ไม่อยากเป็นแฟนแล้วNC++
1389 คำ
เจได....
ครึ่งชั่วโมงต่อมา...
ตั่บ!!!! ตั่บ!!!! ตั่บ!!!!! ตั่บ!!!!!!!
"อ่าา หลิวเบาๆ จะแตก" ผมบอกคนที่ขย่มอยู่บนตักให้เบาแรงลงหน่อยเพราะผมใกล้จะเสร็จแล้ว คือตอนนี้ผมทั้งเสียวทั้งระแวงไปหมดเพราะตอนนี้เรากำลังมีอะไรกันบนรถซึ่งมันก็เป็นครั้งแรกที่เราทำกันแบบนี้
"ไม่เบา อยากรักเจไดแรงๆ อื้อออเจได หลิวเสียวจัง"
"ฉันก็เสียวเสียวจนจะแตกแล้ว อ่าาหลิวจ๋า"
"เจไดจ๋าาา เจได อื้อออ เจได หลิวรักเจไดที่สุดในโลกเลย อ๊าาาา "
ตั่บ!!!! ตั่บ!!!! ตั่บ!!!!! ตั่บ!!!!! ผมจับเอวต้นหลิวไว้จากนั้นก็กระแทกเอวสวนขึ้นไป
"อ๊ะ อ๊ะ มันจุก เจไดหลิวจุก อย่าทำแรงฮือออ"
"จุกแล้วเสียวมั้ย"
"เสียวเสียวมากเลย อ๊าาาา อ๊ะ อ๊ะ เสียว ฮืออออ" เสียงครางกระเส่าของต้นหลิวทำให้ผมต้องรีบปลดปล่อยเพื่อไปต่อกันในห้อง
"อ่าาาาา แตกแล้ว"
"กรี๊ดดดด ฮือออออ เจได" พอผมเสร็จต้นหลิวก็เสร็จตามมาติดๆ น้องสาวของเธอตอดรัดน้องชายผมตุบๆ น้ำรักทั้งของผมทั้งของต้นหลิวไหลออกมาด้านนอกไม่รู้น้ำใครเป็นน้ำใคร ไม่รู้ว่าผมผิดปกติหรือเปล่าที่ผมมองมันแล้วก็ยิ้มอย่างมีความสุข มันเป็นอะไรที่โคตรมีความสุขแล้วก็เสียวแบบสุดๆ
"ไปต่อกันบนห้องนะครับเมีย"
ต้นหลิว...
ฉันลืมตาขึ้นมาภายในห้องนอนของเจไดไม่รู้ว่าเมื่อคืนเรามีอะไรกันไปกี่รอบแต่ทุกรอบเรามีความสุขกันมากบอกรักกันทุกครั้ง แต่เขาหายไปไหนล่ะฉันมองไปรอบๆห้องก็ไม่เจอหรืออยู่ในห้องน้ำ ฉันลุกจากที่นอนแต่พอเท้าแตะพื้นฉันก็รับรู้ได้ถึงความเจ็บแปลบตรงน้องสาว คืออยากจะบอกว่าเมื่อคืนเรามีอะไรกันรุนแรงมากมากกว่าทุกครั้ง เจไดบอกว่าฉันโดนวางยาซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าจริงมั้ยแต่จากที่รู้สึกเมื่อคืนเหมือนฉันจะเบลอๆหลังจากขึ้นมาบนรถของเได คือพอร่างกายฉันถูกความเย็นของเครื่องปรับอากาศร่างกายฉันก็รู้สึกร้อนขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุแล้วก็มีความรู้สึกอยากทำเรื่องอย่างว่าด้วย แต่เท่าที่จำได้ฉันจิบน้ำส้มไปแค่นิดเดียวเท่านั้นถ้าเป็นอย่างที่เจไดบอกว่าฉันถูกวางยา ฉันไม่อยากนึกเลยว่าถ้าฉันดื่มจนหมดแก้วฉันจะเป็นยังไงแล้วถ้าเมื่อคินไม่ใช่เจไดเป็นคนอื่นฉันจะทำยังไง ฉันอยากด่าตัวเองที่ไม่ระวัง
"ตื่นแล้วเหรอ" เจไดเดินเข้ามากอดฉันจากทางด้านหลังแล้วหอมแก้ม
"ไปไหนมา"
"ไปทำอาหารเช้าให้เธอไง"
"ทำให้หลิวเหรอ"
"อืมมฉันรู้ว่าตื่นมาเธอต้องหิวมากแน่ๆเพราะเมื่อคืนใช้พลังงานไปเยอะ"
"ไม่ต้องมาแซวเลยนะเจได"
"ไปอาบน้ำก่อนไปเดี๋ยวมาทานข้าว"
"อื้มม แล้วเจไดล่ะอาบเสร็จแล้วเหรอ"
"ยังจะไปอาบพร้อมเธอนี่ไง"
"ว๊ายยยย" ฉันอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อจู่ๆเจไดก็อุ้มฉันขึ้นมาแล้วพาเดินเข้าห้องน้ำ
เวลาต่อมา....
