NC++

1742 คำ
"หลิว หลิว ตื่นได้แล้ว" เสียงที่คุ้นหูดังขึ้นใกล้ๆ มันเป็นเสียงที่คุ้นเคยและได้ยินมานานจนคุ้นชิน "เจไดเหรอ"ฉันสะลึมสะลือเหมือนได้ยินเสียงของเจไดมาปลุกหรือเพราะคิดมากเรื่องเขาจนเก็บเอามาฝันว่าเขามาหา "อืมฉันดิจะให้เป็นใครไอ้เวกัสหรือไง" น้ำเสียงห้วนจัดเอาแต่ใจใส่อารมณ์แบบนี้ฉันไม่ได้ฝันไปแน่ๆเพราะมีแค่เขาเท่านั้นที่เข้ามาในห้องนอนของฉันได้ ฉันรีบลืมตาขึ้นมาเพื่อดูให้แน่ใจว่าใช่เขาจริงๆหรือเปล่า "กลับคอนโดเหอะดึกแล้ว" เขาพยายามดึงมือฉันให้ลุกจากที่นอนแต่ฉันขืนตัวเองไว้แล้วเอาผ้าห่มคลุมตัวมิดชิดเพราะไม่อยากเห็นหน้าของเขา "ไม่กลับหลิวจะอยู่บ้าน" "ไม่ได้ต้องกลับ" "ก็ไม่อยากกลับอ่ะจะมาบังคับทำไม" "ทำไมดื้อแบบนี้วะ" "แล้วมายุ่งอะไรด้วย" "ก็ไม่ได้อยากยุ่ง แต่อย่าลืมแม่เธอสั่งให้ฉันดูแลเธอ" "ก็บอกแม่ไปสิว่าหลิวดื้อเองกลับมาอยู่บ้านเอง" "จะถามเป็นครั้งสุดท้าย..จะกลับคอนโดมั้ย" "ไม่!!!" "โอเคถ้าไม่กลับฉันก็จะย้ายมาอยู่ที่นี่จนกว่าพ่อแม่เธอจะกลับมา" "ไม่ต้องเลยหลิวไม่ให้อยู่" ฉันดึงผ้าห่มออกแล้วพูดกับเขาด้วยสีหน้าจริงจังเพื่อให้รู้ว่าฉันไม่อนุญาติให้เขาอยู่ "แต่ฉันจะอยู่ ฉันเอาเสื้อผ้ามาหมดละรวมทั้งของเธอด้วย เพราะฉันรู้ว่าถ้าลองเธอกลับมาบ้านแล้วไม่มีทางกลับคอนโดกับฉันอีกแน่" พูดจบเขาก็เปิดประตูออกไปแล้วหิ้วกระเป๋าของเขาแล้วก็ของฉันเข้ามาในห้องจากนั้นเขาก็เดินไปล็อกประตูห้องพร้อมใส่กลอนด้านใน "ถ้าจะอยู่ที่นี่ก็ไปนอนห้องรับแขก" "ไม่อะจะนอนห้องนี้" "ไม่ได้ไม่ให้นอน" "จะนอนห้ามได้??" เขาทำหน้ายียวนใส่ก่อนจะค่อยถอดชุดนักศึกษาออกจากตัวทีละชิ้นต่อหน้าต่อตาฉันจนตอนนี้ร่างกายของเขาไม่มีอะไรปดปิดเลยฉันรีบปิดตาเพราะอะไรบางอย่างมันกำลังชี้มาที่ฉัน "เจไดจะทำอะไร" "แล้วคิดว่าจะทำอะไรถอดขนาดนี้แล้ว" "ออกไปเลย หลิวไม่ยอมเจไดอีกต่อไปแล้ว" "เดี๋ยวก็รู้ว่ายอมหรือไม่ยอม" หนึ่งชั่วโมงต่อมา.... ปั่ก!!!! ปั่ก!!!! ปั่ก!!!! ปั่ก!!!!! ปั่ก!!!! แรงกระแทกที่เขาส่งมามันทั้งจุกและเสียวไปพร้อมกัน ฉันอยากด่าตัวเองอยากโกรธตัวเองที่สุดท้ายแล้วก็ยอมให้เขาเหมือนที่ผ่านมา "อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ มันจุกเบาๆ" "อ่าาา หลิวจ๋าาา หลิว ซี๊ดดดดด อื้มมมม" จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ "นมเมียอร่อยที่สุด เมียจ๋า เมียของผัว" ฉันแพ้กับคำพวกนี้ทุกครั้งที่เขาพูดฉันจะไม่มีแรงต่อต้านเลยสักครั้ง "อื้อออดูดเบาๆ มันเจ็บ" "เจ็บหรือเสียวครับเมีย" "อ๊ะ อ๊ะ พะ พอแล้วเจได หลิวไม่ไหวแล้ว มันจะเสร็จ ฮือออ" ฉันร้องขอให้เขาผ่อนแรงลงเพราะฉันกำลังจะถึงฝั่งฝันอีกครั้ง "เสร็จพร้อมกันนะครับเมีย" จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ แค่เขาพูดคำว่าเมียใจฉันมันจะอ่อนให้กับเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าทั้งที่รู้ว่ามันเป็นคำพูดติดปากที่เขามักจะชอบพูดในเวลาแบบนี้ ปั่ก!!!! ปั่ก!!!! ปั่ก!!!! ปั่ก!!!!! ปั่ก!!!! ยิ่งพอเขาใกล้เสร็จเขาก็จะยิ่งทำรุนแรงขึ้นเรื่อยๆเขาทั้งบีบทั้งเคล้นหน้าอกทั้งดูดทั้งกัด จนในที่สุดฉันรับรู้ถึงความอุ่นร้อนที่เขาปลดปล่อยเข้ามาฉันทำได้แค่หลับตาลงเพราะทำอะไรไม่ได้ "อ่าา ปล่อยในอีกแล้วอ่ะเอาออกไม่ทันโทษที" เขาพูดเหมือนมันเป็นเรื่องปกติแต่กับฉันมันไม่ใช่ไงเพราะการที่เขาทำแบบนี้มันต้องมีผลตามมาอย่างแน่นอนและเขาเองก็รู้ว่าผลที่ตามมามันคืออะไร "ทำไปเพื่ออะไรเจได" หลังจากที่ฉันควบคุมความรู้สึกตัวเองได้แล้วฉันก็ตัดสินใจถามเขาเพราะฉันไม่เข้าใจว่าเขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร ในเมือ่เขาเองก็ไม่ได้อยากรับผิดชอบเขาไม่อยากมีลูกกับฉันแล้วเขามาทำแบบนี้ทำไม "ทำอะไร" เจไดหันมามองหน้าฉันแล้วทำหน้างงใส่ "ก็ไม่ป้องกันไม่สวมถุงยางแล้วก็ปล่อยในทั้งที่เจไดเองก็บอกว่าไม่อยากมีลูก" "ก็ไม่อยากมีแต่ถ้ามีก็ต้องรับผิดชอบป่าววะถ้าเธอท้องไม่ต้องกลัวว่าลูกจะไม่มีพ่อหรอกฉันจะรับผิดชอบลูกเอง" รับผิดชอบลูกเอง หมายความเขาจะรับผิดชอบแค่ลูกสินะ หึ มันน่าน้อยใจจังฉันคิดในใจอย่างขมขื่น "ขอบคุณนะที่อยากรับผิดชอบ แต่ไม่ต้องหรอกเพราะถ้าหลิวท้องจริงๆหลิวคง...เอาเด็กออก" ด้วยความน้อยใจเสียใจกับคำตอบของเขาเมื่อครู่ที่บอกว่าจะรับผิดชอบแค่ลูกมันเลยทำให้ฉันพูดแบบนั้นออกไปทั้งที่จริงแล้วความคิดแบบนี้มันไม่เคยมีในหัวของฉันเลย ลูกของฉันทำไมฉันจะไม่รักต่อให้พ่อของลูกจะไม่รักฉันแล้วก็ตาม "พูดว่าไงนะ" เขาดีดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วหันมาถามฉันด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ "ก็ตามที่พูดนั่นแล่ะ เจไดไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้นหลิวจะจัดการด้วยตัวของหลิวเอง" "เธอแม่ง ฉันไม่คิดว่าเธอจะมีความคิดแบบนี้ คงซึมซับมาจากพวกเพื่อนๆที่แสนดีของเธอสินะ ก็อย่างที่เขาว่าอยู่กับคนแบบไหนก็จะเป็นแบบนั้น" เขาคิดอะไรของเขา เขาไม่คิดบ้างเหรอว่าที่ฉันพูดฉันแค่ประชดเขาเป็นเพราะคำพูดของเขาล้วนๆไม่ได้เกี่ยวกับใครเลยถึงแม้เพื่อนๆของฉันจะดูแรงแต่พวกเธอก็ดีกับฉันไม่เคยว่าไม่เคยตำหนิอะไรฉันเลยไปไหนก็ชวนฉันไปด้วยตลอด "มันไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้น" "โอเคก็เอาที่เธอสบายใจละกันอยากทำอะไรก็ทำแล้วก็อย่ามาเสียใจทีหลังละกัน" พูดจบเขาก็ลุกจากเตียงใส่เสื้อผ้าแล้วเดินออกไปจากห้องทิ้งให้ฉันนั่งจมอยู่กับความคิด เช้าวันต่อมา... ฉันตื่นมาด้วยความเมื่อยล้าเมื่อคืนฉันไม่รู้ตัวเองหลับไปตอนไหนแล้วเจไดได้เข้ามานอนในห้องหรือเปล่าเพราะฉันไม่เจอเขารวมถึงกระเป๋าของเขาก็ไม่อยู่ สงสัยเขาจะไปนอนห้องรับแขก คิดได้แบบนั้นฉันก็ฝืนตัวลุกจากที่นอนเพื่ออาบน้ำเตรียมตัวไปมหาลัย "คุณหลิวจะรับอาหารเช้าเลยมั้ยคะ" "ค่ะ เอ่อ แล้วเจไดล่ะคะยังไม่ตื่นเหรอ" "คุณเจไดกลับไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะบอกมีธุระ" เขาไม่มีธุระหรอกสาเหตุที่เขากลับคงเพราะโกรธที่ฉันบอกว่าจะเอาเด็กออกถ้าเกิดท้อง แล้วเขาคิดว่าฉันจะทำแบบนั้นจริงๆเหรอ เขารู้จักฉันดีกว่าใครเลยนะเพราะแม้แต่มดฉันยังไม่กล้าฆ่าเลยแล้วนี่ลูกทั้งคนฉันจะทำร้ายแกได้ยังไง แต่ก็ช่างเถอะในเมื่อเขาคิดว่าฉันเป็นคนแบบนั้นก็ช่างเขา เพราะถึงยังไงฉันก็ไม่ต้องการให้เขามารับผิดชอบอยู่แล้ว แล้วที่สำคัญเราไม่ได้เป็นอะไรกันตอนนี้เขาเองก็มีคนรักใหม่แล้วด้วยฉันคงไม่เอาปัญหาไปให้เขาหรอกแม้สาเหตุจะมาจากเขา แต่ก็นั่นแล่ะถ้ามองย้อนกลับไปมันก็ผิดที่ฉันด้วยถ้าฉันไม่ใจง่ายไม่ใจอ่อนให้กับความรู้สึกตัวเองเรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้นแล้วมันก็ไม่ได้เกิดขึ้นแค่ครั้งเดียว มหาลัย.... "ยัยหลิวเมื่อวานทำไมไม่มาเรียน" "นั่นดิแต่เหมือนฉันเห็นแกแว๊บๆนะเมื่อวานตอนเช้าอ่ะ" "พอดีไม่ค่อยสบายก็เลยกลับน่ะ ว่าแต่มีอะไรกันเหรอ" "ก็ไม่มีอะไรคือเมื่อวานพี่มิคเค้าถามหาแก" พี่มิคคือพี่ปีสี่ที่ตามจีบฉันอยู่ตอนนี้แต่ฉันทำเป็นไม่รับรู้ไม่สนใจ "ถามหาเราถามหาทำไม" ฉันแสร้งถามเพื่อน "โอ๊ยแกไม่รู้จริงๆหรือแกล้งไม่รู้กันแน่" "เราไม่เข้าใจที่พวกเธอพูด" ฉันยังคงทำมึนต่อไป "ก็พี่มิคเค้าชอบแก แกดูไม่ออกจริงๆเหรอเค้าชัดเจนตั้งแต่วันรับน้องแล้วนะ" "ตอนนี้แกก็โสดใช่ป่ะ ฉันอยากเชียร์แกนะพี่มิคอ่ะโคตรรวยเลยแม้จะเจ้าชู้สักหน่อยก็เหอะแต่พี่แกสายเปย์นะขออะไรได้หมด" "ตอนนี้พี่มิคเปิดผับใหม่รับแต่เฉพาะลูกค้าไฮโซลูกค้าวีไอพี เขาว่าบรรยากาศในร้านมันดีมากๆเลยแกฉันอยากไปสักครั้ง พี่มิคบอกถ้าชวนแกไปเที่ยวผับพี่เค้าได้พี่เขาจะเลี้ยงเหล้าพวกเราทั้งแก๊งค์" "พวกเธอก็รู้ว่าเราไม่ชอบไปที่แบบนั้นมันเหม็นควันบุหรี่คนก็เยอะมันอึดอัด" คือฉันเคยไปครั้งสองครั้งตอนครั้งแรกที่ไปมันก็สนุกดีอยู่หรอกเพราะฉันไม่เคยเข้าผับมาก่อนอะไรมันก็ดูตื่นตาตื่นใจแต่หลังจากนั้นก็ไม่ไปอีกเลยมันรู้สึกแออัดอึดอัดอย่างบอกไม่ถูกแล้วอีกอย่างฉันไม่กินเหล้าไม่สุบบุหรี่สถานที่แบบนั้นมันไม่เหมาะกับฉัน "เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงพี่เค้าจะให้เราขึ้นไปนั่งชั้นวีไอพีรับรองแกต้องชอบ นะ ไปนะหลิว" "ใช่เหล้าถ้าแกไม่อยากกินก็ไม่ต้องกินพวกเราไม่บังคับ" "นะ นะเพื่อนรักไปเถอะนะ ขอร้อง พลีสสส" ฉันทนเสียงรบเร้าจาอกเพื่อนๆไม่ไหวก็เลยรับปากว่าจะไป เดี๋ยวจะอัพอีก1ตอนนะคะ ถ้า....กำลังใจดี????
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม