หวนรักร้ายนายแฟนเก่า

โดนหลอก

ต้นหลิว....

เราสองคนนั่งทานข้าวกันไปคุยเรื่องอนาคตกันไปฉันไม่คิดว่าเราจะได้กลับมาคบกันอีกครั้ง หลังจากนั้นเจไดก็โทรไปบอกพ่อกับแม่ของเขาท่านทั้งสองดีใจมากที่เรากลับมาคบกัน พอคุยกับท่านเสร็จเจไดก็รีบวีดีโอคอลไปหาพ่อกับแม่ของฉันที่ต่างประเทศ

"แม่ดีใจที่ลูกสองคนปรับความเข้าใจกันได้ แผนของแม่มันใช้ได้ผลจริงๆ อิอิ"

"แผนอะไรคะ"

"ก็แผนที่ให้ลูกกับเจไดได้มีเวลาอยู่ด้วยกันไงลูก แม่ยังแอบคิดอยู่นะว่าเวลาสองเดือนมันจะพอมั้ย แต่ที่ไหนได้..ไม่ถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำ คริ คริ คริ"

"ขอบคุณนะครับคุณอาที่วางแผนนี้ทำให้ผมกับหลิวได้กลับมาคบกับแต่....ผมมีข่าวดีอีกเรื่องจะบอกคุณอา"

"เรื่องอะไรจ๊ะ หรือยัยหลิวท้องแล้ว ใช่มั้ย ต้องใช่แน่เลย กรี๊ดดดดด กรี๊ดดด แม่กำลังจะมีหลานแล้ว ถ้าพ่ออยู่ตรงนี้คงดีใจมากที่กำลังจะมีหลาน"

"แม่รู้ได้ไงคะ>หนึ่งอาทิตย์ต่อมา....

"ยัยหลิวแกหายไปมาเป็นอาทิตย์โทรไปก็ปิดเครื่อง"

"ใช่พวกเราเป็นห่วงแกมากเลยนะจู่ๆแกก็หายไป"

พอฉันมาถึงมหาลัยพวกยัยหยิมก็เข้ามาทักถามฉันด้วยความเป็นห่วงเป็นใยแต่ฉันรู้ว่าภายใต้ความห่วงใยมันแอบซ่อนคมมีดเอาไว้ที่พร้อมจะทำร้ายฉัน ได้ทุกเมื่อ ฉันปรับสีหน้าให้เป็นปกติทั้งที่จริงแล้วอยากจะถามตรงๆต่อหน้าว่าทำไมถึงทำกับฉันแบบนี้พวกเขาเห็นฉันเป็นเพื่อนอยู่่หรือเปล่า แต่เจไดบอกให้ฉันเงียบไว้ก่อนอย่าเพิ่งให้พวกหยิมรู้ว่าฉันรู้ความจริงหมดแล้วว่าในแก้วน้ำส้มแก้วนั้นมียาปลุกเซ็กส์ ที่รู้เพราะเจไดให้เพื่อนของเขาสืบให้เพราะเพื่อนของเพื่อนเจไดรู้จักพี่มิคอยู่ก่อนแล้วก็เลยไปลองสืบดูปรากฏว่าพี่มิคต้องการตัวฉันก็เลยมาขอให้หยิมช่วยโดยแลกกับค่าเหล้าแล้วก็เงินอีกสามหมื่น ที่ฉันอยากถามก็คือว่าพวกเขาเคยเห็นว่าฉันเป็นเพื่อนบ้างไหมพวกเขาทำเหมือนฉันเป็นสินค้าซื้อขาย และความจริงที่ฉันเพิ่งรู้จากเจไดก็คือยัยหยิมเบื้องหลังทำตัวเป็นแม่เล้าคอยหาเด็กส่งให้เสี่ยให้พวกคนมีเงิน นี่ฉันหลงคบกับคนพวกนี้ได้ยังไงตั้งนานสองนานฉันไว้ใจคนพวกนี้ได้ยังไงกันฉันโง่มากเลยใช่ไหมที่ไม่รู้อะไรเลย ฉันถามเจไดว่ารู้แล้วทำไมไม่บอกให้ฉันรู้ตั้งแต่แรกเขาย้อนกลับมาว่าพูดไปฉันจะเชื่อไหมขนาดพวกนั้นยุให้ฉันเลิกกับเขาฉันก็ยังเชื่อ มันทำให้ฉันพูดอะไรไม่ออกเพราะมันคือเรื่องจริง รู้ไหมว่าฉันร้องไห้สามวันสามคืนตอนที่รู้ความจริงว่าเพื่อนที่ไว้ใจท้ายที่สุดทำร้ายฉันได้ลงคอ เจไดสอนฉันว่าต่อไปนี้จะคบใครเป็นเพื่อนก็ดูให้ดีๆอย่ามองแค่ว่าเขามาทำดีด้วยก็เชื่อว่าเขาเป็นคนดี

