เป็นอะไรรึเปล่า?" อดไม่ได้ที่จะถาม อยู่ดีๆ น้องเล็กของบ้าน ซึ่งเป็นเจ้าของงานวันเกิดในวันนี้ท่าทางก็ดูเกรี้ยวกราดขึ้นมากระทันหัน
ภูพิงค์กำโทรศัพท์แน่น ก่อนจะเค้นเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ
"เขาไม่มาว่ะเฮีย ผมพยายามแล้วนะ พยายามจะชัดเจน พยายามที่จะบอกให้รู้ว่าเขาเป็นผู้หญิงคนแรกและเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ผมให้ความสำคัญ แม่ง! เธอกล้าตอบกลับ ด้วยคำว่ายินดีกลับไปเป็นเหมือนเดิม เหมือนเดิมที่แปลว่า แค่เพื่อนกัน" สรรพนามที่เปลี่ยนไป การใช้คำว่าผมแทนคำว่าภูเฉกเช่นทุกครั้ง ใบหน้าหล่อเหลาที่หลุดแสดงความผิดหวังค่อนข้างชัด ภพนิพิฐไม่เคยเห็นไอ้แสบของบ้านเป็นแบบนี้มาก่อนเลย
ตอนนี้ภายในห้องครัวมีเสียงตะหลิวกระทบกับกระทะ แม่กับเจ้รักช่วยกันทำอาหาร เพื่อที่จะร่วมกินกันเองที่บ้านอย่างตั้งอกตั้งใจ
เฮียใหญ่อย่างภูมิรพี พร้อมทั้งคุณปู่ของอันดาและองศา กำลังนั่งเป่าลูกโป่ง ดึงความสนใจจากเจ้าตัวเล็กทั้งสองไม่ไห้
