“นายจะไปไหนเมฆ!” ทิวากรเดินไปขวางหน้าเอาไว้ อิศราผลักอกเขาให้ออกห่าง แต่ทิวากรจับแขนของอิศราเอาไว้แน่น สายตาเย็นเยือกชวนขนลุกจ้องมองราวกับจะสะกดจิตเขาอย่างนั้น “จะไปหาผู้หญิงคนนั้นใช่มั้ย?”
อิศรามองหน้าทิวากรอย่างเอาเรื่อง พร้อมกับแกะมือของทิวากรออกจากลำแขนของเขาแล้วผลักออกอย่างแรง
“ใช่! ฉันจะไปหาเธอ!”
“ที่ไหนล่ะ”
“ทุกที่ที่เธอไป ฉันจะไปหาเธอ”
“แม้แต่ใน...นรก หรือบนสวรรค์? อย่างนั้นเหรอ?”
อิศราตอบโต้สายตาเย้ยหยันของทิวากรด้วยการยิ้มมุมปากอย่างยโส
“ใช่ แม้แต่ในนรก! พอใจรึยัง?”
ทิวากรถึงกับอึ้ง ก่อนจะขยับถอยไป
“ขอร้องเถอะเมฆ” วราลีปาดน้ำตา “ฉันไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ นังนั่นมันเดินลงมาเอง เหมือนมันจะฆ่าตัวตายด้วยซ้ำ มันอาจจะฆ่าตัวตายก็ได้!!!”
“ใช่ เธออาจฆ่าตัวตาย!” ทิวากรย้ำประโยคนั้นออกมาอย่างไม่รู้สึกผิด ทั้งที่รู้ดีแก่ใจว่าวันนั้นวราลีมีแอลกอฮอล์ในเลือดเกินปกติ ซ