"ว่าไงยัยหลิวถามทำไมไม่ตอบยืนนิ่งอยู่ได้หรือแกไม่สบาย ไปห้องพยาบาลมั้ยพวกฉันพาไป"

"นั่นสิแกไม่สบายหรือเปล่า"

"เปล่าฉันสบายดี ที่หยุดไปหลายวันพอดีฉันไปต่างจังหวัดมาน่ะสัญญาณไม่ค่อยมีก็เลยปิดเครื่อง" ฉันโกหกอันที่จริงฉันไม่ได้ไปไหนทั้งนั้นแต่เจไดไม่ยอมให้ฉันมาเรียนเพราะมหาลัยเขาปิดหนึ่งอาทิตย์เขาก็เลยขอให้ฉันอยู่ด้วยอีกอย่างฉันก็ไม่อยากเจอหน้าคนพวกนี้ด้วยฉันกลัวจะห้ามอารมณ์ตัวเองไม่ได้ก็เลยยอมอยู่เป็นเพื่อนเจไดหนึ่งอาทิตย์

"น้องหลิวพี่ดีใจจังที่เจอน้องหลิว พี่คิดถึงน้องหลิวมากเลยรู้มั้ยครับ" ฉันถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายเมื่อเจอหน้าผู้ชายคนนี้พี่มิคที่เดินยิ้มร่ามาหาฉันเขาเอื้อมมือมาจับแขนฉันแต่ฉันรีบขยับมือหนีทันทีอย่างรังเกียจ ฉันรู้ว่าภายใต้รอยยิ้มนั้นมันแฝงไปด้วยความชั่วร้ายฉันไม่คิดเลยว่าคนหน้าตาดีดูดีสุภาพแบบนี้จะกล้าทำเรื่องเลวทรามโดยการวางยาฉัน เจไดเล่าให้ฟังว่าพี่มิคคือแฟนเก่าของพี่มิ้นแต่ตอนนี้เลิกกันแล้ว เจไดบอกทุกอย่างให้ฉันฟังว่าเพราะอะไรเขาถึงคบกับพี่มิ้น มันทำให้ฉันรู้ว่าเขาไม่ได้รักพี่มิ้นที่เขาตกลงเป็นแฟนเพราะถูกขอร้องให้ช่วยเพราะพี่มิคไม่ยอมเลิกกับพี่มิ้นง่ายๆเท่านั้นยังไม่พอพี่มิคยังส่งคลิปอย่างว่ามาให้เจไดดูอีก เพราะคิดว่าถ้าเจไดเห็นต้องเลิกกับพี่มิ้นแน่ๆแต่เจไดก็ไม่ได้เลิกแล้วก็ไม่ได้บอกว่าพี่มิคส่งอะไรมาให้เขาดูเพราะสงสารพี่มิ้นที่ต้องมาเจอผู้ชายสารเลวแบบนี้ โดยที่เจไดไม่รู้เลยว่าการที่เขาทำดีด้วยมันทำให้พี่มิ้นคิดว่าเจไดรักเธอจริงๆ จนกระทั่งวันหนึ่งเจไดขอเลิกกับพี่มิ้นเพราะเขาไม่อยากให้ความหวังกับพี่มิ้นอีกต่อไปแต่พี่มิ้นไม่ยอมเลิกล่าสุดพี่มิ้นโทรมาร้องห้มร้องไห้กับเจไดแถมยังขู่ด้วยว่าจะบอกกับทุกคนว่าเจไดได้เธอแล้วทิ้งไปมีคนอื่นนั่นก็คือฉันซึ่งตอนที่โทรมาฉันก็อยู่กับเจไดด้วยเจไดยื่นคำขาดว่าถ้าทำให้ฉันเสียหายเขาจะส่งคลิปพวกนี้ให้ครอบครัวพี่มิ้นดูทำให้พี่มิ้นเงียบไปพอวางสายฉันก็เลยขอดูคลิปแต่ดูได้แค่แป๊บเดียวฉันก็รีบปิดแล้วก็บอกให้เจไดลบแต่เขาบอกยังลบไม่ได้เพราะมันอาจจะเป็นสิ่งต่อรองถ้าพี่มิ้นไม่ยอมเลิกราง่ายๆ