กว่าฉันจะได้ออกมาจากห้องน้ำก็ใช่เวลาเกือบสองชั่วโมงเพราะเจไดเอาแต่รังแกฉันไม่หยุดแล้วฉันก็ยอมเขา
"ทานเยอะๆนะ ลูกจะได้แข็งแรง" ฉันที่กำลังตักข้าวต้มเข้าปากถึงกับหยุดชะงักมือเมือ่เขาพูดเรื่องลูก
".........."
"เป็นอะไร"
"เจได..เรื่องลูก..หลิว"
"ถ้าเธอไม่ต้องการแกก็ไม่เป็นไรฉันเลี้ยงเองได้แต่ขอร้องอย่าทำลายแกเลยนะ" พอได้ยินเขาพูดแบบนี้มันทำให้ฉันรับรู้ได้เลยว่าเขายังฝังใจกับคำพูดของฉันในวันนั้น ฉันวางช้อนลงแล้วเดินไปนั่งตักเขาก่อนจะกอดเขา
"เจได หลิวไม่เคยคิดจะทำร้ายแกเลย"
"แต่วันนั้นเธอบอกว่าเธอ..."
"หลิวพูดประชดเจได ก็เจไดบอกว่าจะรับผิดชอบแค่ลูก หลิวก็น้อยใจเพราะคิดว่าเจไดไม่ต้องการหลิวแล้ว"
"ฉันทำให้เธอคิดแบบนั้นเหรอ"
"อื้มมม" ฉันพยักหน้าตอบ
"ฉันไมไ่ด้หมายความแบบนั้นสักหน่อยถ้าเธอท้องฉันก็ต้องรับผิดชอบทั้งเธอทั้งลูกมั้ยล่ะต่อให้เธอไม่อยากให้ฉันรับผิดชอบก็ตาม" เขาพูดอย่างคนน้อยใจ ตกลงใครควรน้อยใจใครกันแน่
"หลิวขอโทษที่พูดไม่คิด"
"ฉันก็ขอโทษที่พูดไม่เคลียร์กับเธอทำให้เธอคิดแบบนั้น"
"แต่หลิวรักลูกนะแล้วก็รักเจไดด้วย"
"พูดยังกับว่าตอนนี้ท้องแล้วอย่างนั้นแล่ะ"
"ไม่รู้สิเพิ่งผ่านมาได้ไม่กี่วันเองแต่หลิวมั่นใจว่าหลิวคงได้เป็นคุณแม่มือใหม่แน่เพราะเจไดไม่ป้องกันเลยสักครั้ง"
"ถ้าเธอท้องฉันคงต้องไปขอขมาพ่อกับแม่ของเธอชุดใหญ่"
"ทำไมต้องชุดใหญ่"
"ก็ฉันเคยให้สัญญากับท่านว่าจะไม่ทำเธอท้องก่อนเรียนจบไงแลัวฉันก็รับปากท่านเป็นมั่นเป็นเหมาะแต่สุดท้าย.."
