“หิวไหม”
“ก็นิดหน่อยค่ะ” พี่คาเทถามขึ้นขณะกำลังเช็ดผมที่ยาวเลยกลางหลังให้ฉันอยู่
พูดเรื่องเช็ดผมก็นึกถึงเมื่อก่อน ตอนที่เรายังไม่ลงรอยกัน เป็นฉันที่ปฏิบัติต่อเขาเพราะอยากเอาใจ เผื่อเขาจะไม่ทำร้ายธุรกิจของพ่อฉัน ใครจะไปคิดว่าวันหนึ่งจะได้มาอยู่ข้างๆกันแบบนี้ แบบที่เขาปรนนิบัติฉันกลับบ้าง
“ยังไม่ดึกมาก เดี๋ยวพี่ทำอะไรให้ทาน ในตู้เย็นพอจะมีของอยู่บ้าง”คนตัวโตเสนอขึ้นโดยทีฉันยังไม่ได้ร้องขอ ใบหน้าหวานฉายยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้
“พี่คาเททำเป็นเหรอคะ”
“ไข่เจียวหมูสับ พี่ว่าไม่เลวนะ”
“โหย~เมนูช่วยชีวิตนางเอกเลยนะเนี่ย”ฉันหลุดขำออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ก็เห็นออกจะบ่อยในละครหลังข่าว
“ยังไง”พี่คาเทเลิกคิ้วถาม ในขณะที่มือก็ยังบรรจงเช็ดผมที่ค่อนไปทางหมาดให้ฉันไปด้วย
“ก็นาเห็นในละครไงคะ ถ้านางเอกหรือพระเอกทำกับข้าวไม่เป็น ถ้ามีฉากทำกับข้าว ไข่เจียวนี่ล่ะเด็ดสุด”
“ฮึ! เข้าใจคิดนะเรา”
“แล้วแฟนใครล่
