7Days(wed.) | ใกล้ชิด
1808 คำ
แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างของบ้านอย่างเช่นวัน ความจริงมันก็ไม่ได้มีอะไรน่าแปลกหรอกนะอากาศวันนี้ก็ปกติดีเหมือนทุกวัน ไม่สิร้อนกว่าทุกวันด้วยซ้ำหรืออาจจะเป็นเพราะลูกชายคนเดียวของกำนันชวนตื่นตั้งแต่ไก่โห่มาอาบน้ำแต่งตัว ตอนนี้ก็ยังไม่ออกจากหน้ากระจกแต่งตัวยืนผิวปากอย่างอารมณ์จนน่าสงสัย
"คุณ! ลูกไปกินอะไรผิดแปลกมาหรือเปล่าคะ ทำไมถึงเป็นแบบนั้น"
นันที่เห็นลูกชายแปลกไปจากทุกวันอดห่วงไม่ได้ ปกติลูกชายเธอก็แปลกอยู่แล้ววันนี้ยิ่งแปลกไปใหญ่ ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวลายสก็อตติดกระดุมจนถึงคอยัดชายเสื้อไว้ในกางเกงยีนต์ขาดๆตัวเก่ง ผมก็ถูกหวีจนเลียบติดหัว ถ้าไม่ใช่เพราะหน้าตาที่หล่อเหลาได้พ่อกับแม่มา เธอไม่อยากจะคิดเลยว่าจะมีผู้หญิงคนไหนกล้าเข้าใกล้ไหม
"ผมก็ไม่รู้" กำนันชวนส่ายหน้าไปมาอย่างหนักใจ ตอนนี้เขาก็ไม่ต่างจากภรรยาที่เหนื่อยใจกับอาการลูกชายหรอก "มึงสิไปไสแต่เช้า (แกจะไปไหนแต่เช้า)"
"ไปรับผู้สาวไปเดต พ่อฮู้จักบ่เดตนะฮ่า ๆ (รับผู้หญิงไปเดต พ่อรู้จักไหมเดตนะ)"
พอนึกว่าจะได้ไปสานสัมพันธ์กับหญิงสาวที่ทำให้หัวใจตัวเองเต้นแรงได้ก็อดที่จะมีความสุขไม่ได้จริงๆ อยู่ด้วยกันสองต่อสองเขาจะหว่านเสน่ห์เอาให้น้องวันพุธกลับกรุงเทพไม่ได้เลย
คนเป็นแม่กับพ่อได้แต่มองหน้ากันอย่างเหนื่อยใจก่อนจะส่ายหน้าไปมากับคำตอบ
บ้านเปี่ยมรัก
"เอออออ น้องแจงมาเฮดหยังครับ (น้องแจงมาทำอะไรครับ)"
เสือที่กำลังอารมณ์ดีอยู่เมื่อกี้ก็ต้องสะดุดเพราะเมื่อเขามาถึงบ้านของหญิงสาวก็เห็นว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียว
"พุธชวนแจงให้ไปกับพวกเราด้วยเองค่ะ ถ้าไปสองคนคงดูไม่ดี อีกอย่างพี่เสือคงจะชอบที่แจงไปด้วย"
"ห๊า~ เดี๋ยว..."
ยังไม่ทันที่เขาจะได้แก้ต่างให้ตัวเอง หญิงสาวก็เดินไปเปิดประตูรถกระบะคันเก่าที่เขายืมพ่อมา ขึ้นไปนั่งคอยด้านหลังทันที ปรากฎว่าเรื่องที่เคยคิดในหัวว่าจะนั่งข้างกันป้อนขนม ป้อนน้ำให้เขามันก็หายวับไปกลับตาแถมยังเป็นแจงที่มานั่งข้างหน้ากับตัวเอง
"ความจริงพี่พาน้องพุธไปสองคนก็ได้นะครับ ไม่เห็นต้องกวนเวลาเปิดร้านส้มตำน้องแจงเลย"
"แจงว่างค่ะ"
"เห็นไหมคะ แจงยังบอกเลยว่าตัวเองว่างเลย พี่เสือควรดีใจไม่ใช่เหรอคะวันนี้จะได้ไม่ต้องไปเฝ้าแจงที่ร้านไง เห็นมีคนบอกว่าพี่ไปเฝ้าแจงทุกวันนิ...สงสัยจะอยากสานสัมพันธ์สมัยเด็กต่อใช่ไหม นี่ไงคะวันนี้พุธช่วยเปิดทางแล้วถือว่าเป็นการขอโทษสมัยเด็ก"
"คือพี่..."
