“เฮ้อ” คารอสถอนหายใจออกมาครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยท่าทางหมดอาลัยตายอยาก ใบหน้าไร้ชีวิตชีวาคอยชะเง้อคอมองออกไปหน้าร้านอาหารของคีย์ราวกับกำลังรอการมาของใครบางคนอยู่
นับตั้งแต่วันนั้นที่คารอสกับจีน่าทะเลาะกันใหญ่โตจนคารอสโดนจีน่าตบหน้าฉาดใหญ่แล้วจีน่าก็หนีกลับไป ตั้งแต่วันนั้นจวบจนวันนี้ผ่านมาสามวันแล้วที่คารอสไม่ได้เจอจีน่า เขามาดักรอจีน่าที่ร้านอาหารของคีย์ทุกวันทว่าเขาก็พบแต่ความว่างเปล่าไร้วี่แววของหญิงสาว
“เฮ้อ”
“อาการหนักแล้วนะเพื่อนมึงอะ” ครูซที่ยืนมองคารอสอยู่กับคีย์พูดออกมาสีหน้าเบื่อหน่าย รู้สึกสมน้ำหน้าเพื่อนมากกว่าสงสาร
“เตรียมเปิดเบียร์ย้อมใจเพื่อนมึงเลย จองคิวโรงพยาบาลตรวจโรคตับไว้ด้วย คราวนี้ไม่มึงก็กู ไม่กูก็ไอ้ภีมได้เป็นโรคตับแข็งเป็นเพื่อนไอ้คารอสแน่”
“ตับแข็งพ่อง เป็นไปคนเดียวเถอะมึงอะ” ครูซส่ายหน้าระอาให้คีย์ก่อนเดินเข้ามาหาคารอสที่นั่งทำหน้าอมทุกข์อยู่ ครูซตบไหล่คารอ
