ธารนางครวญ

ธารธาราหยิบที่ตรวจครรภ์ออกมาดูแล้วยิ้มกว้าง มองไปที่ประตูห้องน้ำอย่างใจจดใจจ่อ รอบอกข่าวดีกับเขา เขาจะดีใจเหมือนเธอไหมนะ แกร็ก อาชวีเปิดประตูห้องน้ำเดินออกมาท่อนล่างมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียว " จ้องผมแบบนี้หรือว่าอยากได้อีก " เขาเดินเข้ามารวบเอวเธอเข้ามากอด จมูกโด่งซุกไซร้ซอกคอ มือบีบขยำเต้าอวบ " พะ พอแล้วค่ะ " ธารธาราผลักเขาออก พึ่งจะร่วมรักกันไปสามครั้งติดๆ เธอไม่อยากทำบ่อยเกินไปกลัวจะกระทบกับลูกในท้อง " วีคะ" " หือ" "ฉันมีเรื่องจะบอกคุณ" " เรื่องอะไร" เธอกำลังเอาที่ตรวจครรภ์ออกมา แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน เขาหยิบโทรศัพท์มาดูแล้วยิ้มก่อนจะรีบกดรับ " ฮัลโหล อืม ได้สิ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลย" เขารีบสวมใส่เสื้อผ้าคว้ากุญแจรถหมุนตัวออกไปโดยไม่สนใจเธอเลย " วีคะ" " มีอะไรรีบพูดมาผมรีบ" " คุณไม่ไปไม่ได้เหรอ ฉัน ฉันไม่ค่อยสบาย อยากให้คุณอยู่เป็นเพื่อน" เธอเข้าไปกอดแขนเขาไว้ เขาปัดมือเธอออก " ไม่สบายก็ไปหายากินไม่ก็ไปหาหมอ ผมผมไม่ใช่หมอนะ บอกแล้วจะช่วยอะไรได้" เขาพูดเสียงแข็งกร้าว แล้วรีบเดินออกไป ปิดประประตูกระแทกเสียงดัง ปัง น้ำตาของเธอไหลรินออกมา ใช้มือลูบท้องที่ยังแบนราบ ไม่รู้ว่าเธอนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นนานแค่ไหน ฟุบหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ พอรู้สึกตัวขึ้นมาก็ปวดหัวมาก จะลุกก็ไม่มีแรง จึงโทรเรียกรถพยาบาล ตื่นมาตอนเช้าเธอโทรไปลางานวันครึ่ง พรุ่งนี้ช่วงบ่ายถึงจะเข้าไปทำงาน วันต่อมาพอน้ำเกลือหมดขวดก็ช่วงเที่ยงพอดี หมอบอกว่าเธอตั้งครรภ์ได้5สัปดาห์แล้ว ให้ดูแลตัวเองให้ดีและอย่าลืมมาฝากท้อง หลังจากทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลก็เรียกแท็กซี่ไปส่งที่บริษัท ระหว่างเดินผ่านพนักงานกลุ่มหนึ่งก็ได้ยินบทสนทนา " ผู้หญิงคนนั้นในห้องบอสสวยมากเลยแกว่าไหม คนอะไรทั้งสวยทั้งขาวหุ่นก็ดี" " หุ่นอย่างกับนางแบบ โอ๊ยฉันอิจฉาจัง คนอะไรโคตรเพอร์เฟคเลย" " พวกแกไม่รู้อะไร เขาลือกันว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนรักของบอส เธอไปเรียนต่างประเทศพึ่งกลับมาเมื่อวาน บอสไปรับด้วยตัวเองที่สนามบินเลย นี่เห็นว่ากลับมาแล้วก็จะแต่งงงานกัน" " จริงเหรอแก ตัวจริงกลับมาแล้วอย่างงี้ตัวสำรองก็หมดเวลาแล้วสิ" ธารธาราหยุดชะงัก หันไปจ้องมองพนักงานสามคนที่พูด แล้วมองมาที่เธอด้วยสายตาเยาะเย้ยปนสมเพช " น้ำมาแล้วเหรอ ไปเถอะ อย่าไปสนใจเสียงหมาเห่าหอนแถวนี้เลย" พิชาภาเดินมารับธารธารา ทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่เข้าทำงานที่นี่วันแรก " แกว่าใครเป็นหมา" " ฉันพูดลอยๆ ใครอยากรับก็คนนั้นแหละ" ธารธาราวางกระเป๋าลงบนโต๊ะทำงานสีหน้าไม่สู้ดี พิชาภารับรู้ถึงความสัมพันธ์ของเพื่อนกับอาชวี จึงได้แต่ปลอบใจ " น้ำอย่าคิดมากนะ ไม่ต้องไปฟังที่พวกนั้นพูดกัน บางทีอาจไม่เป็นอย่างนั้นก็ได้" " ผู้หญิงคนนั้น ตอนนี้อยู่กับเขาในห้องทำงานใช่ไหม" พิชาภาพยักหน้า ธารธารากำมือแน่นพยายามควบคุมอารมณ์ ไม่ให้ตัวเองเดินเข้าไปในห้องทำงานของเขาเพื่อดูหน้าผู้หญิงคนนั้น เมื่อวานที่เขารีบร้อนออกไปเพราะผู้หญิงคนนั้นกลับมาแล้วนี่เอง เคยมีคนเตือนเธอว่าอาชวีเคยรักผู้หญิงคนหนึ่งมาก เป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยแต่ถูกปฏิเสธ แต่เขาก็ไม่ยอมตัดใจ จนกระทั่งผู้หญิงคนนั้นไปเรียนต่อต่างประเทศ ผ่านไปหลายปีเขาก็ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหน จนกระทั่งเธอได้เจอเขาที่ผับแล้วมีวันไนต์กัน เขาบอกว่าติดใจเธออยากขอให้เธอเป็นของเขาเรื่อยไป จนกว่าเราจะเบื่อกัน เธอหลงรักเขาตั้งแต่แรกเห็นเลยตอบตกลงตอนนั้นเธออยู่ปี4 หลังเรียนจบก็ไปสมัครทำงานที่บริษัทของเขา แม้ไม่ตรงสาขาที่เรียนมาแต่ก็ไม่มีปัญหาในการทำงาน ตั้งแต่นั้นมาเธอกับเขาก็มีความสัมพันธ์กันมาตลอด ในเวลางานเขาเป็นเจ้านาย เลิกงานเขาเป็นสามีของเธอ แม้เป็นความสัมพันธ์แบบลับๆไม่อาจเปิดเผยได้ แม้จะรู้ว่าเป็นแค่คนคั่นเวลาแก้เหงาให้เขา แต่เธอก็หวังว่าสักวันจะทำให้เขารักเธอได้ แต่เธอคงหวังมากไป ตอนนี้ตัวจริงเขากลับมาแล้ว เธอต้องไปใช่ไหม ความรู้สึกน้อยใจตีตื้นขึ้นมาเจ็บปวดจนแทบหายใจไม่ออก ก้มมองท้องที่ยังแบนราบเผลอเอามือลูบเบาๆ " น้ำ น้ำ" " หือ" " เป็นอะไรไม่สบายตรงไหนรึเปล่า" " อะ อ๋อ เปล่าไม่ได้เป็นอะไร" " แน่นะ เห็นเอามือลูบท้องปวดท้องรึเปล่า " " เปล่าไม่ได้ปวด ฉันไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ" "เออแล้วนี่แกกินข้าวมารึยัง " "กินมาแล้ว" " แน่นะ ถ้าไม่สบายรีบบอกฉันหล่ะ ว่าแต่แกลางานไปทำอะไรมา" " อ๋อ จะย้ายห้องหน่ะเลยไปหาดูห้องใหม่มา" เธอไม่อยากบอกเรื่องที่ไม่สบายจนต้องเข้าร.