~ควีน~
ฉันยืนนิ่งมองความสวยของลำธารที่สะกดฉันเอาไว้ไม่สามารถละสายตาได้เลย ฉันชอบน้ำตกลำธารแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ ยิ่งมองก็ยิ่งคิดถึงตอนเด็กๆ ที่พ่อกับแม่ชอบพาฉันมานั่งเล่นทำอาหารกินกันที่ริมธารแบบนี้
จู่ๆ เม็ดฝนก็ตกลงมาอย่างแรง ด้วยความตกใจฉันจึงหันไปมองหน้าเขาพร้อมกับที่เขาหันหน้ามาพอดี เขากุมมือฉันไว้แน่นก่อนจะพากันวิ่งกลับมาบ้าน
เราทั้งสองเปียกปอนกันไปหมดทั้งตัว แม้ว่าระยะทางจากบ้านถึงลำธารจะไม่ไกลมากนักแต่ด้วยฝนที่ตกหนักพร้อมกับลมที่พัดแรง เมื่อมาถึงบ้านได้ก็ทำให้เสื้อผ้าที่สวมใส่เปียกไปเกือบทั้งตัว
“เอ้า! เปียกกันหมดแล้ว ไปหาเสื้อผ้ามาให้คุณๆ เขาเปลี่ยนเร็วยายสาย เดี๋ยวจะพากันไม่สบาย” ลุงเข้มร้องสั่งภรรยาเสียงดัง
เสื้อเชิ้ตสีขาวที่ตอนนี้เปียกแนบไปกับลำตัว ฉันเห็นเขาหันมามอง
“นี่! พี่ปรินซ์” ฉันร้องขึ้น สายตาของเขาเหมือนคนโรคจิตที่เอาแต่จ้องมองไม่เลิก ยิ่งสายตาที่กำลังมองค้างอ
