เขามองใบหน้านางและพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะหันไปมองหมอหวังที่กำลังเตรียมผ้าเพื่อให้เล่อจื่อหลงใช้ดึงลูกธนูออกมา
“ท่านพร้อมนะ”
“อืมพร้อม ท่านอ๋องพระองค์พร้อมหรือไม่”
“ข้าพร้อมแล้ว”
“ข้าจะกอดท่านเอาไว้อี้เหริน ท่านต้องไม่เป็นอะไรนะ”
เขาซบไปที่ไหล่ของนางและกัดผ้าเอาไว้ หวังเจียวเมิ่งนับสามเพื่อให้เล่อจื่อหลงดึงลูกธนูออกมาจากไหล่ของท่านอ๋อง เลือดพุ่งออกมาราวสายน้ำเมื่อธนูถูกดึงออก ไม่นานท่านอ๋องก็หมดสติไปอีกครั้ง
“แย่แล้วธนูนี่มีพิษ”
“อะไรนะ!! พิษงั้นหรือเจียวเมิ่งเป็นพิษอะไรกัน”
หวังเจียวเมิ่งไม่กล้าตอบเพราะนางรู้จักพิษชนิดนี้ดี พิษที่ทำจากแมลงร้ายกาจเจ็ดชนิดของอานฉวน พิษที่นางถูกบังคับให้ทำตอนที่ถูกจับตัวไว้เมื่อหลายเดือนก่อนไม่คิดว่าสุดท้ายจะมาพบที่นี่และคนที่โดนพิษก็ยังเป็นผู้มีพระคุณของนางอีกด้วย
“พิษเจ็ดไฟกัลป์”
“พิษเจ็ดไฟกัลป์ มันคืออะไรกันแล้วมัน… เลวร้ายแค่ไหน”
เล่อชุนหลันเอ่ยถา