พ รวมทั้งเรื่องที่เธอท้องด้วย ไม่อยากให้ใครต้องมาสงสารเธอ " เหรอ แล้วได้ไหมฉันว่าห้องเก่าแกก็ดีนะใกล้บริษัทดีด้วย สะดวกดีออก ห้องก็หรู หรือว่า" พิชาภารู้ว่าคนรักของอาชวีกลับมาแล้ว ธารธาราคงต้องเตรียมตัวย้ายออก เพราะคอนโดนั่นเป็นของอาชวี เธอได้แต่สงสารเพื่อน " อย่างที่แกเข้าใจนั่นแหละ" " ทุกคนบอสเรียกประชุมจ๊ะ รีบไปรวมกันที่ห้องประชุมเร็ว" นาลินหัวหน้าแผนกเดินเข้ามาบอกทุกคน " พี่นารู้ไหมว่าบอสมีเรื่องอะไร" " ไปที่ห้องประชุมเดี๋ยวก็รู้เอง แต่พี่คิดว่าน่าจะเกี่ยวกับแฟนของบอสที่พึ่งกลับมาจากต่างประเทศนะ เห็นว่าจะมาทำงานที่นี่" พิชาภาเข้าไปกุมมือธารธาราพากันเดินไปที่ห้องประชุม ห้องประชุม " ผมขอแนะนำให้ทุกคนรู้จัก นี่คือ อัญญาอร ต่อไปเธอจะมาทำงานที่นี่ในฐานะผู้จัดการแผนกการตลาด" " บอสคะแต่แผนกการตลาดมีพี่สุธีร์เป็นผู้จัดการอยู่แล้วนะคะ แล้วอย่างนี้" " สุธีร์ก็ยังเป็นผู้จัดการเหมือนเดิม แค่เพิ่มอัญญาอรเข้าไปอีกคน แผนกการตลาดก็จะมีหัวหน้าทั้งหญิงและชายอย่างละคนช่วยกันทำงาน " ธารธารามองดูผู้หญิงที่ยืนเคียงข้างอาชวี เธอสวยสง่าสมกับที่ทุกคนพูดกันจริงๆ สูงโปร่งผิวขาว หุ่นเหมือนนางแบบ หน้าตาสวยไม่มีที่ติ เห็นอาชวียิ้มให้อัญญาอรอย่างอ่อนโยน ในใจก็รู้สึกอิจฉาขึ้นมา แต่เธอจะทำอะไรได้ เธอไม่ได้เป็นอะไรกับเขาแม้แต่สถานะก็ไม่มี ระหว่างเดินกลับไปโต๊ะทำงาน พนักงานคนอื่นๆพากันซุบซิบ " พึ่งมาก็ได้เป็นหัวหน้าเลยแฮะ" " ก็เธอเป็นแฟนบอส ตอนนี้เป็นแค่ผู้จัดการไปก่อน ต่อไปก็เป็นบอสอีกคน ทีนี้บริษัทเราก็มีบอสผู้ชายคน ผู้หญิงคนไง" ธารธาราพยายามไม่สนใจในสิ่งที่ได้ยินกลับถึงโต๊ะทำงานก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างเดียว เลิกงานเธอเดินไปมุมหนึ่งของบริษัทอย่างเคยในทุกวัน เธอจะขึ้นรถคันเดียวกันกับอาชวีกลับห้องพักด้วยกัน แต่เดินเกือบถึงก็ต้องหยุดชะงัก เพราะคิดขึ้นมาได้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ขึ้นรถเขา ไม่มีสิทธิ์กลับพร้อมเขาอีกแล้ว ตัวจริงเขากลับมาแล้ว ตัวสำรองอย่างเธอก็หมดเวลา เธอหันหลังเดินออกไปรอรถเมล์ที่ป้ายรอรถหน้าบริษัท เดินยังไม่ทันถึงป้ายรอรถ ฝนก็เทลงมา " คุณน้ำครับร่มครับ" ธารธารามองดูร่มที่ดำรงคนขับรถของอาชวียื่นให้ ก่อนจะหันไปเห็นรถของอาชวีจอดอยู่ข้างทาง เขาคงอยู่ในรถและข้างๆเขาก็คงมีคนรักของเขาอยู่ด้วย เธอเมินเฉยแล้ววิ่งฝ่าสายฝนไปที่ป้ายรอรถเมล์ รถเบนซ์คันหนึ่งจอดตรงหน้าเธอ พิชาภาเปิดประตูรถถือร่มลงมา " น้ำ กลับกับฉัน เดี๋ยวฉันให้พี่วิทย์ไปส่ง" " ไม่เป็นไรเกรงใจพี่ชายแก ที่พักฉันกับแกอยู่คนละที่ ไปส่งแกแล้วยังต้องวนไปส่งฉันอีก พี่แกต้องรีบไปเข้าเวรที่โรงพยาบาลนะเดี๋ยวจะช้า ฝนตกแบบนี้รถต้องติดแน่" ชาญวิทย์เลื่อนกระจกรถลง " ไปเถอะครับไม่ต้องเกรงใจ ฝนตกแบบนี้รถยิ่งติด กว่ารถเมล์จะมาก็อีกนานเลย " พิชาภาจูงมือธารธาราขึ้นรถไป อาชวีมองดูเหตุการณ์ด้วยสีหน้าเย็นชาก่อนสั่งให้ดำรงออกรถ