คนความจำเสื่อมยิ้มเก่งอารมณ์ดีขนาดนี้เลยหรอ นึกว่าต้องเครียดๆ เพราะจำอะไรไม่ได้ ไม่รู้จักใครซะอีก อ๋อ ลืมไปว่าคนที่พี่เสือยังจำไม่ได้คงเหลือแค่ฉัน
“สนใจดาหรันหรอคะ”
“ไม่ คนตรงหน้าน่าสนใจกว่าตั้งเยอะ”
“ก็เห็นชมว่าเธอน่ารักนึกว่าสนใจ”
“เธอบอกว่าเราสองคนเป็นแฟนกันแล้วฉันจะไปสนใจผู้หญิงคนอื่นได้ยังไง”
พี่เสือทำตาปริบๆ เหมือนกำลังอยากจะอ้อนขออะไรบางอย่าง
“วันนี้นอนเฝ้านะ” ยังไม่จบกับเรื่องนี้อีก ดูท่าอยากให้อยู่ด้วยมาก
“ไม่ค่ะ ทำไมต้องเฝ้า”
“ไม่อยากให้ฉันจำเรื่องราวของเราได้หรือไง”
“ไม่คิดว่าใจ๋จะโกหกบ้างหรอคะ” พอได้ยินแบบนั้นคนที่ถูกตั้งคำถามก็ขมวดคิ้วเข้มทันที “เรื่องอะไร”
“ที่เราเป็นแฟนกัน ทำไมเชื่อคนง่ายจังคะ” สีหน้าของพี่เสือดูไม่พอใจเอามากๆ “หมายความว่ายังไง?”
“เราไม่ได้เป็นแฟนกันหรอก ใจ๋ไม่ใช่คนรักของพี่เสือ” ฉันพูดย้ำทั้งที่เคยบอกไปตั้งแต่วันแรกที่เขาฟื้นแล้ว
“แต่
