บทที่2.3
1150 คำ
แดเนียลไม่ได้ทำแค่เปิดเสื้อขึ้น ชายหนุ่มบอกตัวเองว่าเขาไม่ถนัดแบบนั้น มือหนาดึงเสื้อกล้ามที่สวมใส่ให้พ้นตัว แล้วถือเอาไว้ในมือแทน เรือนกายแข็งแกร่งที่ปรากฏแก่สายตา ทำให้มัทนาลัยลมหายใจสะดุดขึ้นมาเสียดื้อๆ แม้เธอจะไม่เห็นร่างกายส่วนหน้าของอีกฝ่าย เพราะเขายืนหันหลังให้เธอ แต่แค่แผ่นหลังกว้าง กล้ามเนื้อที่ไร้ไขมันอย่างคนที่ออกกำลังกายสม่ำเสมอ นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ใบหน้าของหญิงสาวค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงจัด คำพูดคำจาก็ติดขัดอย่างที่เธอไม่อาจควบคุมมันได้
“ละ หลังคุณเป็นรอยแดงเยอะเลยค่ะ สะ สงสัยจะกระแทกเข้ากับก้อนหิน เดี๋ยวคุณเข้าไปนั่งรอที่โซฟานะคะ ฉันจะไปเอาเจลเย็นมาประคบให้”
กล่าวจบหญิงสาวก็ขยับเท้าเดินนำไปก่อน และคราวนี้มัทนาลัยก็ไม่รอเดินไปพร้อมกับแดเนียลอีกแล้ว ความร้อนที่ชัดเจนตรงบริเวณใบหน้า ทำให้หญิงสาวต้องขอตัวหลบไปตั้งหลักก่อน นัยน์ตาคมกริบฉายแววเจ้าเล่ห์ตอนที่มองตามร่างบอบบาง ก่อนที่เขาจะขยับเท้าตามไปเข้าไปในบ้าน
แดเนียลนั่งรออยู่พักหนึ่ง มัทนาลัยก็เดินออกมาจากครัวพร้อมถุงเจลประคบเย็น หญิงสาวใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กพันรอบถุงเจลประคบเย็นเอาไว้ ร่างบอบบางนั่งลงข้างร่างสูงที่ท่อนบนเปลือยเปล่า และหญิงสาวก็ทราบว่าตัวเองต้องช่วยประคบเย็นให้อีกฝ่าย เพราะตำแหน่งที่กระทบกระเทือนอยู่เกือบกลางแผ่นหลัง หากปล่อยให้ชายหนุ่มทำด้วยตัวเองคงไม่สะดวกนัก
“เดี๋ยวฉันประคบให้นะคะ”
เมื่อมัทนาลัยอาสาแบบนั้น แดเนียลก็ไม่ปฏิเสธ ชายหนุ่มขยับตัวเล็กน้อย เพื่อให้หญิงสาวประคบแผ่นหลังของตนเองได้อย่างสะดวก
มือบางติดจะสั่นเล็กน้อยในคราวแรก ก่อนหญิงสาวจะบังคับให้มันสงบนิ่งลงได้ในที่สุด กลิ่นกายบุรุษเพศที่ลอยวนบริเวณปลายจมูกทำให้ร่างกายของมัทนาลัยเกร็งขึ้นอย่างไม่อาจห้ามได้ ผ่านไปราวๆ สิบห้านาที หญิงสาวจึงนำถุงเจลประคบเย็นออกจากแผ่นหลังแข็งแกร่ง
“เรียบร้อยแล้วค่ะ”
มัทนาลัยบอกพร้อมๆ กับที่หญิงสาวลุกจากโซฟาตัวดังกล่าวเพื่อนำถุงเจลประคบเย็นไปเก็บในตู้เย็น เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อยจึงกลับมาที่โซฟา แดเนียลที่สวมเสื้อกล้ามสีขาวตัวเดิมเรียบร้อยขยับตัวลุกขึ้นยืนรออยู่ก่อนแล้ว
“ขอบคุณนะครับ”
แดเนียลบอก นัยน์ตาสีดำสนิทยังคงจับจ้องที่ดวงหน้ารูปไข่
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเต็มใจ ที่สำคัญต้องขอโทษจริงๆ นะคะ เพราะฉันแท้ๆ คุณถึงต้องมาเจ็บตัวแบบนี้”
“ผมไม่เป็นไรแล้ว อย่ากังวลเลย”
แดเนียลยกยิ้มมุมปากตอนที่บอกหญิงสาว มัทนาลัยเองก็ยิ้มให้เขา เป็นอีกครั้งที่ดวงตาสองคู่สบประสานสายตากัน มัทนาลัยเพิ่งจะรู้ก็ตอนนี้ว่าเธอไม่ควรจ้องนัยน์ตาสีดำสนิทคู่นั้นนานจนเกินไปเพราะมันทำให้เธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอเพิ่งจะรู้จักกับเขาได้ไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ ที่สำคัญพรุ่งนี้เขาก็ต้องไปแล้ว เธอกับเขาก็จะกลายเป็นแค่คนแปลกหน้า เพราะฉะนั้นเธอไม่ควรทำอะไรที่เสี่ยงต่อการทำร้ายหัวใจและความรู้สึกของตัวเอง
