ในใจเธอราวกับมีสองโลก โลกหนึ่งเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเด็กหญิงที่แสนสดใส แต่อีกโลกกลับเต็มไปด้วยความกลัวและเจ็บปวดว่าหากวันหนึ่งเธอต้องสูญเสียโอกาสที่จะได้เป็นแม่จริง ๆ หัวใจเธอจะรับมันไหวหรือไม่
แสงแดดสุดท้ายของวันทอดลงบนแปลงดอกไม้ กลีบกุหลาบสีชมพูอ่อนสั่นไหวในลมอ่อน ๆ คล้ายสะท้อนความหวั่นไหวในใจของหญิงสาวผู้หนึ่ง...ที่แม้จะพยายามยิ้ม แต่ข้างในกลับเต็มไปด้วยคำถามที่ยังไม่มีคำตอบ
แสงแดดยามเย็นอาบสวนดอกไม้ด้วยสีทองอบอุ่น ลมจากหุบเขาพัดเอื่อย กลีบดอกบัวตองเอนไหวราวกับกำลังโบกมือทักทาย สวนหลังบ้านไม้สักใหญ่ของตระกูลสินธนาสิริเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของเด็กหญิงเบญจมาศที่กำลังพูดคุยกับนภาภัสอย่างออกรส
“ป้าฟ้าคะ ต้นนี้หนูเบญอยากตั้งชื่อว่า ‘เจ้าหญิงน้อย’ ดีมั้ยคะ”
เด็กหญิงหันไปถามอย่างตื่นเต้น มือเล็กชี้ไปยังต้นกล้ากุหลาบที่เพิ่งปลูกเสร็จ
นภาภัสหัวเราะเบา ๆ แม้ในใจจะยังเจ็บแปลบอยู่
