“คุณคงหมายถึงวาสินี”
“จะใครก็ช่าง ฉันไม่อยากรู้ทั้งนั้น ปล่อยฉัน และเราก็ไม่ต้องเจอกันอีก ซึ่งมันก็เป็นไปตามที่คุณต้องการไงคะ”
พระเจ้าทำไมหล่อนเจ็บได้ขนาดนี้...
“ในเมื่อคุณรู้ความจริงหมดแล้ว เราก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ห่างกันอีก”
“คุณหมายความว่ายังไง”
“ตอนที่ผมหลบหน้าคุณ ก็เพราะว่าผมปิดบังเรื่องฐานะจริงๆ ของผมอยู่ ทำให้ผมไม่กล้าพอที่จะกลับไปสู้หน้าคุณอีก ผมคิดจนหัวแทบแตกที่จะหาทางจบเรื่องนี้ โดยวิธีที่จะทำให้คุณโกรธน้อยที่สุด แต่ผมก็ยังคิดไม่ออก จนกระทั่งคุณมารู้ด้วยตัวเอง”
“นี่เหรอคะเหตุผลที่คุณหายไปจากฉัน” หล่อนหัวเราะทั้งน้ำตา
“อย่ามาโกหกกันอีกเลยค่ะ”
“มันคือความจริง”
“มันคือคำลวงโลกของคุณต่างหากล่ะ ที่คุณหลบหน้าฉันก็เพราะว่าคุณมีเมียแล้วต่างหาก คุณเมธวิน อัศวศินธารา” หล่อนตวาดใส่เขาเสียงดังมากจนเขาต้องเตือนซ้ำอีกครั้ง
“ถ้าคุณเรียกชื่อกับนามสกุลผมอีกครั้ง ผมจะเอาคุณตามจำนวนที่คุณเ
