~ปรินซ์~
“เราจบกันแค่นี้เถอะ..พี่ขอถอนหมั้นกับควีนนับตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก” ผมหันไปมองหน้าเธออีกครั้งก่อนจะพูดออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“….” ควีนมองหน้าผมคล้ายกับว่าเธอกำลังอึ้งกับสิ่งที่ผมพูดออกไป
“โอเคค่ะ ควีนก็ไม่ได้อยากจะหมั้นกับพี่ปรินซ์อยู่แล้ว” ไม่นานนักเธอก็เชิดหน้าขึ้นมา พร้อมกับคำพูดที่ทำให้เราตัดขาดจากการเป็นคู่หมั้นกัน
“ก็ดี พี่ให้เวลาสองชั่วโมงเก็บของแล้วออกไปจากห้องของพี่”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เพราะควีนจะไปตั้งแต่ตอนนี้เลย ควีนไม่อยากหายใจร่วมกับพี่ปรินซ์ซักวินาทีเดียว ส่วนของเดี๋ยวควีนจะให้คนมาเก็บไปทีหลัง” พูดจบเธอก็ถอดแหวนหมั้นที่นิ้วนางข้างซ้ายออกก่อนจะขว้างมาใส่ตัวผม จากนั้นเธอก็เดินไปเปิดประตูห้องก่อนจะก้าวเท้าออกไปโดยไม่หันกลับมามองผมอีกเลย วินาทีนั้นหัวใจของผมมันเหมือนหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ผมรู้สึกใจหาย ทั้งๆ ที่ผมเป็นคนเอ่ยปากไล่เธ
