“อื้อ...” ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในอีกวันหรือข้ามวันฉันไม่มั่นใจ รู้แต่ว่าหัวมันปวดแทบจะระเบิด นิ้วเรียวยกขึ้นนวดคลึงที่ขมับก่อนจะค่อยๆดันตัวลุกขึ้นพิงหัวเตียงด้วยความยากลำบาก หลุบตาลงมองตัวเองพบว่าอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคร่ง ชุดชั้นในยังอยู่ครบ คงเป็นคุณคาเทที่เปลี่ยนชุดให้ฉันสินะ
ห้องที่ไม่คุ้นเคยห้องนี้ก็คงจะเป็นห้องของคุณคาเทเช่นกัน ก็เมื่อคืนเขาลากฉันออกมาจากผับ แถมยังทำร้ายร่างกายเดรคด้วย เรื่องเมื่อคืนไม่ใช่ความฝันนะ
ฉันหันรีหันขวางหากระเป๋าสะพายของฉัน แต่ก็ไม่เจอมันอยู่ในห้องนี้ สองเท้าก้าวเดินไปตรงยังประตูหมายจะออกจากห้องนี้ไป แต่ประตูถูกเปิดออกซะก่อน
“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงเข้มดังขึ้นจากหน้าประตูที่ถูกเปิดออกจากข้างนอก ฉันยกมือขึ้นเกาหลังคอเพราะรู้สึกทำอะไรไม่ถูกตอนที่สบตาเข้ากับเจ้าของบ้านที่เดินถือถาดอาหารเข้ามาด้านในห้อง
“นาจะกลับคอนโด” ฉันบอกพลางหมุนตัวเดินออกไปทางประตูห้อง
