“มีใครอยู่ข้างนอกบ้าง รีบเรียกหมอเร็ว ๆ เข้า!!”
ท่านอ๋องเอากระโถนมาให้ หลังจากนั้นชุนหลันก็อาเจียนไม่หยุดจนหวังเจียวเมิ่งวิ่งขึ้นมาพร้อมกับจินถิงและรีบเข้ามาดูอาการของนางทันที
“พี่ชุนหลัน”
“เจียวเมิ่ง ขอยาดมหน่อย ข้า…แหวะ!!”
“จินถิงเร็ว ๆ เข้า”
“มาแล้ว ๆ เจ้าค่ะพี่เจียวเมิ่งนี่กระโถน ยาดม ๆ ๆ”
จินถิงและเจียวเมิ่งวิ่งเข้า ๆ ออก ๆ ห้องบรรทมของพระชายา ท่านอ๋องที่ยังสวมเพียงชุดนอนและมีเพียงเสื้อคลุมถูกไล่ออกมาอยู่นอกห้องเพราะพระชายาอาการไม่ค่อยดีและยังอาเจียนไม่หยุด
“นี่นางเป็นอะไร คงมิใช่ว่าข้าหักโหมเกินไปจนป่วยหรอกนะ ข้าก็เว้นช่วงให้นางนอนแล้วนี่”
“ท่านอ๋อง คือว่า…”
“เสิ่นปาเจ้าจะพูดอะไร”
“กระหม่อมคิดว่าอาการของพระชายา…เอ่อ”
“เจ้าจะพูดอะไรก็รีบพูดออกมาเสียทีสิน่ารำคาญจริง”
“เสิ่นปากำลังจะบอกว่าพระชายาน่าจะตั้งครรภ์พ่ะย่ะค่ะ”
“…. อะไรนะเสิ่นกง นี่เจ้าจะบอกว่า..”
“แต่ว่าจะจริงหรื
