หวนรักร้ายนายแฟนเก่า

ความรู้สึกของเจได

เจได...

ผมแม่งโคตรโกรธต้นหลิวเลยหลังจากที่ได้ยินคำนั้นจากปากของเธอ เชื่อไหมว่าผมโกรธต้นหลิวแทบจะนับครั้งได้เพราะผมเป็นคนมีความอดทนสูงมากๆครั้งแรกที่โกรธเธอก็คือวันที่เธอมาขอเลิกกับผมแล้วให้เรากลับมาเป็นเพื่อนกัน เธอบอกว่าเธออึดอัดที่เวลาไปไหนกับเพื่อนแล้วผมตามไปเฝ้า ก็จะไม่ให้ผมตามได้ยังไงเธอเป็นแฟนผมเป็นผู้หญิงที่ผมรัก แค่เราเรียนกันคนละที่ผมก็ใจแทบจะขาดแล้ว เราสองคนไม่อยากห่างกันแต่ในเมื่อเป็นความต้องการของผู้ใหญ่ที่อยากให้เราได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเองบ้างไม่ใช่ว่าต้องทำตัวติดกันอยู่ด้วยกันตลอดเวลา24ชั่วโมง พวกท่านเกรงว่าถ้าถึงเวลาที่เราต้องแต่งงานกันใช้ชิวิตอยู่ด้วยกันมันอาจจะเกิดความรู้สึกเบื่อหน่ายกันเกิดขึ้นท่านมองว่าถ้าเราห่างกันบ้างผมก็ยอม

กลับมาที่หลิวถ้าเธอได้เพื่อนที่ดีพากันไปในทางที่ดีผมจะไม่ห่วงเธอเลยแต่มันไม่ใช่ไง ผมจ้างให้คนสืบประวัติเพื่อนของหลิวแต่ละคนแม่งโคตรโชกโชนเลยคือผมไม่ได้อคติหรือดูถูกพวกเธอนะ แต่จากที่ผมได้ข้อมูลมาแต่ละคนคือไม่ธรรมดาบางคนเป็นแม่เล้าหาเด็กให้เสี่ยบางคนเป็นเมียน้อยเป็นเด็กเสี่ยให้เสี่ยเลี้ยงโดยเฉพาะคนที่ชื่อหยิมคนนี้น่ากลัวที่สุดเพราะเคยมีครั้งนึงผมตามไปเฝ้าหลิวที่ผับ จังหวะที่ผมกำลังจะเดินออกมาจากห้องน้ำหยิมเดินเข้ามาหาผมในห้องน้ำสภาพเหมือนคนเมาแต่ผมดูออกว่าไม่ได้เมาเธอพยายามเสนอตัวแต่ผมไม่เอาแล้วก็ด่าไปหลายคำก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำ และพอออกมาเจอหน้ากันอีกผู้หญิงคนนี้ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทำเหมือนจำไม่ได้ว่าเคยทำอะไรไว้ยังพูดคุยกับหลิวได้ปกติ ผมแม่งเขื่อเลยเกิดมาไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้แล้วแบบนี้จะให้ผมไว้ใจให้ต้นหลิวไปไหนไหนกับคนพวกนี้ได้ยังไง ผมเคยเตือนต้นหลิวแล้วเรื่องคบเพื่อนแต่เธอไม่เคยเชื่อไอ้จะให้ผมพูดว่าพื่อนของเธอทำอะไรกับผมผมก็ไม่อยากพูดเพราะผมเป็นผู้ชายผมไม่ชอบนินทาผู้หญิงแม้จะเป็นเรื่องจริงก็เหอะ แต่ต้นหลิวเธอไว้ใจคนพวกนี้เธอเชื่อเพื่อนกลุ่มนี้ของเธอเพียงเพราะพวกนั้นพูดดีทำดีกับเธอ แค่นี้ต้นหล้วก็มองว่าเป็นคนดีแล้ว สุดท้ายเธอก็มาขอเลิกกับผมเธอบอกอึดอัดที่ผมเอาแต่ตามเฝ้าเธอไปทุกที่เธอไปเธอก็เลยขอลดสถานะกับผมซึ่งผมก็ยอมเลิกแต่โดยดีก็ในเมื่อเธอคิดว่ามันคือทางออกที่ดีที่สุดผมก็โอเคแต่ถามว่าผมเสียใจมั้ยผมแม่งโคตรเสียใจเลยเพราะต้นหลิวคือรักแรกและรักเดียวของผม เราสองคนวาดอนาคตร่วมกันไว้อย่างสวยหรูแต่สุดท้ายก็ไปกันไม่รอดต้องเลิกกันต้นเหตุเพียงเพราะผมห่วงเธอเกินไปก็เลยทำให้เธออึดอัด

