หย่าหวนรักกลับมา

“ซื้อที่ตรวจครรภ์ค่ะ” เด็กสาววัยมัธยมปลายก้มหน้าบอกเภสัชกรถึงสิ่งที่ต้องการซื้อด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ประจำเดือนที่ขาดหายไปถึงสองเดือนทำให้เด็กสาวเป็นกังวลอย่างหนัก หลังจากเลิกเรียนจึงรีบตรงมาร้านขายยา “รับกี่กล่องคะ” “สามกล่องค่ะ” “สักครู่นะคะ” ไม่นานสิ่งที่เด็กสาวต้องการก็ถูกยื่นมาตรงหน้า เด็กสาวรีบจ่ายเงินแล้วรับของมายัดใส่กระเป๋านักเรียน ก่อนรีบเดินออกมาจากร้านขายยาด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลน เด็กสาวตั้งใจว่าจะรีบกลับบ้านเพื่อไปตรวจในสิ่งที่ตัวเองสงสัยให้กระจ่าง หากแต่เสียงแจ้งเตือนข้อความที่ดังขึ้นมาทำให้เด็กสาวต้องเปลี่ยนแผนการเดินทาง เปลี่ยนจากกลับบ้านมาที่คอนโดหรูของแฟนหนุ่มรุ่นพี่แทน “มาหาพี่หน่อย พี่มีเรื่องจะคุยกับเรา” เด็กสาวนั่งแท็กซี่มาลงที่คอนโดของแฟนหนุ่ม ตลอดระยะเวลาห้าเดือนที่คบกันมา เด็กสาวเยื้องกรายเข้ามาเหยียบที่แห่งนี้นับครั้งไม่ถ้วนเพราะคอนโดของแฟนหนุ่มเป็นสถานที่พรอดรักของเราสองคน “หนูมาถึงแล้วค่ะ” เด็กสาวส่งข้อความไปบอกคนในห้องเมื่อเธอเดินมาถึงหน้าห้องของชายหนุ่ม รอไม่นานประตูที่ปิดสนิทก็เปิดออกพร้อมใบหน้าเย็นชาของแฟนหนุ่มที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า แกร่ก “เข้ามาสิ” เขาเอ่ยบอกเสียงเย็นชาแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทันทีที่ย่างกายเข้ามาในห้องคุ้นเคย เด็กสาวก็รับรู้ถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไป อีกทั้งท่าทีของแฟนหนุ่มก็ดูห่างเหินจนน่าใจหาย เธอที่ตั้งท่าจะสวมกอดเขาด้วยความคิดถึงก็พลันชะงักนิ่งงัน สีหน้าและแววตาของเธอเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมจู่ ๆ แฟนหนุ่มถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้ ทั้งที่เมื่อคืนเขายังดี ๆ อยู่ ยังโทรคุยกับเธอจนดึกดื่น ไม่ทันข้ามวันเขาเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เชียวเหรอ เขาเป็นอะไรของเขากัน “พี่เป็นอะไรคะ” เธอจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย “มีอะไรรึเปล่า” “เราเลิกกันเถอะ” วินาทีต่อมา เด็กสาวรู้สึกชาวาบไปทั้งตัว หูเธออื้อไปชั่วขณะกับสิ่งที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ยินจากปากของแฟนหนุ่ม ตอนนี้เธอหาเสียงของตัวเองไม่เจอด้วยซ้ำ ขณะที่แฟนหนุ่มยังคงทอดสายตามองเธอด้วยความเย็นชาเหมือนเก่า “พี่พูดอะไรออกมาคะ พี่ล้อเล่นรึเปล่า” เปล่งน้ำเสียงสั่นเครือถามเขาออกไป ยื่นมือออกไปหมายจะจับแขนของเขาไว้แต่กลับโดนเขาสะบัดทิ้งอย่างไม่ไยดี “เราเลิกกันเถอะ เรื่องของเราพอกันแค่นี้ดีกว่า” ไม่มีคำว่าล้อเล่นในแววตาของเขา ดวงตาสีน้ำทะเลคู่นั้นที่เคยมองเธอด้วยความหลงใหลบัดนี้มันมีแต่ความว่างเปล่า ไม่หลงเหลือความรู้สึกใด ๆ ให้เธออีกแล้ว “ทำไมคะ” ทั้งที่ผ่านมาเขาทำเหมือนชอบเธอมาก หลงใหลเธอหนักหนา แล้วทำไมล่ะ ทำไมเขาถึงไร้เยื้อใยต่อเธอได้มากขนาดนี้กัน “ทำไมคะ ทำไมเราต้องเลิกกัน ไหนพี่บอกว่าชอบหนูมาก รักหนูมากไงคะ” เค้นเสียงแห่งความเจ็บปวดถามเขาออกไป “เวลาที่ผู้ชายมันอยากได้ มันพูดได้หมดนั่นแหละ ส่วนจะรู้สึกจริง ๆ ไหมนั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง” แปลว่าที่ผ่านมาเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธออย่างนั้นใช่ไหม มีแค่เธอที่หลงคำหวานและทึกทักไปเองว่าเขามีใจจึงยอมพลีกายเป็นของเขาแต่โดยดี “ทำไมพี่ถึงเปลี่ยนไปได้เร็วขนาดนี้คะ” คนเราสามารถหมดความรู้สึกต่อกันได้เร็วขนาดนี้เลยเหรอ เธอไม่อยากเชื่อเลยสักนิด คิดว่านี้คือความฝันด้วยซ้ำ เมื่อคืนยังหยอดคำหวานให้กันจนดึกดื่น ตกเย็นของอีกวันกลับโดนบอกเลิกอย่างเย็นชาซะอย่างนั้น “ก็เพราะที่ผ่านมาพี่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราเลยไง พี่แค่อยากได้เรา ไม่ได้รักเราสักนิด ตอนนี้พี่เบื่อเราแล้ว อยากเลิกกับเราพี่ผิดหรือไง” เขาเลิกคิ้วถามเธอกลับด้วยท่าทีไม่ทุกข์ร้อน ไม่สะทกสะท้านต่อน้ำตาที่กำลังรินไหลของเด็กสาวตรงหน้าเลยสักนิด เบื่อกัน เลิกกันก็ถูกต้องแล้ว จะยืดเยื้อดึงดันกันไปทำไม อีกทั้งเขากำลังไปเรียนต่อ ไม่อยากให้ใครเข้ามาเป็นตัวถ่วงในชีวิต เธอเพิ่งอายุสิบแปด ส่วนเขาเพิ่งอายุยี่สิบสอง อนาคตของเราสองคนยังอีกยาวไกล ยังต้องเจอผู้คนอีกมากมาย สู้แยกย้ายกันตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า ตอนที่ความรู้สึกยังไม่ถลำลึกลงไปจนกู่ไม่กลับ เป็นอีกครั้งที่เด็กสาวรู้สึกหน้าชาราวกับโดนชายตรงหน้าตบหน้าเธอฉาดใหญ่ ความเจ็บปวดอัดแน่นไปทั้งหัวใจ เจ็บจนยืนแทบไม่ไหวแต่ก็ต้องกัดฟันสู้ทนต่อไป ”พี่กำลังไปเรียนต่อ เราอย่ามาเป็นตัวถ่วงในชีวิตพี่เลยนะ“ แต่ละคำที่เขาพ่นมันออกมาเปรียบเสมือนคมมีดกรีดลงกลางอกของเด็กสาวอย่างช้า ๆ ไม่อยากเชื่อเลยจริง ๆ ว่าคนที่ใจร้ายกับเธอขนาดนี้จะเป็นคนเดียวกันที่พาเธอเข้าไปอยู่ในโลกสีชมพูมาก่อน “พี่มีเรื่องจะคุยกับเราแค่นี้แหละ” เด็กสาวกัดริมฝีปากที่สั่นระริกของตัวเองแน่น มองใบหน้าของเขาด้วยแววตาพร่าเบลอ มีคำพูดมากมายที่เธออยากพูดออกไป ทว่า เธอกลับพูดไม่ออกซะอย่างนั้นกลายเป็นคนน้ำท่วมปากเสียดื้อ ๆ “กลับไปเถอะ จากนี้เราอย่าเจอกันอีก” ง่ายไปหมดทุกอย่างเลยสินะสำหรับเขาแล้ว แต่เธอจะไปได้อย่างไร เธอจะเลิกกับเขาได้อย่างไร เมื่อตอนนี้ในท้องของเธออาจมีลูกของเขาอยู่ มันเป็นปัญหาใหญ่ที่เธอไม่สามารถแก้ไขมันได้คนเดียวแน่ ๆ “หนูคิดว่าหนูท้อง“ เธอจึงโพล่งมันออกไป ทำให้เขาที่กำลังเดินจากไปชะงัก ก่อนหันกลับมาระเบิดหัวเราะใส่เธอ ”อย่าใช้มุกตื้นเขินนั่นกับพี่ มันไม่ได้ผลหรอกนะจีน่า” เขาเหยียดยิ้มออกมาไล่สายตามองเธอหัวจรดปลายเท้า “อย่าใช้มุกแบบนี้เพื่อรั้งพี่ให้อยู่กับเรา พี่ไม่เอาก็คือไม่เอาเราแล้ว” “หนูท้องจริง ๆ พี่ให้หนูตรวจให้พี่ดูตอนนี้เลยไหมล่ะ” “ไม่จำเป็นอะ” เขาตอบกลับทันทีด้วยท่าทีไม่ยี่หระ สำหรับเขาคำพูดของเธอมันก็แค่เรื่องโกหก แค่คำพูดที่อยากเหนียวรั้งให้เขาไม่เลิกกับเธอก็เท่านั้น เธอจะท้องได้อย่างไรกันในเมื่อที่ผ่านมาเวลามีอะไรกันเขา ป้องกันตลอด ”พี่ใส่ถุงตลอด เธอจะท้องได้ยังไงกัน ท้องลมหรือท้องกับคนอื่นมา“ ”พี่ครอส“ “นี่ชีวิตจริงไม่ใช่ละครจีน่า มารยาของเธอมันใช้ไม่ได้ผลหรอก ออกไปจากห้องของพี่สักที” เด็กสาวมองหน้าแฟนหนุ่มด้วยความผิดหวัง เธออุตส่าห์หลงระเริงมัวเมาอยู่กับความรักที่ไม่มีจริงอยู่นานวันนี้ได้ตาสว่างสักที ผู้ชายที่เธอคิดว่าดีแสนดี จริง ๆ มันคือภาพลวงตา