อีกฟากหนึ่งของเมือง สุจิราปาทุกอย่างที่จับได้ลงพื้นพรมในคอนโดหรูที่เธอพักอยู่ แก้วน้ำใกล้มือแตกกระจาย เสียงแก้วกระทบพื้นดังแหลมคมเหมือนเข้ากับเส้นเสียงของเธอที่พุ่งขึ้น
“ไร้ประโยชน์! ไร้ประโยชน์กันทั้งก๊ก!” เธอตะคอกใส่ลูกน้องสองคนที่ยืนก้มหน้างุด
“ไหนพวกแกบอกว่าเรียบร้อยแล้วไง ทำไมสุดท้ายถึงปล่อยให้ผู้หญิงตัวคนเดียวหนีไปได้อีก!”
ลูกน้องคนหนึ่งกลืนน้ำลาย
“คือตอนนั้น....”
“ฉันไม่อยากได้ยินคำแก้ตัวบ้าบออะไรทั้งนั้น รีบไปตามหานังนั่นกลับมาให้เร็วที่สุด ก่อนที่มันจะวิ่งโร่ไปแจ้งตำรวจแล้วจะซวยมาถึงฉันด้วย! ไปสิ!”
“ครับ ๆ เราจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลย”
ชายคนหนึ่งรีบก้าวออกไปจากห้องซึ่งเป็นคนเดียวกันกับคนขับที่พาอัญญาวดีออกไปเมื่อคืน
“ทางกรุงเทพฯ เป็นยังไงบ้าง มีอะไรผิดปกติรึเปล่า” เธอหันไปถามลูกน้องอีกคนที่ยืนอยู่
“ทุกอย่างยังปกติดีครับ ท่านประธานยังอยู่ที่โรงพยาบาล มีเพื่อนท่านแวะเวียนไปเยี่ย
