“กระหม่อมไม่มีทางเชื่อว่าคนอย่างฟางหยุนเฟยจะฆ่าคนได้พ่ะย่ะค่ะ”
ท่านอ๋องรู้สึกโล่งใจไปได้มากเมื่อได้ฟังฉินเกาหานพูดเช่นนี้ เดิมทีก่อนหน้าที่เหตุการณ์ทุกอย่าง ทั้งเรื่องราวที่จางเหมยลั่วทะเลาะกับหยุนเฟยจนถูกไล่ออกมาจากค่ายผู้อพยพและยังเรื่องที่เขาไปที่จวนท่านเจ้าเมืองก็บ่งชี้มาที่ฟางหยุนเฟยอยู่แล้ว
“เดี๋ยวก่อนนะ เจ้าบอกว่า….ฟ่งลี่เซียนงั้นหรือ”
“พ่ะย่ะค่ะ”
“เจ้า…เหตุใดจึงสงสัยนางได้ล่ะ”
ฉินเกาหานเองก็ไม่อยากเชื่อ เขาจึงเล่าเรื่องที่ได้เห็นและได้ยินมาหลังจากที่ตัดสินใจแอบตามนางกับพระชายาหกไปที่ห้องด้านหลัง แต่เขาฟังได้เพียงตอนสุดท้ายเท่านั้นว่านางให้คนไปรอแล้วเรียบร้อย รอเพียงเป้าหมายติดกับก็พาไปที่นั่นได้ทันที
ซึ่งเขาได้ฟังเพียงเท่านั้นและเดินมาหาท่านอ๋องจากนั้นไม่นานพวกนางก็หายออกไปจากงานเลี้ยง เขาเดินติดตามนางไปแต่พวกนางกลับเดินกลับเข้ามาที่งานเสียก่อน
“และกระหม่อมก็เอ่ยทักนางเพื
