วันต่อมา
ในห้องวีวีไอพีในโรงพยาบาลมันกว้างมากๆ คล้ายอยู่คอนโดมากกว่า มีโซนครัว ห้องนอนแยกสำหรับคนที่มาเฝ้าผู้ป่วย เมื่อคืนหลังจากที่หมอให้กินยาพี่เสือก็หลับไปเลยจนถึงเช้า
พอตื่นขึ้นมาก็เอาแต่มองหน้าฉันแล้วยิ้มไม่พูดไม่จา ไม่ว่าจะเดินไปหยิบจับอะไรก็มองจนรู้สึกเกร็ง
“มองทำไมขนาดนั้น พี่เสือเป็นโรคจิตรึไง”
“พี่มองคนสวยอยู่”
ปากหวานแต่เช้าเลย ทำเอาฉันที่ได้ฟังคำตอบหน้าขึ้นสีไม่กล้าสบตา เพราะไม่คิดว่าจะตอบแบบตรงไปตรงมาขนาดนั้น
“เขินแล้วน่ารักจัง”
“หยุดพูดนะพี่เสือ”
“พี่กำลังจีบใจ๋อยู่นะ”
“จ๋ายบอกว่าจะเข้ามาเยี่ยมนะคะ คงสายๆ”
“บอกว่าค่อยมาวันหลังได้ไหม พี่อยากอยู่กับใจ๋สองคนมากกว่า”
“พี่เสือหยุดจีบก่อนได้ไหม ใจ๋ไม่มีสมาธิทำงาน” เพราะคำพูดของพี่เสือทำให้จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว สายตามองชีทกระดาษแต่สมองเอาแต่คิดฟุ้งซ่าน วันนี้งานที่อาจารย์สั่งคงไม่เสร็จ
“ให้พี่ช่วยทำไหม”
“แ