"เย็นนี้น้องหลิวว่างมั้ยครับพี่อยากชวน..."

"ไม่ว่างค่ะเย็นนี้สามีหลิวจะมารับกลับ"

"สามี/สามี/สามี/สามี"

"ค่ะสามี หลิวลืมบอกไปว่าหลิวมีสามีแล้ว"

"ล้อพี่เล่นหรือเปล่าครับ"

"หลิวจะล้อเล่นทำไมคะเรื่องแบบนี้ไม่มีใครเค้าล้อเล่นกันหรอกค่ะ ถ้าวันนี้พี่มิคอยากให้หลิวไปหลิวขอพาสามีหลิวไปด้วยนะคะ"

"เอ่อ พอดีพี่เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีงานต้องไปส่งอาจารย์พี่ขอตัวก่อนนะ"

"ค่ะ"

"ยัยหลิวแกพูดจริงหรือแค่หลอกพี่มิค"

"นั่นดิแกไปมีสามีตอนไหนเหรอยัยหลิว"

"รีบบอกพวกเรามาเดี๋ยวนี้เลยนะยัยหลิว" พอมีมิคไปพวกนี้ก็รีบเข้ามารุมล้อมถามฉันราวกับฉันเป็นผู้ต้องหา

"ก็มีนานแล้วนะ"

"ใครอ่ะทำไมพวกฉันไม่รู้จักไม่เคยเห็น"

"พวกเธอรู้จักสิ"

"ใคร"

"ก็..เจไดไง"

"ว่าไงนะ!!! จได?? แกเลิกกับเจไดแล้วไม่ใช่เหรอนี่อย่าบอกนะว่าแกกลับไปคบกับเค้าอีกอ่ะ" ดูเหมือนยัยหยิมจะดูตกใจแล้วก็ทำเหมือนไม่พอใจที่ฉันกลับไปคบกับเจได ลางสังหรณ์ฉันเริ่มทำงานฉันคิดว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ

"อื้มเรากลับมาคบกันแล้วทำไมเหรอ"

"แกจะกลับไปหาเค้าทำไมเลิกแล้วก็น่าจะเลิกไปเลยผู้ชายที่ไม่ยอมให้อิสระอยู่ด้วยก็อึดอัดตาย"

"ก็เจไดเค้ารักฉันแล้วฉันก็รักเจได ที่ผ่านมาฉันเป็นฝ่ายผิดแต่เขาก็ยกโทษให้ฉัน"

"แกไม่ได้ผิดนะหลิวคนผิดคือเจไดเค้าทำเหมือนไม่ไว้ใจแกตามติดแกไปทุกที่แกชอบเหรอ"

"นั่นดิพวกเราเห็นยังอึดอัดแทนแกเลย แกจะกลับไปเป็นแบบเดิมเหรอ"

"เพราะไม่มีใครรักฉันและหวังดีกับฉันเท่าเขาอีกแล้วยังไงล่ะ"

"แกแน่ใจเหรอยัยหลิวว่าเค้ายังรักแกอยู่"

"หมายความว่าไง"