~ควีน~
“รีบขึ้นไปสิ พี่จะได้ส่งลูกให้” เขาเอ่ยเสียงเข้มออกคำสั่ง แต่ฉันยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่
“อย่าเรื่องมากถ้าควีนไม่อยากให้แม่พี่รู้เรื่องของเรา” เขายื่นหน้าเข้ามากระซิบให้ฉันได้ยินเพียงคนเดียว
ฉันยอมขึ้นไปนั่งรอในรถ ก่อนที่เขาจะส่งตัวลูกชายมาวางบนตักของฉัน เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วเขาก็ปิดประตูและเดินอ้อมไปนั่งฝั่งคนขับแล้วออกรถทันที
เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง เสียงเด็กชายช่างพูดเมื่อสักครู่ก็เงียบลงกลายเป็นเสียงของลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอบ่งบอกว่าเด็กชายหลับสนิทแล้ว รถวิ่งมาด้วยความเร็วไม่มากนักเพราะตอนนี้ฝนเริ่มตกลงมาแล้ว
“รถควีนไปไหน ทำไมต้องนั่งแท็กซี่?”
“รถเสียค่ะ” ฉันตอบเสียงเรียบ
“รถเสียหรือว่าขายไปแล้วกันแน่?”
“จะขายหรือไม่ขายมันก็รถของควีน พี่ปรินซ์ไม่จำเป็นต้องสนใจหรอกค่ะ”
“แล้วพรุ่งนี้จะไปทำงานยังไง?”
“เดี๋ยวควีนให้พี่ซันไปส่งค่ะ”
“…..”
“ควีนบอกเ
