“เราบอกให้บัวกลับไป...แต่บัวดูกังวล เป็นห่วง ดูเหมือนไม่อยากไป แต่ก็ยอมกลับ...หรือว่าบัวจะย้อนกลับมาดูเรา แต่เราไม่อยู่แล้ว...รึเปล่า?”
หากเขาอยากรู้ความจริงเรื่องนี้ เขาก็แค่กลับไปถามบัวบูชาเท่านั้น แต่เธอคงไม่ยอมให้เขาพบหน้าหรอก
“แต่เป็นไปได้ว่า...บัวอาจเห็นเหตุการณ์ตอนนั้น บัวอาจยืนยันได้ว่ามันเป็นอุบัติเหตุ หรือความตั้งใจกันแน่”
“เจ็บใจจัง...ตอนนั้นเราน่าจะรีบอ่าน”
บัวบูชานอนพลิกตัวไปมาเพราะคิดไม่ตกเกี่ยวกับเรื่องจดหมายฉบับนั้น เธออยากรู้ใจจะขาดแล้วว่ามันเป็นจดหมายของใคร...ใครเขียนถึงเธอ
“หรือว่าจะไปถามให้รู้เรื่อง...แต่ไม่ดีกว่า เดี๋ยวจะหาว่าเราอยากเจอ ยิ่งสำคัญตัวอยู่”
เมื่อคิดถึงอิศรา เธอก็อดนึกถึงเหตุการณ์ตอนเจอกันที่ทำงานของกอบกุลไม่ได้
“อย่าไว้ใจเพื่อนคุณอย่างนั้นเหรอ...จะมาไม้ไหนอีกเนี่ย แต่คงไม่ใช่เพราะเป็นห่วงหรอก เขาเกลียดเราขนาดนั้น แล้วจะมาเป็นห่วงเราทำไม”
น
