~ควีน~
“ควีน” เสียงที่คุ้นเคยเรียกชื่อฉันทำให้ฉันหันไปมองตามเสียงในขณะที่ฉันกำลังจะเดินเข้าประตูหน้าคอนโด
“คะ..พะ พี่ปรินซ์มีอะไรรึเปล่าคะ?” ฉันถามด้วยเสียงตะกุกตะกัก
“ทำไมควีนต้องหลบหน้าพี่ด้วย”
“ไม่ได้หลบค่ะ” ฉันตอบเสียงเรียบ
“ตลอดปิดเทอมพี่ไปหาควีนที่บ้านก็ไม่เคยเจอ แล้วนี่ยังจะย้ายคอนโดอีก ไม่เรียกว่าหลบหน้าพี่แล้วจะเรียกว่าอะไร?”
“ควีนก็ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับพี่ปรินซ์ไง..แล้วพี่ปรินซ์จะอยากเจอควีนทำไมคะ? ปกติพี่ปรินซ์ก็ไม่ได้อยากจะเห็นหน้าควีนอยู่แล้วนี่คะ” ฉันพยายามข่มเสียงไม่ให้สั่นก่อนจะเอ่ยถามออกไป
“พี่แค่อยากจะรับผิดชอบ”
“รับผิดชอบเรื่องอะไรคะ? ถ้าเรื่องนั้นควีนบอกพี่ปรินซ์แล้วไงว่าควีนไม่ได้ต้องการความรับผิดชอบอะไรจากพี่ปรินซ์เลย พี่ปรินซ์ไม่ต้องกลัวว่าควีนจะไปเรียกร้องอะไร”
“แต่พี่เป็นลูกผู้ชายพอ พี่อยากจะรับผิดชอบ”
“ถ้าอย่างงั้นพี่ปรินซ์ก็คงต้องไปรับผิดชอบผู
