Fast Love รักร้ายๆ ของยัยตัวแสบ

Jack of spade. 03

Ep.3

Prikgang talk.

06.30 น.

"อือออ~ ทำไมมันปวดหัวแบบนี้วะ!" ฉันบ่นกับตัวเองเบาๆเมื่อรู้สึกตัวขึ้นมาแบบไม่สบายตัวและมึนๆหัว แต่ยังไม่ลืมตา เพราะรู้สึกว่าถ้าลืมตาตอนนี้แสงมันต้องจ้าแน่ๆ เมื่อวานฉันเผลอดื่มเกินลิมิตตัวแน่ๆ ถึงได้ตื่นมาแล้วแฮงก์แล้วก็เมื่อยตัวขนาดนี้ ฉันเริ่มบิดขี้เกียจเพื่อให้เส้นเอ็นมันยืดตัว แต่เดี๋ยวนะ! ทำไมฉันบิดตัวไม่ได้ แถมยังรู้สึกเหมือนมีอะไรมากอดฉันเอาไว้อีกต่างหาก

ฉันรีบลืมตาขึ้นมาเพื่อมองว่าอะไรมันรัดตัวฉันอยู่ แต่พอลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจ! เพราะว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้คือ ผู้ชาย!! และใบหน้าของเราสองคนใกล้กันมาก! แล้วที่สำคัญไปกว่านั้นคือ เขาคือเพื่อนของไอ้ทัชกับไอ้กราฟ แจ็คไง!!! แจ็คอ่ะ!! แจ็คที่ฉันไม่ชอบหน้าเขาอ่ะ! เขามานอนอยู่ตรงนี้ได้ยังไง แถมยังกอดฉันไว้อีกด้วย!! แต่ถือว่ายังดีที่เสื้อฉันยังอยู่ครบ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ใส่เสื้ออยู่ก็เถอะ! ฉันพยายามใช้แรงทั้งหมดที่มีแกะแขนที่กอดฉันไว้ออก โดยไม่กลัวว่าเขาจะตื่น มีสิทธิ์อะไรมากอดฉันวะ!!

"อื้ออ ขอนอนต่ออีกหน่อยดิ" เขาพูดเสียงงัวเงียแล้วยิ่งกระชับกอดให้แน่นกว่าเดิมเข้าไปอีก เวร!

"นี่! ปล่อยนะโว้ยยย!!" ฉันตะโกนใส่หูเขาเสียงดังลั่นห้อง เพราะเขาไม่ยอมปล่อยฉันสักที ปวดหัวก็ปวด! ยังต้องมาเจออะไรแบบนี้แต่เช้าอีก! พริกแกงไม่โอเค!

"เฮ้ย! จะตะโกนทำไมวะ!!? หนวกหู!!" เขาพูดขึ้นมาอย่างหงุดหงิด! แต่คนที่หงุดหงิดควรเป็นฉันมากกว่ามั้ย!!? ในจังหวะที่เขาขยับตัวฉันก็รีบดันตัวเอง ให้ออกห่างจากกอดของเขา น่าเกียจ! เสื้อก็ไม่ใส่!

"ใครใช้ให้นายมานอนกอดฉันล่ะ!!?" ฉันพูดแล้วมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง! ฉันเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะโว้ย!! มากอดกันแบบนี้ได้ยังไง!

"คิดดีๆพริกแกง ว่าใครกอดใครก่อนกันแน่!" เขาพูดแล้วมองหน้าฉันด้วยสีหน้าที่หงุดหงิด แต่ก็ไม่มากเท่าตอนแรก ฉันคิดตามทันทีที่เขาพูดจบ ใครกอดใครกันแน่งั้นหรอ!?

"ก็เห็นๆกันอยู่ว่านายอ่ะ กอดฉัน!!" ฉันตอบเขาไป เพราะฉันไม่มีทางกอดเขาก่อนแน่นอน ฉันมั่นใจ! ฉันไม่ชอบหน้าเขา แล้วฉันจะไปกอดเขาก่อนทำไม!? ไม่มีทาง!!

"โอเค! ไอ้เมื่อกี๊ฉันไม่เถียง แต่ก่อนหน้านั้นล่ะ?" เขาพูดพร้อมกับทำสีหน้าเจ้าเล่ห์ และมันก็ทำให้ฉันเขวไปมากเหมือนกันนะ เพราะเมื่อคืนฉันก็เมา แต่ฉันคงไม่ได้เป็นฝ่ายกอดเขาก่อนหรอกใช่มั้ย!? คงไม่หรอก! ไม่มีทาง!

"กะ..ก่อนหน้านั้นอะไร! อย่ามามั่วนะ!"

