“จะจ้องหน้ากันอีกนานไหมคะ” จีน่าเลิกคิ้วถามผู้ชายตรงหน้า ใบหน้าของหญิงสาวเริ่มหงิกงอด้วยความระอา เป็นเวลากว่าหนึ่งชั่วโมงแล้วที่ผู้ชายคนนี้นั่งมองหน้าเธอด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มไม่ยอมคุยเรื่องงานตามที่นัดกันไว้ “ฉันไม่มีเวลาว่างมานั่งเล่นกับคุณทั้งวันนะคะ” จีน่าเริ่มฉุนสาดสายตาไม่พอใจปราศจากความเกรงใจอีกฝ่ายที่อยู่ในฐานะลูกค้าเหมือนก่อนหน้า ท่าทางไม่ยี่หระของเขาทำจีน่ารู้สึกไม่ชอบใจอย่างมาก
“อย่าเพิ่งโมโหสิครับ ใจเย็น ๆ หน่อย” อชิระว่าด้วยน้ำเสียงยียวนไม่สะทกสะท้านต่อท่าทีที่ดูรำคาญกันของจีน่า ไม่สนแม้กระทั่งว่าตอนนี้เธอมีสีหน้ายังไงเพราะไม่ว่าจีน่าทำหน้าแบบไหนก็ดูน่ารักในสายตาของอชิระไปหมด
ตั้งแต่อชิระเจอกับจีน่าที่คลับzeroคืนนั้น อชิระก็ไม่สามารถหาทางออกจากใบหน้าสวยชวนหลงใหลของจีน่าได้เลย อชิระเหมือนคนหลงทางอยู่ในเขาวงกตรอคอยผู้หญิงตรงหน้ามาปลดปล่อยอชิระให้เป็นอิสระ ในหัวฉายซ้ำแต่ใบหน้าน
