“กระหม่อมทราบแล้ว วันหลังจะระวังมากกว่านี้พ่ะย่ะค่ะ”
“อ้อ รวมถึงข่าวลือแปลก ๆ ด้วยหากว่าเห็นท่าไม่ดีเจ้าก็อธิบายให้นางฟังอย่าได้ปล่อยให้นางคิดมากจนเป็นเช่นนี้”
“พ่ะย่ะค่ะ”
ท่านอ๋องเดินกลับไปยังห้องบรรทมแล้วเมื่อเขาเห็นสาวใช้เดินนำอ่างทองเหลืองเดินออกมา เสิ่นกงกับเสิ่นปารีบหันไปมองหน้ากันทันที
“พี่ใหญ่ท่านว่าท่านอ๋องแปลกไปหรือไม่”
“อืม เปลี่ยนไปมากจริง ๆ มิใช่แค่ท่านอ๋อง”
“พี่ใหญ่ท่านกำลังหมายถึง…”
“ใช่ พระชายาแต่เดิมนางชื่นชมท่านอ๋อง ในเมืองเหลียงโจวจะมีผู้ใดมิรู้บ้างว่านางอยากเป็นพระชายาเพียงใดแต่ว่าบัดนี้เอาแต่หนีท่านอ๋อง”
“ส่วนท่านอ๋องก่อนหน้านี้ไม่สนใจนางเลยแม่แต่น้อย แต่จู่ ๆ ก็ลุกขึ้นมาสนใจและใส่ใจทุกรายละเอียดของพระชายาราวกับคนละคน เดิมทีก่อนหน้านี้เกลียดพระชายาหนักหนาเพราะคิดว่านางหวังจะรักษาตำแหน่งเสนาบดีของบิดาเอาไว้เพื่ออำนาจของตัวเอง”
“แต่เท่าที่ข้าอยู่กับนางมาสองวันนี
