หลังจากที่เราสองคนย้ายมาอยู่ด้วยกัน อะไรๆ มันก็สะดวกมากขึ้น เพราะไม่ต้องแวะเวียนไปสองบ้านบ่อยๆ กับแม่ของคุณติณภพก็จะพากันไปหาในช่วงวันหยุดของปอร์เช่ หลายๆ อย่างเริ่มลงตัวมากขึ้น เรียกได้ว่าแทบจะไม่มีสุปสรรคอะไรเลยนับตั้งแต่นั้นมา
ตู๊ด~~~
( ครับมีน… )
“คุณช่วยไปรับปอร์เช่ให้หน่อยนะคะ พอดีฉันมีออกไปพบลูกค้ากับหนูนาน่ะค่ะ คิดว่าน่าจะกลับไม่ทัน”
( ได้เลยครับ ว่าแต่คุณจะกลับตอนไหนล่ะ )
“ยังไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ แต่คาดว่าน่าจะไม่เย็นมาก แค่นี้ก่อนนะคะฉันต้องไปแล้ว”
( ครับ ขับรถดีๆ นะ )
ฉันกดวางสายจากคุณติณภพก่อนจะเดินออกไปที่รถพร้อมกับหนูนา เพราะวันนี้มีงานที่ต้องออกไปนอกสถานที่ ตอนแรกนัดกับคุณติณภพเอาไว้ว่าจะไปรับปอร์เช่ด้วยกัน แต่ดันมีงานเข้ามากระทันหันเลยต้องให้เขาเป็นคนไปรับเอง
บนรถ…
“เป็นไงบ้างชีวิตช่วงนี้ของแก เหมือนจะดีขึ้นเยอะเลยนะ”
“ก็เรื่อยๆ อะ แต่มันก็ดีขึ้นอย่างที่เ