“ถ้างั้นฉันไปนอนนะคะ”
“ครับ ผมขอไปส่งที่ห้องนะ”
มัทนาลัยไม่ปฏิเสธ เพราะอย่างไรห้องของเธอก็เป็นทางผ่านห้องของเขาอยู่แล้ว เมื่อหญิงสาวพยักหน้ารับ ทั้งคู่จึงพากันขึ้นบันไดไปชั้นสอง โดยที่แดเนียลเป็นฝ่ายเดินตาม จนกระทั่งมัทนาลัยหยุดเท้าที่หน้าห้องนอนของตัวเอง ก่อนที่จะขยับเท้าเข้าห้อง ร่างแบบบางเอี้ยวตัวมาบอกลาคนที่อยู่ด้านหลัง
“ฝันดีนะคะ”
แดเนียลทำเพียงคลี่ยิ้มบางๆ ทว่าจังหวะที่หญิงสาวหมุนตัวกลับ ยังไม่ทันได้ยกมือขึ้นจับลูกบิดประตู มือหนาก็คว้าข้อมือเล็กข้างหนึ่งของเธอไว้อย่างถือวิสาสะ
“เดี๋ยวก่อนครับวิว”
“มีอะไร…”
หญิงสาวไม่ทันได้เอ่ยประโยค ริมฝีปากอุ่นจัดก็ทาบทับลงบนริมฝีปากของเธอ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง มัทนาลัยจับต้นชนปลายไม่ถูกว่าทำไมเขาถึงได้กระทำการอุกอาจเช่นนี้ รู้ตัวอีกทีคนสูงกว่าก็ใช้ความเชี่ยวชาญบังคับให้เรียวปากของเธอแยกออกจากกัน ก่อนจะสอดปลายลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปากของเธอ หญิงสาวร้องท้วง
“อื้อ...ปล่อยนะ”
มัทนาลัยร้องเสียงอู้อี้ในลำคอ มือข้างที่ว่างยกขึ้นทุบตีอีกฝ่ายเป็นพัลวัน แต่แดเนียลไม่ยอมให้หญิงสาวได้ทำแบบนั้น เขารวบมือเล็กเอาไว้ ก่อนจะตรึงแขนทั้งสองข้างกับบานประตู ร่างแบบบางดิ้นรนขัดขืนอย่างสุดกำลัง ทว่าความพยายามของเธอก็เป็นเพียงแค่ความพยายาม เพราะอีกฝ่ายไม่ยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ ซ้ำยังใช้ความเชี่ยวชาญที่มีเหนือกว่าบดขยี้เรียวปากอวบอิ่มอย่างเร่าร้อน ตะโบมจูบอย่างหิวกระหาย ทำเอาหัวของเธอหมุนคว้าง ก่อนที่เขาจะยอมถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่ง พร้อมๆ กับที่มือเล็กเป็นอิสระ และหญิงสาวก็ยกมันขึ้นฟาดบนใบหน้าหล่อเหลาอย่างไม่ลังเล
เพียะ!
“คนเลว ฉันไว้ใจคุณ คุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง”
ใบหน้าหล่อเหลาหันไปตามแรงมือของมัทนาลัยที่ฟาดใส่ด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี เสียงก่นด่าปนตัดพ้อที่เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่ม ดวงตาคู่สวยที่กำลังแดงก่ำ นั่นทำให้แดเนียลรู้ว่าเขาทำพลาดไป
บ้าเอ๊ย!
เขาไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมตัวเองถึงได้ทำแบบนั้นลงไป
และที่สำคัญเขาก็ไม่เคยปล้นจูบใครมาก่อนให้ตายเถอะ
“คือผม…”
มัทนาลัยต่อว่าแล้วสะบัดหน้าหนีเพราะไม่ต้องการจะเห็นหน้าอีกฝ่าย และไม่ต้องการฟังคำอธิบายใดๆ ทั้งนั้น ร่างเล็กไม่ทันได้ก้าวเข้าห้องของตัวเอง เสียงคล้ายบางสิ่งล้มกระแทกพื้นดังโครมใหญ่ ก่อนเสียงกรีดร้องของกชกรจะดังตามมา
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย วิว ช่วยป้าด้วย”
ดวงตาคู่สวยของมัทนาลัยเบิกกว้าง ก่อนจะขยับเท้าไปที่ห้องต้นเสียงอย่างร้อนรน แดเนียลเองก็ตามหญิงสาวไปด้วย แม้อีกฝ่ายจะไม่ได้ร้องขอก็ตาม
- ผู้เขียน