วันพุธไม่อยากได้ยินสิ่งที่เสือพูดเพราะแบบนั้นเธอเอาเอาหูฟังยัดใส่หูตัวเองแล้วเปิดเพลงดัง ๆ เพื่อกลบเสียง ส่วนเสือก็ได้แต่ถอนหายใจ ดูเหมือนว่าวันพุธจะคิดว่าเขายังชอบแจงอยู่สินะ ที่เขาต้องไปร้านแจงบ่อยๆ เพราะไปตามวิทย์ที่ไปเฝ้าพะพายสาวในฝันของตัวเอง
[คงต้องหาโอกาสบอกแล้ว]
"ดูท่าทางพุธจะไม่ยอมฟังนะคะ"
"เฮ้อ~"
แจงที่สังเกตอาการของทั้งสองคนก็อดขำไม่ได้จริงๆ เธอเองแหละที่เป็นคนพูดเรื่องเสือไปร้านบ่อยๆ แต่เธอก็ไม่ได้บอกนะว่าเขาไปจีบตัวเอง เธอก็ไม่คิดว่าเพื่อนสนิทจะคิดไปไกลขนาดนั้น...ไม่รู้ทำไมถึงไม่อยากบอกความจริงเลย หลังจากนั้นภายในรถก็เต็มไปด้วยความเงียบ จนกระทั่งถึงปลายทาง
สายชิวบ้านหนองนา
วันพุธที่เดินลงมาจากรถคนสุดท้ายมองบรรยากาศตรงหน้าอย่างอึ้ง ๆ ไม่คิดว่าหมู่บ้านใกล้เคียงจะมีสถานที่สวยขนาดนี้ ที่นี่ถูกล้อมรอบด้วยต้นไม้สีเขียวต้นใหญ่โตและมีลำธารน้ำขนาดกลางไหลผ่าน เหมือนว่าสถานที่นี้จะเป็นที่พักผ่อนสินะเพราะไม่ไกลมากมีคู่รักกับครอบครัวมานั่งกินข้าวกัน
"สวยหรือเปล่าครับ"
"สวยมากเลยค่ะ"
วันพุธตอบอย่างอารมณ์ดี อาจจะเพราะความเย็นของสายลมกับความสวยตรงหน้าเลยทำให้เธอลืมเรื่องในรถไปเลย
"งั้นพี่พาไปตรงนั้นดีไหม จะได้ถ่ายรูป"
"...." วันพุธยังไม่ได้ตอบเสียงของแพงก็แทรกเข้ามาก่อนพร้อมกับยื่นน้ำให้เสือด้วยรอยยิ้มมันทำให้เธอที่มองอยู่รู้สึกเป็นคนนอก
"อ้ายเสือกินน้ำบ่จ้า (พี่เสือกินไหมคะ) พุธเอาด้วยไหม"
"ไม่ล่ะ...เดี๋ยวขอไปตรงนั้นคนเดียวนะ...พี่เสือไม่ต้องตามมานะคะพุธขอไปคนเดียว พี่อยู่คุยกับแจงไปเถอะ"
วันพุธรีบห้ามเมื่อเห็นว่าเสือกำลังจะก้าวขาตามตัวเองมา พอเห็นว่าเขาหยุดเธอก็รีบก้าวขาออกไปจากตรงนั้นแล้วเดินไปอีกทาง ส่วนเสือก็ได้แต่ถอนหายใจยาว ตั้งใจจะตามไปแก้ความเข้าใจผิดให้หญิงสาวแต่เธอก็ไม่ยอมจะให้เขาเข้าใกล้เลย
"อ้ายเสือคือเบิ่งหงุดหงิดแถะ (พี่เสือทำไมดูหงุดหงิดจังเลยคะ)"
