“ไม่เป็นไรเพคะ ท่านพี่ใจเย็น ๆ ก่อน”
ทั้งสองหันไปมองหวังเจียวเมิ่งที่เดินเข้ามาเปิดฝากาน้ำชาและใช้เข็มเงินที่นางพกอยู่ประจำที่ศีรษะซึ่งซ่อนอยู่กับปิ่นที่ถอดได้วางลงในกาน้ำชาและไม่ทันนับถึงสามนางก็ดึงขึ้นมาจึงพบว่าเข็มเงินของนางเปลี่ยนสี ท่านอ๋องเบิกตากว้างพร้อมกับชุนหลันที่หันมามองท่านหมอหวังทันที
“อะไรกัน หมายความว่าในชานี้…”
“ท่านหมอหวังเจ้ากำลังจะบอกว่านำชานี่มีพิษงั้นหรือ”
“เพคะ เพียงแค่สีและกลิ่นที่แตะจมูกก็ผิดปกติแล้ว อีกอย่างไม่ได้มีเพียงแค่น้ำชาเท่านั้นที่มีพิษ ภาชนะที่ใส่ทั้งกาและจอกชาสำหรับพระชายาก็ดูเหมือนจะเคลือบยาพิษเอาไว้เพคะ”
“ว่าอย่างไรนะ!!”
“ยาพิษงั้นหรือ”
ชุนหลันหันไปมองพักตร์ของท่านอ๋องที่มองนางกลับมาอย่างรู้ความหมาย สิ่งนี้หวังเจียวเมิ่งเองก็จับสังเกตได้ในทันที
“ทั้งสองพระองค์ทรงทราบมาก่อนสินะเพคะว่าจะมีผู้วางยาพิษพระชายาในน้ำชานี้”
“เสิ่นกง เจ้ากับเสิ่นปาไปเฝ้