ผมจำได้ว่าช่วงนั้นเอาแต่กินเหล้าเมาหัวราน้ำทุกวันไม่ไปเรียนจนกระทั่งผมเจอพี่มิ้นที่ผับเธอกำลังถูกผู้ชายคนหนึ่งลากขึ้นรถโดยที่เธอไม่สมยอมเธอตะโกนขอให้ผมช่วยผมก็เลยเข้าไปช่วยเธอเพราะเห็นว่าเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวกำลังถูกลากขึ้นรถ คือตอนนั้นผมคิดว่าถ้าเป็นต้นหลิวที่เจอเหตุการณ์แบบนั้นแล้วไม่มีคนไปช่วยจะเกิดอะไรขึ้นผมก็เลยตัดสินใจไปช่วยแล้วก็ได้แผลมาเยอะอยู่จากการต่อสู้ เธอบอกผมว่าผู้ชายคนนั้นว่าผมเป็นแฟนใหม่ของเธอผู้ชายคนนั้นก็เลยยอมปล่อย และด้วยเหตุการณ์วันนั้นมันก็เลยทำให้ผมได้เป็นแฟนกับเธอแบบไม่ทันตั้งตัว และด้วยความบังเอิญหรืออะไรผมก็ไม่รู้เธอเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยของผมเธออยู่ปีสี่ส่วนผมอยู่ปีหนึ่ง เธอเล่าให้ผมฟังว่าผู้ชายคนนั้นคือแฟนเก่าของเธอที่เลิกกันไปแล้วเพราะเธอจับได้ว่าผู้ชายคนนั้นแอบคบกับผู้หญิงอีกคนเธอรับไม่ได้ก็เลยบอกเลิก แต่ผู้ชายไม่ยอมเลิกก็เลยมาหาเรื่องเธอ พี่มิ้นบอกว่าขอให้ผมช่วยแกล้งเป็นแฟนหลอกๆจนกว่าแฟนเก่าของเธอจะเลิกตามตอแยซึ่งผมก็ตอบตกลงเพราะตอนนั้นผมเองก็ไม่มีแฟนเพราะเลิกกับต้นหลิวไปแล้วคิดซะว่าช่วยเพื่อนร่วมโลกที่กำลังลำบาก จนเวลาผ่านไปสักระยะผมกับพี่มิ้นก็ได้ตกลงมาเป็นแฟนกัน อาจจะเป็นเพราะผมเองไม่มีใครพี่มิ้นก็เลยพูดว่าเราลองมาคบกันดูไหมคบแบบจริงๆจังๆไม่ใช่คบกันหลอกๆเหมือนที่ผ่านมาผมก็ปฏิเสธไปแต่เธอเสนอว่าแค่ลองคบกันดูถ้าใชาก็คือใช่ถ้าไม่ใช่ก็ไม่เป็นไร เราสองคนจะทำอะไรก็ได้ไม่ผูกมัดกันเราจะให้อิสระกันและกันถ้ายังไม่ตกลงเป็นแฟนกันจริงๆ ซึ่งตอนนั้นผมก็ลังเลนะจนกระทั่งได้ข้อมูลมาว่าตอนนี้มีผู้ชายมาจีบต้นหลิวเยอะมากผมก็เลยตัดสินใจลองศึกษาดูใจกับพี่มิ้นดูเผื่อว่ามันจะทำให้ผมเลิกรักต้นหลิวได้ จนกระทั่งวันหนึ่งแม่ของผมกับแม่ของต้นหลิวโทรมาขอร้องให้ผมไปรับต้นหลิวมาอยู่ด้วยเพราะแม่กับพ่อของต้นหลิวจะไปเที่ยวต่างประเทศตอนนั้นผมรีบปฏิเสธทันทีเพราะไม่อยากเอาตัวและความรู้สึกไปใกล้เธออีกแล้วผมกลัวใจตัวเองกลัวว่าผมจะตัดใจจากต้นหลิวไม่ไ่ด้สักที แต่สุดท้ายผมก็แพ้ใจตัวเองไปรับเธอมาอยู่ด้วยแล้วเราก็มีอะไรกันอีกครั้ง แต่ที่ทำให้ผมอึ้งไปก็คือเธอขอกลับมาคบกับผมอีกครั้งเธอบอกเธอเสียใจที่บอกเลิกผมถามว่ารู้สึกยังไงตอนที่ได้ยินและได้เห็นน้ำตาของเธอ ผมยอมรับว่าผมใจอ่อนมากแต่พอคิดถึงคำพูดของเธอที่บอกว่าเป็นแฟนกันแล้วมันอึดอัดไม่เป็นของตัวเองผมก็เลยกลัวว่าถ้ากลับไปแล้วเธอเป็นแบบเดิมอีกคนที่เจ็บก็คือผมผมก็เลยปฏิเสธโดยการบอกไปว่าผมมีแฟนใหม่แล้วแล้วก็รักแฟนใหม่ผมมาก ผมรู้ว่าต้นหลิวเสียใจที่ผมพูดแบบนั้นแต่ในเมื่อเธอเป็นคนทำให้เรื่องของเราเป็นแบบนี้เองจะให้ผมทำยังไงผมเจ็บนะที่ผ่านมาเจ็บแบบสุดๆเลย ผมไม่อยากกลับไปอยู่ในจุดนั้นอีกแล้วแม้จะรู้แก่ใจดีว่าผมยังรักเธออยู่เต็มหัวใจ

