จางฉวนตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางรีบเก็บกวาดบ้านและซักเสื้อผ้าของตัวเองและของท่านพ่อ เพราะเขาเป็นบุตรชายคนเดียว ท่านพ่อต้องออกไปดูไร่นาไม่มีเวลาดูแลเรื่องในบ้าน เขาเองก็ไปเป็นพ่อครัวให้เหลาอาหารจื่อเถา แต่งานบ้านเขาก็ทิ้งไม่ได้เช่นเดียวกัน ไม่เช่นนั้นเขาจะได้ชื่อว่าเป็นคนอกตัญญูเอาได้
เขาทำทุกอย่างเสร็จเพียงครึ่งชั่วยามเพราะหุงข้าวทิ้งไว้ตอนที่ซักผ้า เมื่อซักผ้าเสร็จข้าวก็สุกพอดี เขาทำผัดผักกับผัดเต้าหู้น้ำแดงที่ได้จากบ้านจื่อเถามาสองจาน เมื่อฟ้าเริ่มสางเขาก็รีบออกจากบ้านทันที
“ท่านพ่อข้าไปก่อนนะขอรับตอนเย็นจึงจะกลับ” จางลี่ไห่เพิ่งตื่นบุตรชายก็ออกไปทำงานเสียแล้ว ช่างเป็นบุรุษที่ขยันขันแข็งเสียจริง เขาไม่น่าห้ามบุตรชายให้ทำในสิ่งที่เขาชอบเลย กลิ่นอาหารกับกลิ่นข้าวสวยลอยคลุ้งมาจากในครัว เขาถึงกับชื่นชมบุตรชายตัวเองที่ไม่ทิ้งงานบ้านให้เขาเหนื่อย นับว่ามีความรับผิดชอบยิ่ง
“ไปดีมาดีนะ” เขาตะ
