“ทำลูกสาวเขาท้อง คิดว่าพ่อแม่ของเขาจะดีใจมั้ยล่ะ” นายรวยแค่นเสียงเอ่ยออกมา ความเจ็บจุกเมื่อรู้ว่าบุตรสาวเพียงคนเดียวท้องก่อนแต่ง แต่ความดีใจที่จะได้อุ้มหลาน มันก็ผุดขึ้นมาโดยที่เขาไม่รู้ตัว
“ผมขอโทษครับ ผมยินดีรับผิดชอบทุกอย่าง” ดลธีก้มหน้าด้วยความสำนึกผิด ในขณะที่เอริกาก็อยู่ในอาการไม่ต่างกัน
“ไม่รับผิดชอบสิฉันจะได้เพ่นกะบาล” นายรวยยังคงมีความขุ่นเคืองอยู่ แม้ว่าจะเริ่มลดลงบ้างแล้ว
“ที่สำคัญผมกับเอิงเราจดทะเบียนกันแล้วครับ” ดลธีค่อยๆ สารภาพมาอีกเรื่อง
“เออ...ดีโว้ย ทำทุกอย่างเรียบร้อยแล้วค่อยมาขอโทษ” นายรวยแค่นเสียงอีกครั้ง ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องถึงกับมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
“ผมไม่ได้มีเจตนาลบหลู่คุณพ่อคุณแม่นะครับ แต่เพื่อประโยชน์ของเอิงและลูกที่ต้องเกิดมา ผมจำเป็นต้องทำแบบนี้ครับ” ดลธีเอ่ยด้วยความจริงใจ และเขาถือวิสาสะเรียกบิดามารดาของหญิงสาวว่าคุณพ่อคุณแม่ เขาไม่รู้เลยว่านายรวยจะโกรธ
