วันต่อมา
~ควีน~
ทันทีที่รถแท็กซี่แล่นเข้ามาจอดที่หน้าบริษัท ฉันรีบจ่ายเงินแล้วก้าวลงจากรถพร้อมกับกระเป๋าราคาถูก ฉันเงยหน้าขึ้นสูงยืนมองความใหญ่โตของบริษัทของเขา แล้วดูฉันสิยังไม่มีอะไรสักอย่าง แถมยังต้องมาทำงานใช้หนี้ให้เขาอีก เมื่อคิดมาถึงเรื่องนี้ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ แค่สามเดือนเท่านั้นอดทนเข้าไว้ ฉันยังมีครอบครัว มีลูกน้อยที่คอยเป็นกำลังใจอยู่
ฉันก้าวเดินต่อไปข้างหน้า แต่ก็ต้องรู้สึกแปลกๆ เหมือนว่าฉันกำลังเป็นที่สนใจของคนมากมายที่หันมามองฉันเป็นตาเดียว แล้วความคิดทุกอย่างก็หยุดชะงักทันทีเมื่อนึกถึงคำพูดของเขา ที่เขาเคยต่อว่าฉันเอาไว้เมื่อวานนี้ ว่าอย่าให้ใครมาซุบซิบนินทาให้เขาเสื่อมเสีย ว่าเลขาของท่านรองประธานนั่งวินมอเตอร์ไซค์มาทำงาน แต่วันนี้ฉันนั่งแท็กซี่มาไม่ได้นั่งวินมอเตอร์ไซค์มาสักน่อย
ก็ฉันไม่มีรถมาทำงานนี่นา ครั้นจะให้พี่ซันมารับมาส่งทุกวันก็ใช่เรื่อง เพราะอีกไม่กี่วันพี่