"คิดดีๆสิ หึ!" เขาพูดและกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างร้ายๆ

"จำไม่ได้โว้ย! ฉันเมา!" ฉันพูดขึ้นมาอย่างหงุดหงิด! หงุดหงิดความเมาของตัวเอง ที่ทำให้จำอะไรไม่ได้ จำได้แค่ว่านั่งกินเหล้าอยู่กับไอ้กราฟไอ้ทัช จากนั้นก็ร้องเพลง พอร้องเพลงก็กินเหล้า ร้องเพลง กินเหล้า ก็มีอยู่แค่นี้หนิ

"ก็เพราะว่าเมาไงพริกแกง เธอถึงเข้ามากอดฉันก่อน" แจ็คบอกฉัน

"ไม่จริงอ่ะ!" ฉันส่ายหน้าไปมาและมองหน้าเขาอย่างไม่ไว้ใจ เอาอาจจะโกหกก็ได้ ใครจะรู้

"งั้นรอถามไอ้กราฟกับไอ้ทัชก็ได้นะ" เขาพูดพร้อมกับใช้มือเท้าหัวตัวเองกับหมอนขึ้นมา และมองหน้าฉันที่นั่งอยู่ แล้วได้สองคนนั้นมันหายหัวไปไหนวะเนี่ย!! ถึงได้ปล่อยให้ฉันมานอนกับอีตาบ้านี่!

"แล้วนายมานอนกับฉันได้ไง!? แถมยังไม่ใส่เสื้ออีก!" ฉันถามเขาไปในสิ่งที่ฉันสงสัยอีกหนึ่งอย่าง เขาไม่ใส่เสื้อ แถมทั้งตัวยังมีแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวที่ปิดส่วนนั้นไว้อีกต่างหาก ก็ไม่อยากจะยอมรับหรอกนะ ว่าเขาหุ่นดี ดีมากๆด้วย แต่ไม่ใช่เวลาที่จะมาสนใจ! ว่าแต่ว่าฉันคงไม่ได้เป็นคนชวนเขามานอนด้วยหรอกนะ ขอล่ะ! อย่าเป็นแบบนั้นเลย สาธุ!!

"อ๋อ! ก็เมื่อวานฉันทำกิจกรรมในร่มไปน่ะสิ มันเพลียและง่วงมากเลยไม่ทันได้ใส่เสื้อ" เขาพูดแล้วส่งยิ้มกรุ้มกริ่มให้ฉันอย่างมีเลสนัย

"มะ มันหมายความว่ายังไง!!?" ฉันถามและมองหน้าเขาอย่างไม่ไว้ใจ

"คิดว่าไงล่ะ พริกแกง?" พอเขาพูดจบ ฉันรีบก้มลงสำรวจตัวเอง ซับในยังอยู่ครบหนิ! เสื้อผ้าตัวเดิมกับที่ใส่เมื่อวาน แถมร่างกายฉันก็ไม่ได้มีอะไรผิดปกติ สักนิด หรือว่ามันไม่รู้สึกอะไร ไม่น่าใช่นะ! เพราะฉันเคยอ่านเจอว่าครั้งแรกมันจะเจ็บมาก! หรือว่าของเขาเล็กจนฉันไม่รู้สึก?

"ต้องคิดนานขนาดนั้นเลยไง๊?" เขาถามขึ้นมาอย่างกวนๆ หน้าตาแบบนี้ฉันอยากจะฟาดเขาให้ตายไปเลยจริงๆ โมโห!!

"เออ! จะทำอะไรก็เรื่องของนายเถอะ!" ช่างมันเถอะ! ฉันขี้เกียจคุยกับเขา ถ้าเขาทำอะไรฉันจริงๆฉันก็คงทำอะไรไม่ได้หรอก! อะไรที่เสียแล้วก็เสียไป ไม่มีประโยชน์ที่จะมาร้องไห้คร่ำครวญ ยังไงมันก็ไม่กลับมา

"เรื่องของฉันงั้นหรอ?" เขาพูดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม พร้อมกับขยับเข้ามาใกล้ๆฉัน

"จะทำไรอ่ะ?" ฉันถามเขาแล้วค่อยๆถอยห่าง

"ทำเรื่องของฉันไง เธอพูดเองไม่ใช่หรอว่า จะทำอะไรก็เรื่องของฉัน" เขาพูดแล้วกระตุกยิ้ม แล้วขยับเข้ามาเรื่อยๆ ฉันก็ถอยหลังเรื่อยๆ แต่เขาก็ยังขยับมาเรื่อยๆเหมือนกัน สีหน้าและแววตาโคตรไม่น่าไว้ใจ! และฉันก็ไม่ไว้ใจมากๆด้วย!

"ถอยไปนะเว้ย! ว้าย!!!"

=br=

หมับ!

=br=

ฉันเกือบพลัดตกเตียงเพราะมัวแต่ถอยไม่ได้ระวังข้างหลัง ว่ามาถึงขอบเตียงแล้ว แต่ก็โชคดีที่เขาคว้าตัวฉันไว้ทัน ไม่งั้นฉันคงได้ลงไปกองข้างล่างแน่ๆ

"ปล่อยเลย ไม่ต้องมาจับ!!" ฉันรีบบอกเขาเมื่อรู้สึกตัวว่าปล่อยให้เขาโดนตัวอีกแล้ว

"ไม่ปล่อย"

"เฮ้ยยย!!" ฉันร้องอย่างตกใจอีกครั้งที่เขาเหวี่ยงตัวฉันให้นอนหงายลงกับเตียงแล้วเขาก็ตามขึ้นมาคร่อมฉันไว้ พร้อมกับล็อคมือฉันไว้อีกต่างหาก เป็นบ้าอะไรวะเนี่ย!!?

"นี่! เป็นบ้าอะไรของนาย!! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้! ฉันจะกลับบ้าน!" ฉันบอกเขาไปด้วยความโมโห บอกเลยว่าความอดทนพริกแกงมีขีดจำกัดนะเว้ย!!

"ก็เธอจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ ฉันก็จะทบทวนให้เธอไง ไม่ดีหรอ?" เขาพูดแล้วยิ้มพร้อมกับโน้มหน้าลงมาใกล้ๆหน้าฉันด้วย โคตรกวนตีน! ทำไมฉันต้องมาเสียพลังงานสู้รบกับคนแบบนี้ด้วยวะ หัวก็ปวด! โว้ยยย!!

"ถอยออกไป! ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน!" ฉันกดเสียงต่ำแล้วพูดกับเขา ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีผู้ชายคนไหน ทำให้ฉันประสาทจะกินได้เท่าอีต้าบ้านี่เลยสักคน!

"ถ้าไม่ออก? เธอจะทำอะไรฉันหรอ?" เขาถามแล้วยิ้มท้าทายส่งมาให้ฉัน หึ! รู้จักพริกแกงน้อยไปซะแล้ว!

"อยากรู้หรอ?" ฉันถามและส่งยิ้มหวานๆไปให้เขา พร้อมกับเลื่อนหน้าไปใกล้ๆเขา ก่อนจะ...

=br=

ปั๊ก!!!

=br=

"โอ้ยย!! พริกแกง!!" เขารีบปล่อยมือฉันแล้วไปกุมที่เป้าตัวเองทันที หน้าเขาค่อยๆขึ้นสี เพราะเมื่อกี๊ฉันใช้เข่ากระแทกเข้ากับเป้าเขาเต็มๆ เพราะเขาใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวล่ะมั้ง มันเลยทำให้เขาดูเจ็บมากเป็นพิเศษ ช่วยไม่ได้! บอกแล้ว! ว่าความอดทนของพริกแกงมีขีดจำกัด!! ฉันรีบวิ่งลงเตียงให้ห่างจากเขาทันทีที่มีโอกาส

"สมน้ำหน้า! แบร่!!" ฉันพูดแล้วรีบวิ่งออกจากห้อง เพราะกลัวว่าถ้าช้า เดี๋ยวเขาจะตั้งหลักได้แล้วเอาคืนฉัน

"ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยตัวแสบ!" ฉันได้ยินเสียงเขาตะโกนไล่ออกมาจากห้อง แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจกลับไปต่อปากต่อคำหรอกนะ คือตอนนี้ฉันต้องรีบกลับบ้าน พ่อยิ่งชอบบ่นเรื่องที่ฉันไม่ค่อยกลับบ้านอยู่ด้วย แต่พอฉันวิ่งออกจากห้องมา ฉันก็เจอกับซากศพไอ้สองตัวนั้น ที่นอนตายอยู่โซฟาหน้าทีวี ที่นั่งกินเหล้ากันเมื่อคืน เห็นแล้วหมั่นไส้! ปล่อยให้ฉันไปนอนกับไอ้บ้านั่นได้ยังไง ขอทีเถอะ!!

ปั๊ก! ปั๊ก!

ฉันรีบเดินเข้าไปเตะตูดไอ้กราฟกับไอ้ทัชที่ยังนอนหลับไม่รู้เรื่องไม่รู้ราว ก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องเพื่อกลับบ้าน สะใจโว้ยย!!