"อ้ายว่าน้องพุธเข้าใจผิดเรื่องของเฮา แจงฮู้แม่นบ่ว่าอ้ายบ่ได้มักโตแบบชู้สาวคือตอนเด็กน้อย ตอนนี้อ้ายคิดกับโตแค่น้องสาว (พี่ว่าน้องพุธกำลังเข้าใจผิดเรื่องของเรา แจงรู้ใช่ไหมว่าพี่ไม่ได้ชอบเราแบบชู้สาวเหมือนตอนเด็ก ตอนนี้พี่คิดกับเราแค่น้องสาว)"
แจงถึงกับชะงักเมื่อได้ยินสิ่งที่เสือพูด ขนาดตอนที่เลิกกันเขายังไม่ย้ำสถานะกับเธอขนาดนี้เลยหรือเพราะคนที่เข้าใจผิดคือวันพุธงั้นเหรอ
[ทำไมเธอถึงได้รับความรักจากทุกคนตลอดเลยนะวันพุธ]
มือของแจงกำเข้าหากันแน่นอย่างไม่รู้ตัว ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ คลายออกพร้อมกับยิ้มกลับไปให้คนตรงหน้า
"ฮู้อยู่ แจงกะบ่ได้คิดแบบนั้นกับอ้ายเสือแล้ว แต่ปกติบ่ค่อยเห็นอ้ายเสือฮ้อนฮนแบบนี้ อย่าบอกเด้อว่าเพราะพุธเข้าใจผิดติ...อ้ายเสือมักพุธเบาะ? (รู้ค่ะ แจงก็ไม่ได้คิดแบบนั้นกับพี่เสือแล้ว แต่ปกติพี่เสือไม่เคยเห็นพี่เสือร้อนรนแบบนี้ อย่าบอกนะว่าเพราะวันพุธเข้าใจผิด...พี่เสือชอบวันพุธเหรอ?)"
คำถามแจงทำให้เสือยิ้มอย่างขวยเขินเลย ตอนนี้เขาก็ยังเสียดายไม่หายถ้ารู้ว่านางในฝันคือเด็กสาวเตะไข่ตัวเองสมัยก่อนคงไม่หลบหน้า
"ยิ้มจังสิคงแม่น (ยิ้มแบบนี้คงใช่)" นั่นยิ่งทำให้แจงรู้สึกไม่พอใจมากขึ้น ในหมู่บ้านมีผู้หญิงชอบเสือเยอะแยะแต่เขาก็ไม่สนใจ แล้วทำไมต้องเป็นวันพุธ ทั้งที่เธอเป็นสาวเมืองกรุงคนเข้าหาเยอะอยู่แล้ว "จังสิหั่นแจงสิกลับเฮี้ยนก่อน ให้อ้ายได้อยู่กับพุธสองต่อสองดีกว่าเนาะ (ถ้าอย่างนั้นแจงจะกลับบ้านก่อน ให้พี่ได้อยู่กับพุธสองต่อสองดีกว่า)"
"อีหลีเบาะ อ้ายขอบใจหลายเด้อ (จริงเหรอ พี่ขอบใจมากนะ)"
หลังจากนั้นเสือก็เดินไปส่งแจงตรงทางเข้าเพราะที่นั่นจะหารถง่ายกว่า ก่อนจะเดินกลับมาตามหาคนที่หายลับไป ไม่นานเขาก็เห็นเธอนั่งอยู่โขดหินพร้อมกับสมุดจดบันทึกที่ถือมาตั้งแต่ขึ้นรถ
"หลบมาอยู่ตรงนี้คนเดียวนี่เอง" เสียงที่แทรกเข้ามาระหว่างที่วันพุธกำลังคิดอะไรเพลินๆทำเอาเธอถึงกับสะดุ้งตกใจ ก่อนจะมองหาเพื่อนสนิทที่ไม่เห็นแม้แต่เงา "มองหาแจงเหรอ เธอกลับไปแล้วครับเห็นว่ามีปัญหาที่ร้านส้มตำ"
"อ่อออค่ะ...พี่เสือไม่เบื่อใช่หรือเปล่าคะที่ต้องอยู่กับพุธสองคน?"