"เอาให้ถึงตอนนั้นค่อยคิด ตอนนี้หลิวอยากชดเชยเวลาที่เราเสียไป ถึงจะแค่สามเดือนที่เราเลิกกันแต่มันเหมือนสามร้อยปีเลยรู้มั้ย หลิวคิดถึงเจไดทุกวันเลย"
"เว่อ์ไป"
"ไม่ได้เวอร์นะหลิวคิดถึงเจไดจริงๆคิดถึงม๊ากกกมากกก^^"
"คิดถึงฉันทำไม เธอไม่ดีใจเหรอที่ไม่มีฉันคอยตามไปเฝ้า อยากไปไหนก็ได้ไป"
"หลิวไม่ชอบเลยเวลาอยู่โดยไม่มีเจได" ฉันสารภาพกับเขาไปตามตรง
"อยู่กับเพื่อนไม่สนุกเหรอ"
"ไม่เลย ไม่สนุกเลยอยู่กับเจไดสนุกกว่ามีความสุขมากกว่าแล้วก็รู้สึกปลอดภัยมากกว่า ถ้าเราจะกลับมาคบกันอีกครั้ง..."
"อย่าเลยฉันไม่อยากเป็นแฟนเธอแล้ว"
"เจ..ได" ฉันเรียกชื่อเขาด้วยความรู้สึกสับสนเสียใจเพราะตลอดทั้งคืนเขาพร่ำพูดบอกรักตลอดถ้าเขาไม่รักไม่อยากกลับมาเป็นแฟน แล้วที่ผ่านมาเมื่อคืนรวมถึงตอนนี้มันคืออะไร ฉันไม่อาจห้ามน้ำตาตัวเองได้
"ฮืก ฮึก ฮึก ฮือออ" ฉันอายนะที่มาร้องไห้ต่อหน้าเขาแต่มันห้ามไม่ไหวจริงๆ
"ร้องไห้ทำไมอีกเนี้ย"
"ก็เจไดบอกไม่อยากเป็นแฟนกันแล้วนี่จะให้หลิวหัวเราะหรือไง ฮืออออ ฮืออออ เจไดไม่รักหลิวแล้วใช่มั้ยที่พูดว่ารักเมื่อคืนคือคำโกหกใช่มั้ย ฮือออ คนใจร้าย ฮือออ เล่นกับความรู้สึกคนอื่นได้ไง"
"ฉันพูดไม่ทันจบเธอก็โวยวายแล้ว ที่ฉันพูดว่าไม่อยากเป็นแฟนเพราะฉันอยากเป็นสามีเธอมากกว่า"
"สา..มีเหรอ?? "
"อื้มมม สามี ที่หมายถึงผัวอ่ะ"
"พูดอะไรน่าเกลียด><"
"5555น่าเกลียดตรงไหนวะเธอเป็นเมียส่วนฉันเป็นผัว หลิว เราแต่งงานกันนะ" ขำๆอยู่ดีๆเขาก็เปลี่ยนโหมดจริงจังซึ่งฉันไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้ในเวลานี้ตอนนี้ แม้จะเคยวาดฝันเอาไว้ว่าเขาจะขอฉันแต่งงานตอนเรียนจบแต่นี่...เขาขอฉันแต่งงานตอนนี้เลยเหรอ เจไดเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบกล่องเล็กๆสีน้ำเงินออกมาฉันมองตามพอเขาเปิดกล่องออกมาก็เห็นเป็นแหวนวงหนึ่งน่ารักมากๆเขาหยิบมันออกมาแล้วจับมือข้างซ้ายฉันไปก่อนจะบรรจงสวมมันให้กับฉัน
"แต่งงานกับผมครับที่รัก" น้ำตาที่มันกำลังจะหยุดไหลตอนนี้มันไหลออกมาหนักกว่าเดิม
"ฮืออออ ฮือออเจได ฮือออออ"
"อย่าเพิ่งร้องตอบมาก่อนว่าจะแต่งงานกับฉันมั้ย"
"ยังจะถามอีกเหรอ ฮือออ ฮึก ฮึก ฮือออแต่ง ฮือออ แต่งค่ะ" ฉันตอบไปสะอื้นไป
หมับ!!! เสียงกอด
"ขอบคุณนะขอบคุณที่กลับมาหาฉัน" เจไดกอดฉันแน่นพร้อมกับพูดขอบคุณฉันทั้งที่ต้องเป็นฉันที่ต้องขอบคุณเขาที่เขายอมให้อภัยฉัน
- ผู้เขียน
