[SPEAK PART :: OUNGPAO]
ตกเย็น
ตอนนี้ผมกำลังนั่งรอพี่เคนที่ร้านหลังเลิกเรียน ที่จริงผมเลิกเรียนครึ่งเช้าพี่เคนเรียนครึ่งบ่ายเเต่มันเป็นเพราะว่าเขาโดนผมจับได้จนโป๊ะเเตกซะก่อน เรื่องของไอ้พลูมัน ว่าที่จริงเเล้วมันไม่ได้หายไปไหนเพียงเเต่ตอนนี้มันไปอยู่ในที่ที่นึงที่ผมมั่นใจว่ามันจะต้องปลอดภัยจากโลกภายนอก
ยิ่งผมรู้ว่าเเม่มันน้องมันไม่มีใครมาเหลียวเเลเลยสักคน มันก็ยิ่งทำให้ผมต้องเจ็บปวดว่าผมดูเเลมันไม่ดี ทั้งๆ ที่เเม่มันเองก็เป็นคนฝากให้ผมช่วยดูเเลมันเเทนพวกเขา
เพียงเเค่ผมไม่คิดว่ามันจะเป็นคำบอกลาว่าเขาไม่ต้องการมันอีก..
"กินอะไรไหมอั่งเปาเดี๋ยวพี่ไปเอามาให้"พี่โซลหนึ่งในเเก๊งเพื่อนสนิทของพี่เคน ผมก็พึ่งรู้จักเขาเมื่อไม่กี่นาทีนี่เอง หน้าตาเหมือนจะไม่มีพิษมีภัยนะครับ เเต่วันนี้เขาโดดไม่เข้าเรียนพร้อมพวกพี่เคนล่ะ ผมถึงได้เจอเขาอยู่ที่ร้านไงครับ
"ผมกินอะไรไม่ลงเลยเเฮะ.."
พอเห็นพี่โซลผมก็นึ