ย้อนกลับมาที่ต้นหลิวตอนที่เธอพูดว่าถ้าเธอท้องจริงๆเธออาจจะเอาเด็กออก อะไรคือจะเอาเด็กออกถ้ารู้ว่าท้องทั้งที่ผมก็บอกอยู่ว่าจะรับผิดชอบ ถามว่าผมตั้งใจไหมกับการที่ผมทำแบบนี้ ผมตั้งใจดิผมไม่ได้โง่ที่จะไม่รู้ว่าการไม่ป้องกันผลที่ตามมามันคืออะไร มันดูย้อนแย้งใช่ไหมกับคำพูดและการกระทำของผม ปากบอกไม่อยากกลับไปคบกันแต่พอมีอะไรกันผมกลับไม่ป้องกัน ผมรู้ว่าทุกคนรู้ว่าเหตุผลที่ผมทำแบบนั้นมันเป็นเพราะอะไรแต่ต้นหลิวทำไมไม่รู้เธอทำไมถึงดูไม่ออก หรือเธอโง่วะ

ผมสลัดควมคิดฟุ้งซ่านออกจากห้วก่อนจะเข้าห้องน้ำเพื่อเตรียมตัวไปมหาลัย แต่ไม่ทันจะได้เข้าห้องน้ำมือถือของผมก็ดังขึ้นผมเดินไปหยิบมือถือมาดูปรากฏว่าเป็นพี่มิ้นแฟนของผมเองที่โทรมา

"ครับพี่"

"เจไดอยู่ไหนเหรอ"

"อยู่ห้องพี่มีอะไรหรือเปล่า"

"มีสิถ้าไม่มีพี่จะโทรมาเหรอ"

"แล้วตกลงพี่มีเรื่องอะไร"

"ผู้หญิงคนที่ชื่อต้นหลิวสรุปแล้วเป็นอะไรกับเรากันแน่"

"ก็เพื่อนไงเหมือนผมบอกพี่ไปแล้ว"

"แน่ใจเหรอว่าแค่เพื่อน"

"พี่รู้อะไรก็พูดมาเลยดีกว่าไม่ต้องอ้อมค้อมถามอ้อมโลก"

"เวกัสให้คนไปสืบบอกว่าเจไดกับต้นหลิวเคยคบกัน"

"อ้อ ไอ้เวกัส"

"มันจริงมั้ย"

"ครับจริงผมกับหลิวเคยคบกัน"

"แล้วทำไมไม่บอกความจริงกับพี่ตั้งแต่วันก่อนตอนที่เจอกันที่คอนโด"

"แล้วผมต้องบอกพี่ทุกเรื่องเหรอ"

"แต่เราเป็นแฟนกันนะมีอะไรเจไดก็ต้องบอกพี่ทุกเรื่อง"

"พี่อย่าลืมว่าการที่เราเป็นแฟนกันจุดเริ่มต้นเกิดจากอะไร พี่เป็นคนขอคบกับผมทั้งที่ผมบอกไปแล้วว่าผมไม่พร้อมจะมีใครพี่บอกเองว่าถ้าใช่ก็คือใช่ถ้าไม่ใช่ก็แล้วไปให้ลองคบลองศึกษาดูใจกันก่อนผมกับพี่จะทำอะไรจะไปไหนกับใครก็ได้เราจะให้อิสระกันและกันเพราะแบบนี้ผมถึงตกลง แต่ตอนนี้เหมือนพี่กำลังล้ำเส้น"

"แต่เรามีอะไรกันแล้วนะ"

ปล.นิยายอ่านเพื่อความบันเทิงไม่ต้องคิดอะไรเยอะนะคะหัวจะปวดเปล่าๆ ไรท์แต่งเองยังปวดหัวเลยค่ะ??