หน้าห้องฉุกเฉิน
ไทเกอร์บอกว่าแรงอัดกระแทกจากการชนทำให้ร่างของพี่เสือกระเด็นออกมาจากรถก่อนที่ไฟจะลุกท่วมคันแค่ไม่กี่วินาที ถือว่าเป็นความโชคดี ตอนนี้ไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้างเข้าในในห้องฉุกเฉินเป็นชั่วโมงแล้วยังไม่มีแพทย์ออกมาแจ้งอะไรเลย
ที่หน้าแผนกฉุกเฉินมีฉัน ไทเกอร์ จ๋าย และพ่อกับแม่ของพี่เสือ คุณน้าร้องไห้ออกมาอย่างหนักโดยมีคุณอากอดปลอบไม่ห่าง ส่วนไทเกอร์ก็นั่งเงียบดวงตาคมแดงกล่ำตลอดเวลา
เพื่อนๆ ของพี่เสือกำลังเคลียร์เรื่องที่สนาม อีกไม่นานก็คงมาที่โรงพยาบาล
“ใจ๋”
“อื้อ” ฉันสูดน้ำมูกเช็ดน้ำตาเปื้อนแก้มก่อนจะหันมามองจ๋ายที่นั่งข้างๆ ตั้งแต่อยู่ที่สนามจนมาอยู่หน้าห้องฉุกเฉินยังไม่หยุดร้องไห้เลย
“ตาบวมหมดแล้ว”
“จ๋ายก็เหมือนกัน”
“พี่เสือต้องปลอดภัย”
“ทำไมไม่มีใครมาบอกอะไรเลย ฮึก~”
ฉันก้มหน้าลงกำมือแน่นหยดน้ำตาไหลอาบแก้ม ใจคนรอมันทรมานจริงๆ
เสียงรองเท้าเดินมาทางแผนกฉุกเฉินเ