"ไม่เบื่อเลยครับ ความจริงอยู่กับน้องพุธสองต่อสองทั้งวันเลยก็ได้...สวยดี" คำพูดที่เหมือนกำลังหยอดคำหวานทำเอาคนที่ฟังถึงกับใจเต้นแรงขึ้นมา "ว่าแต่ทำไมแก้มแดงขนาดนี้ถูกแดดเผาหรือเปล่า"
"มะ...ไม่ใช่ค่ะ อาจจะแค่ร้อน" วันพุธรีบบอกปัด
[ผู้ชายเจ้าชู้หน้าไม่อาย]
"ไหนพี่ขอดูหน่อยจดถึงไหนแล้ว" วันพุธลังเลเล็กน้อยแต่ก็ยอมยื่นสมุดโน๊ตในมือให้ เสือรับมาอ่านสักพักก่อนจะเอาคืนให้เจ้าของ "นอกจากคนจะสวยแล้ว ลายมือยังสวยด้วยนะครับ"
ไม่เพียงแค่พูดแต่แขนแกร่งยังเอื้อมไปทางด้านหลังจับเส้นผมของคนตัวเล็กอย่างเบามือ ทำเอาคนที่ถูกสัมผัสถึงกับตกใจรีบปัดมือเขาออก
"ทำอะไรคะ!!"
"ไม่ต้องตกใจครับ พี่แค่จะหยิบใบไม้ออกให้" เสือพูดพร้อมกับยิ้มอย่างเอ็นดูให้หญิงสาว ทำเอาคนที่มองถึงกับหน้าแดงระเรื่ออย่างเขินอาย "ดูท่าทางที่นี่จะร้อนมากนะครับหน้าน้องวันพุธแดงเชียว"
"คะ? อ่อค่ะร้อนมาก...ขอบคุณที่เรื่องหยิบใบไม้ออกให้นะคะ"
วันพุธพูดจบก็ก้มหน้าก้มตาเขียนบางอย่างลงในสมุดโน๊ตต่อ ความจริงเธอก็ไม่รู้หรอกว่าตัวเองเขียนอะไรแต่หัวใจมันเต้นแรงมากจนไม่กล้าสบตากับเขาอีก เวลาล่วงเลยไปจนเกือบเที่ยง ดูเหมือนว่าตอนนี้พวกเขาควรจะกินข้าวได้แล้วเพราะอย่างนั้นเสือเลยพูดขึ้น
"พี่ว่าตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว เราไปกินข้าวกันดีไหมครับ"
"ได้ค่ะ! พอดีเมื่อเช้าแม่ของพุธทำข้าวกล่องมาให้ด้วย ถ้าพี่เสือไม่รังเกียจกินด้วยกันไหมคะ แต่ถ้าพี่เสือไม่ชอบไปกินร้านอาหารแถวนี้ก็ได้ค่ะ" เพราะเห็นว่าอีกฝ่ายอุตส่าห์ใจดีพาเธอมาเลยอยากตอบแทนบ้าง
"งั้นเรากินข้าวกล่องของอารินแถวนี้ก็ได้ครับ ไปกันเลยไหม"
วันพุธพยักหน้าตอบรับแล้วรีบเก็บเข้ากระเป๋า แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นระหว่างที่เธอกำลังลุกขึ้นยืน
- ผู้เขียน
